ΨΗΛΩΝΕ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

Υποσυνείδητα, κάθε ερωτική μου επιτυχία με παρηγορούσε, μου έδινε θάρρος και επούλωνε, έστω και προσωρινά, το τραύμα που μου άνοιξε η φύση πλάθοντας με όπως με έπλασε, αδύναμο και μικρόσωμο.

Με τα λόγια αυτά ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος εξηγεί στο βιβλίο του «Λογοδοσία μιας Ζωής» το πάθος του για τις γυναίκες. Μέσα σε μια ζωή από κάθε άποψη λιτή και μπορώ να πω ασκητική, μια ζωή σκληρής δουλειάς χωρίς ανάπαυση, χωρίς ψυχαγωγία, «το μελανό σημείο είναι αυτό το πάθος μου για τη γυναίκα», γράφει... Και συνεχίζει.

«Αν οι πραγματικές ώρες που αφιέρωσα προσωπικά στη γυναίκα δεν είναι πολλές, είναι πολλές ώρες της σκέψης μου που τους αφιέρωσα. Η πολλή δουλειά με εμπόδισε να έχω συχνές επαφές με γυναίκες, αλλά δεν εμπόδιζε τις σκέψεις μου να τρέχουν προς αυτές. Το αμάρτημα αυτό σφραγίζει όλη μου την προσωπικότητα».

Στη συνέχεια δίνει ένα παράδειγμα της ιδιότυπης αυτής ερωτικής σχέσης.

«Τελευταία έπλασα ένα αιθέριο μύθο γύρω από μια νέα Γαλλίδα ηθοποιό, την Φαννύ Αρντάν που είδα στην τηλεόραση. Και λέω μύθο, διότι κατασκευάζω γύρω από κάθε τέτοιο πρόσωπο μια μυθιστορία, ατέρμονους διαλόγους, περιπέτειες. Τους ξανασκέπτομαι, τους βελτιώνω, τους δουλεύω με την αχόρταγη φαντασία μου».

Τυπικό παράδειγμα αυτής της μυθοπλασίας ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματα του, το «Τί΄είτανε να’ ρθεις» που έγραψε το 1942 σε ένα ακατοίκητο σπίτι όπου κρυβόταν για το φόβο των Γερμανών.

«Καθώς κανείς δικός μου δεν ερχόταν εκεί και ήμουν εντελώς μόνος, ερχόταν η Ιόλη φέρνοντας μου λίγο φαγητό και καθόταν μαζί μου. Με ευγνωμοσύνη προς την Ιόλη, αναθυμάμαι εκείνες τις μέρες. Αντίς αγωνία, χάρις σ αυτήν ζούσα αμέριμνος, μακάριος εκτός τόπου και χρόνου. Εκεί μου ήρθε η ιδέα του ποιήματος, του πιο αισθησιακού που έγραψα».

Με περισσή τόλμη, φιλοσοφική ενατένιση και αληθοφάνεια, ο 85χρονος τότε ακαδημαϊκός, ποιητής και πολιτικός έγραψε και άλλες αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για την ερωτική του ζωή.

«Ελάχιστες είναι οι σχέσεις μου που είχαν για κίνητρο μιαν απλή σαρκική επιθυμία. Οι πιο πολλές συνοδεύονταν με μια σαρκική άλω, με μια απόπειρα καθολικότερης και βαθύτερης επαφής. Πάντα φρόντιζα το ελαφρύ να μη γίνεται και χυδαίο. Αρκετές φορές έσκυψα να δρέψω και ένα χαμολούλουδο στο ρείθρο του δρόμου.

Μου στάθηκε, όμως αδύνατον να έχω έναν αγοραίο έρωτα. Η ιδέα πως το έτερον ήμισυ δεν συμμετείχε από επιθυμία ηδονής, αλλά από επιθυμία χρημάτων με καθιστούσε ανίκανον».

Ο πόθος του για τη γυναίκα ήταν ασίγαστος. Και δεν κατέθετε τα όπλα ούτε στις επαφές του με ξένους ηγέτες.

Το 1959 ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και συνόδευε το τότε βασιλικό ζεύγος στο επίσημο ταξίδι του στην Αντίς Αμπέμπα. Την ελληνική αποστολή υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο ο ίδιος ο αυτοκράτορας της Αιθιοπίας, αλλά ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δεν είχε καιρό για χάσιμο.

Το μάτι του μετέπειτα προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας έπεσε στη γυναίκα του Έλληνα πρεσβευτή, που όπως έγραψε στο βιβλίο του, ήταν μια κυρία πολύ κομψή με μεγάλα και ωραία μάτια μέσα σε ένα αρμονικό στις αναλογίες του πρόσωπο. Περισσότερο, όμως του άρεσε μια άλλη κυρία, προφανώς Ευρωπαία, η επίσημη διερμηνέας του αυτοκράτορα. Όπως έγραψε, τα μάτια της , τα τόσο εκφραστικά άναψαν έναν σπινθήρα μέσα του.

Αλλά μέχρις εκεί. Οι επιμελητές του βιβλίου έκοψαν τα υπόλοιπα...

Διαβάστε ακόμα:

Πρόεδρος δημοκρατίας βιτσιόζος εραστής