ΟΤΑΝ Ο ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Διπλά επίκαιρο αυτές τις μέρες το Άξιον Εστί του Μίκη Θεοδωράκη. Αφ' ενός μεν επειδή απαγορεύτηκε ακριβώς πριν από 48 χρόνια, στις 21 Απριλίου 1967, αφ' ετέρου δε γιατί ετοιμάζεται να το τραγουδήσει σε συναυλία, στις 2 Μαίου, ο Σάκης Ρουβάς!

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ήταν ο ιδεώδης, κατά γενική ομολογία, ερμηνευτής του. Που απογείωσε προδικτατορικά τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, κάτι που λειτούργησε σαν συγχωροχάρτι για την παρασπονδία του επί χούντας, όταν δέχθηκε να τραγουδήσει τον ύμνο της δικτατορίας που είχε γράψει όχι βέβαια ο Ελύτης ή ο Ρίτσος, αλλά ο ...Ηλίας Καραμανέας.

«Μέσα στ’ Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη αγκαλιασμένη, δυνατή, μ' εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο τον στρατιώτη...». Το καθεστωτικό αυτό άσμα πρωτοτραγούδησε ο Μπιθικώτσης μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού στις 13 Ιουλίου του 1967, στο κέντρο Δειλινά της Γλυφάδας. Λίγους μήνες μετά, διέρρευσε το περιεχόμενο επιστολής του Μίκη Θεοδωράκη, με την οποίαν ο συνθέτης τον παρακαλούσε να μην διανοηθεί καν να τραγουδήσει το χουντικό τραγούδι.

«Γρηγόρη, διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα "Δειλινά" τον "Υμνο της Επαναστάσεως". Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος, για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις, με μια κλωτσιά, αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στον βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν' αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ, ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας, τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, θα πρέπει να ξέρεις, ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης, που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ' ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά».

Με την αιτιολογία ότι δεν αντέχει άλλη εξορία, ο Μπιθικώτσης κατέπνιξε όλες τις πιθανές ενστάσεις του και απέρριψε τις προτροπές του Θεοδωράκη. Ουδείς όμως τον κατηγόρησε για τη στάση του. Αντίθετα μάλιστα. Τιμήθηκε από το λαό και την Πολιτεία όσο κανείς άλλος.

Διαβάστε ακόμα:

Από τον χουντικό στον αντιστασιακό