ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΧΑΝΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ!

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Παράπονο δεν πιστεύω να έχετε. Προειδοποιημένοι ήσασταν για το καινούργιο μνημόνιο κι άρα όσοι είχατε την αγωνία για το grexit, πραγματικά είστε ακατάλληλοι για την παρακολούθηση των επεισοδίων της πολιτικής. Μιας πολιτικής γεμάτη αστάθεια από αχυράνθρωπους των αγορών, αλλά και βαλτούς πράκτορες από τους εχθρούς του πολέμου που εδώ και κάμποσο καιρό μαίνεται: Δολάριο εναντίον ευρώ. Αμερικής εναντίον Γερμανίας.

Κάποιοι τρέξανε πιο γρήγορα σε αυτά τα επεισόδια που μόλις είδατε, και λογικά φαγώθηκαν. Κάποιοι νόμισαν οτι το νέο σχέδιο Μάρσαλ ήταν απολύτως έτοιμο και ξεπέρασαν την αποστολή, που νέτα σκέτα τους είχε παραδοθεί. Κάποιοι ήταν λαγοί στον στίβο και φυσιολογικά φύγανε από το πλοίο όταν κουράσθηκαν. Δεν πολυπειράζει. Έχει μπόλικους αναλώσιμους η Αμερική.

Φυσικά η Ελλάδα την γλύτωσε με ένα μνημόνιο. Έτσι πανηγυρίζουν σήμερα οι σοφοί του ναι ή του όχι. Αυτό το τυράκι βλέπουν στην φάκα και αυτό έχουν πιάσει όλοι οι κοντόφθαλμοι, που θα επιβιώσουν για μια διετία με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Μετά; Μετά, έχει ο θεός αφού μαζί με τα μέτρα, υπάρχει και το κερασάκι της ανάπτυξης.
Ποιός παιδιά θα υλοποιήσει τα μέτρα; Συνασπισμός λένε, κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή τεχνοκρατών, και λοιπές αρλούμπες. Ποιός παιδιά θα εκμεταλλευτεί το αναπτυξιακό των 36 δις; Παλιά τζάκια ή καινούργιοι νταβατζήδες; Πού θα βρεθούν αυτοί; Θα τους βγάλουμε από την νέα συσκευασία της Colgate; Αλλά άντε και τους βγάλαμε. Τι θα αναπτύξουν ακριβώς σε μιά χέρσα χώρα; Λεμόνια, πρόβατα και τουρισμό; Και με αυτά θα τα βάλουν με την Γερμανία; Ελπίζω να έχετε απάντηση.

Ό,τι όμως απάντηση και να έχετε, η ουσία είναι πάναπλη: η Αμερική θέλει το οικόπεδο της αλλά έλα που το θέλει και ο έπαρχος, η Γερμανία. Κι εδώ βρίσκεται και το περίφημο ταμείο των 50 δις, που το περνάμε πλέον σαν νόμο. Με τον νόμο αυτόν να είναι η περόνη απασφάλισης της χειβομβίδας.

Ξέρουν καλά το παιχνίδι τα γεράκια. Πιο καλά από κάτι καθισμένους σε καρότσια. Που αυτοί οι τελευταίοι, δεν έχουν να χάσουν τίποτα είτε το δεις ηλικιακά είτε το δεις σε επίπεδο ύπαρξης και ηδονών της ζωής. Και το παιχνίδι το έδειξε ο υπουργός εξωτερικών όταν την παραμονή του δημοψηφίσματος, ήταν σε ταξίδι στο Ισραήλ. Υποβαθμίζοντας με την κίνηση αυτή, όλη την αγωνία του γίγαντα που σκοτωνόταν για τα ναι ή τα όχι, που στην ουσία ήταν μια κίνηση για να μετρήσει η Αμερική την δημοτικότητα του Τσίπρα. Του δικού της Τσίπρα.

Ένας Τσίπρας, που αφού έσπασε τα νεύρα στην ΕΟΚ, κατέδειξε τον κακό επιχειρηματικό χαρακτήρα της Γερμανίας αλλά και το προσωρινό ρόλο που μπορεί να έχουν οι γνήσιοι βραχυπρόθεσμοι δημογέροντες, που δεν βλέπουν παραπέρα από το ΑΤΜ που πηγαίνουν κι αυτοί προκειμένου να πιούν μια μπύρα. Και οι οποίοι θα είναι χαρούμενοι με ένα λιμάνι, κανά δυό αεροδρόμια και μια βίλα στην Λακωνία.

Την ώρα που η πλανηταρχία, άφηνε τον ύπνο της κι έκανε απανωτά τηλέφωνα στους βλάκες που κατοικοεδρεύουν στο Βερολίνο. Την ώρα που ο Σόϊμπλε έκανε πλακίτσα με το Πόρτο Ρίκο ή τα 50 δις που ζητούσε από την πλανηταρχία για την Ελλάδα. Την ίδια όμως ώρα που διέρρε το έγγραφο του grexit, την ίδια ώρα που οι φωνές κατακραυγής στην Γερμανία βαράγανε κόκκινο, και την ίδια ώρα που ο παγκόσμιος τύπος αναδείκνυε το πραξικόπημα που δήθεν συντελέσθηκε χθες. Την ώρα που ο καρότσης έλεγε οτι είναι η υπέρτατη δύναμη στην Ευρώπη κι άρα ο σεβασμός είναι απαραίτητος, αλλά ο ίδιος στον από πάνω του, δεν έδειχνε τον σεβασμό.

