ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο ελληνικός σινεμάς δεν γύριζε καουμπόυκα έργα. Αποδυτηριάκιας μιλάει και την πέφτει στα δάκρυα του Αλέξη Τσίπρα. Είναι τόσο πλούσια η Ιστορία της Ελλάδος σε διάφορα σκηνικά τα τελευταία 300-400 χρόνια που αυτά προσφέρουν και γαμώ το υλικό να έκαναν σκηνοθέτες και σεναριογράφοι φοβερά καουμπόυκα έργα. Χωρίς σαλούν, μπαρ και πουτάνες και χαρτοπαίκτες, κακοποιούς και σερίφηδες.

Αυτά είναι μαλακίες μπροστά στους αγάδες και κοταμπάσηδες, καλογέρους και κολίγους, πειρατές και ληστές των όρεων που είναι γεμάτη η Ιστορία μας τους 2-3 κι όχι μόνον προηγούμενους αιώνες. Ο Έλληνας, όμως γουστάρει κλάμα. Κτυπάει κατ' ευθείαν στη ψυχή του το μελό. Γι' αυτό δεν γυριζόντουσαν εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, καουμπόυκα, αστυνομικά, ιστορικά έργα.

Ο Έλληνας είναι με τον αδικημένο. Τον φτωχό. Και τα βλέπει τόσο απλά. Ο Αμερικάνος το καλοί-κακοί το είδε στη σύγκρουση καουμπόυδες και ινδιάνοι. Για τον Έλληνας καλός είναι το φτωχόπαιδο το τίμιο και εργατικό που είναι ερωτευμένο με την πλούσια που δεν έχει την ευχή του κακού πατέρα της, να παντρευτεί τον αγαπημένο της.

Φοβερά πράγματα. Το πλουσιοκόριτσο είναι καλό κορίτσι μόνον για έναν λόγο, επειδή αγάπησε τον φτωχό. Το ίδιο καλός είναι και το πλουσιόπαιδο όταν ερωτευθεί μια φτωχιά, η οποία βέβαια σίγουρα είναι τίμια και υπεράνω χρημάτων.

Δεν καταχειροκρότησαν τον Τσίπρα στη Βουλή γι' αυτά που έχει ήδη πετύχει. Ούτε ακόμα και γι' αυτά που είπε. Το θερμό και αυθόρμητο χειροκρότημα έπεσε γιατί το κλάμα πουλάει στην Ελλάδα. Με το κλάμα προχωράμε. Με το κλάμα, με το παράπονο έφθασε η Ελλάδα να φεσωθεί. Δεν μας έφθαναν αυτά που έχουμε, θέλαμε κι άλλα, θέλαμε και δάνεια. Χωρίς αυτά δεν θα γνωρίζαμε, όπως λένε, τις θυσίες του ελληνικού λαού, του κλαψιάρικου λαού.

Διαβάστε ακόμα:

Φαντάρος, όχι στρατηγός ο Τσίπρας