ΠΕΤΑΞΑΤΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Γράφει ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

Τώρα που αισθανθήκατε τι σημαίνει πίεση και πέρασαν οι πρώτες ώρες της έντασης από τη σύγκρουση με τη γερμανική Λοκομοτίβα, ελπίζω ότι προλάβατε να καταφύγετε στην αυτοκριτική, για να διαπιστώσετε επιτέλους τη χαλαρότητα και την αφέλεια με την οποία αντιμετωπίσατε τους Ευρωπαίους «φίλους» σας...

Δεν είμαι εναντίον της Ευρώπης, ούτε του ευρώ ή μιας ισχυρής δραχμής, προσέξτε, έχει σημασία αυτό. Είμαι, όμως, κάθετα αντίθετος σε οποιονδήποτε ευρωμαλάκα πιστεύει ότι χάριν του πολιτικού διαλόγου ο φτωχός του Νότου έχει τη δυνατότητα να καθίσει ισότιμα στο ίδιο τραπέζι με τον καλοπερασάκια του Βορρά και να τα βρει μαζί του. Ούτε να γευματίσει δεν μπορεί, γιατί έτσι και του φορτώσει ο άλλος τον λογαριασμό, χάθηκε.

Εισπράξατε μια γερή δόση απογοήτευσης από τους Ευρωπαίους του Βορρά και του Νότου, για τις συμμαχίες που οραματιστήκατε.

Διαπιστώσατε πόσο διαφέρει η διακυβέρνηση ενός τόπου από μία ανέξοδη αντιπολίτευση. Με μία λάθος και κατόπιν εορτής κίνησή σας, είδατε τους δείκτες των χρηματιστηρίων να καταρρέουν. Τους Ευρωπαίους να σας αναζητούν με αντιπροτάσεις σχεδόν φοβισμένοι.

Μην το βάζετε κάτω, έντρομοι είναι και προσπαθούν να το κρύψουν. Συντονιστείτε και θα δείτε τις ισορροπίες να αλλάζουν άρδην.

Τώρα μπορείτε να καταλάβετε τι θα είχε συμβεί, εάν ο Γιώργος Παπανδρέου διενεργούσε το περίφημο δημοψήφισμα εκείνη την εποχή, που η ευρωπαϊκή οικονομία ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το χρέος μας.

Κι όμως, τόσο εσείς όσο και οι Νεοδημοκράτες πέσατε επάνω του να τον μαδήσετε, επιδιώκοντας μικροπολιτικά οφέλη... Σήμερα πιθανόν να είχαμε γλυτώσει από τα πλοκάμια της ανέχειας και των μελαγχολικών εικόνων έξω από τα ΑΤΜ.

Δυστυχώς, ο Παπανδρέου δεν είχε τη στόφα του ηγέτη που θα έπαιρνε τέτοια υπόθεση επάνω του κι έκανε πίσω, όπως πίσω έκαναν ο Καραμανλής, ο σημερινός πρωθυπουργός και ο προκάτοχός του, που εξάντλησε τον τσαμπουκά του μέσα στη Βουλή με τις εμμονές της κας Κωνσταντοπούλου. Κανένας σας δεν τόλμησε να τους πει στα ίσια «φεύγουμε», για να τελειώσει εκεί η υπόθεση χρέος. Τι πιστεύετε ότι θα έκαναν, θα σας έλεγαν «φύγετε» ή θα έτρεχαν πανικόβλητοι πίσω σας;

Δυστυχώς, η μεγάλη ευκαιρία για γενναίο κούρεμα του χρέους χάθηκε εκεί. Πετάχτηκε κυριολεκτικά στα σκουπίδια.

Αλήθεια, έχετε αναλογιστεί την αιτία;

Γιατί πολύ απλά και οι τέσσερις έχετε κάτι κοινό. Το έχω επαναλάβει πολλές φορές. Δεν εργαστήκατε ποτέ στη ζωή σας. Μπήκατε στην πολιτική από το τίποτα. Άεργοι δίχως ένσημα, αδούλευτοι και άπειροι. Πολιτικοί σταρ, απότοκα της τελευταίας τηλεοπτικής εικοσαετίας. Εικονική πραγματικότητα.

Πάρτε, λοιπόν, κοντά σας όσους έχουν σκιστεί στη δουλειά και την αγωνία, όσους απέκτησαν πείρα από τη διαδικασία, όσους μάτωσαν για την ανέλιξη, εκείνους που πόνεσαν για την επιτυχία κι εμπιστευτείτε τους.

Βάλτε τα δυνατά σας, γιατί φοβάμαι ότι στο τέλος θα μείνετε μόνοι. Η άλλη πλευρά έχει πουληθεί προ πολλού, όπως και αρκετοί ανάμεσά σας, κάτι πολιτικά υβρίδια όλων των αποχρώσεων που παρεισέφρησαν στις τάξεις σας προ της κατάληψης της εξουσίας.

Τώρα διαπιστώνετε μια διακαναλική λύσσα, η οποία δεν πρέπει να σας πτοεί. Ούτε να σας πικραίνει ο εσμός των πληρωμένων κονδυλοφόρων που εξαπολύουν μύδρους εναντίον σας.

Βαδίστε μπροστά και εμπιστευτείτε το ένστικτό σας, γιατί σε τούτη τη ζωή μόνο όσοι τόλμησαν έκαναν τη διαφορά.

Ακόμα κι εάν μείνετε μόνοι, εντελώς μόνοι, ακόμα κι εάν σας προδώσουν οι φίλοι ή οι ψηφοφόροι σας, εμπιστευτείτε τη σοφία του αείμνηστου Βασίλη Ραφαηλίδη.

Συνεχίστε το ταξίδι χωρίς να κολακεύεστε και να κολακεύετε.

Ο μεγαλύτερος φόβος δεν είναι ο φόβος μας (τι εφεύρημα κι αυτό), όπως είπε ο Αλέξης, αλλά ο κακός σας εαυτός. Αυτός που σας ανάγκασε να ξοδέψετε πολύτιμο χρόνο και τώρα αισθάνεστε άβολα, γιατί ένα «ναι» μπορεί να πονέσει όσο και το «όχι»...

Χώρια που λέτε «όχι» και εννοείτε «ναι», γιατί βαθιά μέσα σας παρακαλάτε να σας πετάξουν ένα ξεροκόμματο και να επιστρέψετε στις διαπραγματεύσεις!

Ναι, έτσι όπως σας το γράφω, αφού άλλα λέει η ψυχή σας και άλλα επιβάλλει ο φόβος σας. Ε, λοιπόν, όχι!

Πάρτε, επιτέλους, μία απόφαση. Μαζί στο «ναι», μαζί και στο «όχι». Αλλά όλοι μαζί.

Το «όχι» μας να ακουστεί δυνατά, για να έχει ισχύ διαπραγματευτική, αφού στην ουσία θα το μετατρέψετε σε «ναι» κι ό,τι μπορέσουμε να περισώσουμε.

Διαφορετικά μαζί στο δύσκολο «όχι» το πραγματικό, εκείνο που συνεπάγεται τα πάντα από την αρχή, με τσαμπουκά...

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αναρτήθηκε στο zougla.gr

Διαβάστε ακόμα:

Κακοί λύκοι και πολιτικές κοκκινοσκουφίτσες