Οπότε το χαρτί της Αμερικής κατετέθη. 61% υπέρ του Τσίπρα και 39% υπέρ των μέτρων, είναι απόλυτα νούμερα στο παιχνίδι της νέας συμφωνίας. Η οποία απλά δεν θα υλοποιηθεί. Δεν θα βγεί και θα σκάσει στον κατάλληλο χρόνο. Υπολογίζω σε κανά χρόνο, όσο χρειάζεται να είναι έτοιμο πλέον το grexit. Άντε και σε δύο. Η πλανηταρχία δεν βιάζεται. Ο κτηνοβάτης βιάζεται. Η πλανηταρχία ετοιμάζει το έδαφος γεωγραφικά μετά την Τουρκία, ο ποιμήν του Βερολίνου θέλει μερικούς τόκους.

Σε εκείνο λοιπόν τον χρόνο, που θα έχουν διαλυθεί ακόμα και οι πρόθυμες δυνάμεις της χώρας, μαζί με το grexit, θα σκάσει και το ευρώ, όπως κι όλη η ΕΟΚ. Τώρα θέλετε βορρά νότο ή τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα – και κυριολεκτώ – , δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Τι να μας νοιάζει αν ο νότος θάχει ένα ανίσχυρο νόμισμα που δεν θα καλύπτει τις εξαγωγές της Γερμανίας και τι μας νοιάζει αν θα διαλύσουμε στα τέσσερα, που είναι προτιμητέο. Η ουσία είναι οτι η Γερμανία πάντα χάνει στο τέλος τον πόλεμο, αλλά είναι χαρούμενη που κερδίζει κανά παιχνίδι ποδοσφαίρου.

Κι εκεί παίζουμε δυστυχώς, λόγω θέσης, λόγω υδρογονανθράκων και λόγω εθνικής διάσπασης. Κι εκεί αναφέρομαι όταν λέω για διάσπαση στα τέσσερα με παιχνίδι με Κύπρο και Ισραήλ, βάλτε και κανά μαλάκα από πάνω, σαν ανατολικό μπλοκ της τέως Ευρώπης. Με την Γερμανία αποκλεισμένη, με κάτι συμμάχους της πλάκας – οι Εσθονοί πηγαίνανε στην Φιλανδία μπας και και κάνουν κανά μικροέγκλημα και μπουν φυλακή μπας και φάνε, οι Φιλανδοί πούχαν τη Νόκια τώρα δεν ξέρω τι έχουν – και με τον άξονα του νότου σε κακά χάλια.

Αυτό είναι το παιχνιδάκι αγαπητοί, στο οποίο η Αμερική ποντάρισε στον ιμπεριαλισμό της Γερμανίας και στον εθνικισμό των φτωχών χωρών, που πλέον προβάλεται από τα παγκόσμια ΜΜΕ με τη λέξη ταπείνωση και φυσικά δεν περιλαμβάνει μόνο την Ελλάδα. Έπονται κι άλλοι, που έχουν προεξοφλήσει κιόλας τις δυνατότητες τους σε αυτήν την μάχη του υπαρκτού καπιταλισμού εναντίον των αγορών. Σε αυτρήν την μάχη, που απλά προετοιμάζει έναν παγκόσμιο πόλεμο μπας και ξαναγίνει restart της οικονομίας. Διότι όσοι περιμένουν την Κίνα ή την Ρωσία, είναι απλά ονειροβάτες, τόσο σε επίπεδο ζωής ή σε επίπεδο ανθρώπινης εργασίας.

Όλοι όμως, θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν την δήλωση του κεχρησμένου Τσίπρα, που ήταν φρεσκότατος μετά από 14 ώρες διαπραγματεύσεων : Αγοράσαμε τον απαραίτητο ζωτικό χρόνο. Την ώρα που έβλεπες την Μέρκελ, που ήταν σαν τσατσά μπουρδέλου που είχε κεσάτια. Έφαγε πολύ ξύλο για χάρη του καρότση. Έφαγε πολύ ξύλο για τα γεωφυσικά συμφέροντα, που δεν ενδιαφέρουν τον ανάπηρο, αφού το πολύ που μπορεί να θέλει αυτός είναι να πάει σε κανά βουλκανιζατέρ. Την ώρα που κι άλλοι κεχρησμένοι, σαν τον Γιούνκερ και τον Ντράγκι, μαζί με τα φιλιά στον Τσίπρα, αναγνώριζαν οτι η Γερμανία στηρίχτηκε σε ένα νόμισμα φούσκα το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την χαρά των αφεντικών τους.

ΥΓ: Πόσοι ξέρετε οτι στην Αθήνα βρίσκεται ο υπεύθυνος πραξικοπημάτων της Αμερικής; Ήρθε για να το κάνει ή για να το αποτρέψει;

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Ασάλιωτο με μουσική υπόκρουση Ζορμπά