ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΣΗΡΙΑΛ

Τι άλλο να πεις, παρά ότι είναι καταραμένο το ανθρώπινο γένος. Από την άλλη, αν αγνοήσεις τις οργανωμένες εχθροπραξίες του και την Εντολή που κουβαλάει για μαζικά εγκλήματα, έχεις να κάνεις, ίσως με την παραμυθένια ομορφιά του δίποδου. Αν, δηλαδή, πλησιάσεις σαν κόμικ την ανθρώπινη Ιστορία στον πλανήτη. Σου δίνω ένα πρόσφατο, μόλις πριν 5 αιώνες, επεισόδιο για να φας στη μάπα την αιώνια Αλήθεια, ότι ο άνθρωπος θα είναι πάντα ο ίδιος.

Προς το τέλος του 15ου αιώνα Γαλλία και Ισπανία είναι οι γαμάω στην Ευρώπη, εννοώ οι στρατοί τους. Πάντα το κυρίαρχο στοιχείο είναι η ανωτερότητα η οπλική, ποτέ η πνευματική, η πολιτιστική, η θρησκευτική, ακόμα και η οικονομική. Δεν φθάνουν μόνον τα περισσότερα φράγκα, για να υποτάξεις τον άλλονα, χρειάζονται και τα στρατά.
Η Γαλλία το 1494 μπουκάρει στην ιταλική χερσόνησο, όπου κάθε κράτος εκεί βαράει τη δική του βιόλα. Έχουν χοντροκονομήσει από το εμπόριο τα κράτη της Βενετίας, της Γένοβας, του Μιλάνου, της Νάπολης, και στα χρόνια της Αναγέννησης το 'χουν ρίξει στην ανάπτυξη της τέχνης και των γραμμάτων. Μπροστά στον γαλλικό κίνδυνο συμμαχούν Μιλάνο, Γένοβα και Ρώμη και ο εχθρός πράγματι υποχωρεί.

Στο παιχνίδι μπαίνει η Ισπανία που συμμαχεί με την Γαλλία και οι δύο μεγάλες δυνάμεις το 1499 καταλαμβάνουν όλη την Ιταλία. Το έργο δεν σταματά εδώ, βέβαια. Οι νικητές δεν τα βρίσκουν στα μερτικά. “Εμείς θα πάρουμε τη Νάπολη” λένε οι Ισπανοί, “Όχι, εμείς...” επιμένουν οι Γάλλοι και επόμενο σ' αυτή τη φάση η δουλειά να οδηγήσει σε πόλεμο ανάμεσά τους.

Οι Ισπανοί στέλνουν στρατό στον ιταλικό νότο με επικεφαλής τον μπαρουτοκαπνισμένο Γκονθάλο ντε Κόρδοβα που μόλις πριν λίγα χρόνια είχε δώσει πολλές μάχες με αντιπάλους τους Γάλλους και σ' όλες είχε ηττηθεί. Αυτές, όμως, οι ήττες υποχρέωσαν τον Κόρδοβα να ψαχτεί και να δοκιμάζει νέες τακτικές πολέμου σε συνδυασμό με την τότε τεχνολογία. Νέα προχωρημένα κόλπα στη συνεργασία πεζικού και ιππικού.

Μέχρι τότε το πεζικό πολεμούσε με σπαθιά και ασπίδες, δόρατα και τσεκούρια. Ο Κόρδοβα έβαλε και τα πυροβόλα. Τα αρκεβούζια, τα πρώιμα μουσκέτα με βλήματα 0,75 χιλιοστών και 30 γραμμαρίων και βεληνεκές γύρω στα 180 μέτρα. Εκείνο το παλιού τύπου εμπροσθογενές πυροβόλο, δηλαδή τουφέκι που χρειαζόταν μια βάση 7 κιλών βάρους για να σκοπεύει καλύτερα ο οπλίτης.

Το μουσκέτο ήταν τότε πολύ σύγχρονη κατάσταση, ας χρειαζότανε δυο λεπτά για να ξαναγεμίσει με πυρίτιδα. Καθάριζε από μακρυά τους αντιπάλους, που ήταν ανίκανοι να προστατευθούν από τους “θώρακες” τους και τις ασπίδες τους.

Τέλη Απριλίου το 1503 με 6.000 δικούς του ο Κόρδοβα στους αμπελώνες του χωριού Τσερινιόλα, εκεί όπου δόθηκε η ιστορική μάχη, έχει απέναντι του 10.000 Γάλλους φαντάρους. Ο Ισπανός είχε ήδη προλάβει να φροντίσει να ανοίξει λάκους και χαντάκια και ανάμεσα στις αμυντικές του θέσεις αμόλυσε τους μουσκετοφόρους. Οι Γάλλοι, πολυπληθέστεροι, ξεκινάνε έφοδο.

“Πάρτον κι αυτόν κάτω” ήταν η δουλειά. Παρ' ό,τι λίγοι, 300 με 400 οι “τυφεκιοφόροι” του Κόρδοβα, ξάπλωναν τους Γάλλους κάθε φορά που επιχειρούσαν επίθεση. Με το ηθικό με το μέρος του ο Ισπανός διατάζει αντεπίθεση και πιάνει ψαχνό! Καταλαμβάνει το εχθρικό πυροβολικό και τις άμαξες τροφοδοσίας τους. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που μια πολεμική αναμέτρηση κρίθηκε από τα μουσκέτα .

Τον Μάιο του 1503 ο Κόρδοβα κατέλαβε την Νάπολη, για τον έλεγχο της οποίας είχαν τσακωθεί οι σύμμαχοι Γάλλοι και Ισπανοί. Οι Γάλλοι υποχώρησαν περιμένοντας ενισχύσεις και σα σήμερα, 29 Δεκεμβρίου, οι Ισπανοί με πλωτές γέφυρες στον ποταμό Γκαριλιάνο, άγρια μεσάνυχτα, χωρίς φεγγάρι, κάνουν επίθεση και αιφνιδιάζουν τον γαλλικό στρατό. Πάλι τα μουσκέτα σκότωσαν χιλιάδες Γάλλους.

Η συνέχεια; Οι Γάλλοι υπέγραψαν ένα κωλόχαρτο, συνθήκη το λένε, και παραιτούνταν από κάθε διεκδίκηση της Νάπολης. Η συνέχεια επί της οθόνης. Το έργο δεν σταματάει ποτέ. Ποτέ.

Διαβάστε ακόμα:

Δυο αδέλφια με την τρέλα μέσα στο κεφάλι