ΤΟΥΡΚΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ, ΟΠΩΣ ΜΠΑΡΤΣΑ - ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΟΥΛΙΑ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Αγριεύουν τα πράματα σύντροφοι. Ήταν που ήταν μπάχαλο πέρσι το καλοκαίρι, μπήκε κι αυτό το δίσεκτο έτος, και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Αυτά τα φορολογικά, τα ασφαλιστικά και τα αγροτικά, μοιάζουν πασατέμπος μπροστά στα άλλα. Τα εθνικά δηλαδή θέματα, τα οποία πλέον έρχονται στην χειρότερη στιγμή μας ή μήπως έρχονται στο κατάλληλο timing;

Η κυβέρνηση είτε είναι εντελώς ανίκανη, είτε είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι εκπληκτικό οτι τα έχει βάλει με όλες τις εργασιακές ομάδες, την ώρα που η ανεργία καλπάζει, η πραγματική οικονομία έχει στεγνώσει, ενώ και η καρτούν οικονομία του χρηματιστηρίου, έχει αρχίσει και βρίσκει ορυκτά στο υπέδαφος.

Και την ώρα που δήθεν διαπραγματεύονται οι κυβερνώντες – ήθελα νάξερα σε ποιά γλώσσα το κάνουν -, χρησιμοποιούν κάτι γελοία θέματα σαν τις άδειες της τηλεόρασης, για να ρίχνουν στρακαστρούκες αλλού. Ή μήπως και τα άλλα ανοικτά θέματα, δεν είναι αντιπερισπασμός για να μην ασχολούμαστε με τα εθνικά θέματα και την συγκυριαρχία του Αιγαίου που πλέον είναι ορατότατη με την απόφαση που πήρε ο αδαής αμόρφωτος που ηγείται της τσόντας που στηρίζει τον Σύριζα στις καρέκλες;

Θα υπάρχουν λέει περιπολίες στα σύνορα μας από σκάφη του ΝΑΤΟ, τα οποία όμως θα περιορίζονται στα διεθνή ύδατα καθότι τα τουρκικά σκάφη θα επιτηρούν τα δικά τους νερά, όπως και τα δικά μας θα τα προσέχουμε εμείς. Λογικό; Λογικοφανές σύντροφοι. Διότι ο στολίσκος του ΝΑΤΟ που πρόκειται να κάνει αυτήν την δουλειά υπό την γερμανική διοίκηση – κάποιοι ακόμα δεν έχουν μάθει τον ρόλο της Γερμανίας στην Μικρασιατική καταστροφή – έχει στην δύναμη του κι ένα ελληνικό κι ένα τουρκικό πλοίο.

Αυτά δεν θα μπαίνουν σε ξένα χωρικά ύδατα, ειδικά μάλιστα όταν το ΝΑΤΟ θεωρεί οτι το Αιγαίο είναι εννιαίος επιχειρησιακός χώρος; Λέτε να υπακούν τον Γερμανό; Και καλά, ας πούμε οτι θα τον ακούν μην τους κάνει ντα. Όταν η Τουρκία έχει δεκάδες ελληνικά νησιά σε χάρτες της θεωρώντας τα γκρίζες ζώνες, ο επικεφαλής του στολίσκου θα αποφασίζει επί τόπου για το σε ποιόν ανήκει το νησί; Καλά κρασιά παιδιά με την Τουρκία να μας έχει πάρει τα σώβρακα σε διεθνές επίπεδο σαν ισότιμος συνομιλητής της Ευρώπης, την ώρα που η Ελλάδα πλέον βρίσκεται σε παγκόσμια ανυποληψία.

Την ώρα που, για μόλις σήμερα μιλάω, η Τουρκία ήθελε να ψάξει να βρει τους πιλότους μας που πέσανε – αν δεν καταρρίφθηκαν – σε νησί που είναι πολύ πιο μέσα από την Λέρο. Την ώρα που το τελευταίο διάστημα, τα τουρικά αεροπλάνα υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, έχουν ξεσκίσει τον εθνικό μας εναέριο χώρο. Την ώρα που προχθές, ο Ερντογάν ονοματίζει τον πρόεδρο της κομισιόν, απλό δήμαρχο ( Το Λουξεμβούργο στο οποίο είσαι πρωθυπουργός είναι σαν μια πόλη της Τουρκίας ). Και την ώρα που ο άλλος αντιγυρίζει οτι υπάρχει έλλειψη δημοκρατίας στην Τουρκία, ο σουλτάνος τον γράφει στ’ αρχίδια του λέγοντας οτι καμία δημοκρατία δεν υπάρχει στην Ελλάδα, στην Ισπανία αλλά και στην Πορτογαλλία.

Φυσικά το ΝΑΤΟ δεν κατεβαίνει εδώ για τους μετανάστες. Αυτά είναι για τους λαγούς. ο στολίσκος παίρνει μπροστά σαν ενίσχυση άλλων δυό στόλων που επιτηρούν τη νοτιανατολική Μεσόγειο. Οι οποίοι όλοι μαζί, κάποια στιγμή, μπορούν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στον ρωσικό αποκλεισμό που έχει επιβληθεί δια θαλάσσης στην Τουρκία. Οπότε ο Ερντογάν έφερε το ΝΑΤΟ στα νερά μας για πολλαπλό δικό του όφελος αλλά και με τον κίνδυνο πιθανής ανάφλεξης, όταν πλέουν στα ίδια νερά νατοϊκά και ρωσσικά πλοία. Την ώρα μάλιστα που η κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος θα ήθελε και καμιά σύγκρουση μπας και βγει από την κρίση, που πλέον έχει πιάσει και τον Σόιμπλε.

Κοιτάχτε λοιπόν τώρα αντιπάλους. Ερντογάν απέναντι στον Τσίπρα και Καμμένος εναντίον Γιλμάζ με όλη την στρατοκρατία της Τουρκίας. Και μόνο σαν ονόματα, θυμίζουν Μπαρτσελόνα εναντίον πράσινων πουλιών. Με τους άλλους να έχουν συγκεκριμένο πλάνο, κι οι δικοί μας να μην μπορούν να στήσουν δυό συρματοπλέγματα για τα hot spots. Ή όταν είχαν φτειάξει το ένα, είχαν ξεχάσει να προβλέψουν τουαλέτες. Κατά τα άλλα θα χτυπήσουν την διαπλοκή αν υπάρχουν τέσσερα κανάλια κι όχι πέντε.

Παγκόσμιο μπουρδέλο φυσικά έχει γίνει η κατάσταση, αλλά συνήθως εκείνα τα κράτη που δεν έχουν ούτε στοιχειώδες δομές, την πατάνε περισσότερο. Ειδικά μάλιστα αν είναι και πτωχευμένα. Και το κακό είναι οτι δεν μοιάζει να μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Διότι τις δομές τις καταστρέψαμε εμείς, οι άλλοι βρήκαν και τα έκαναν, κι όπως φαίνεται προχωρούν στην τελευταία πράξη του σχεδίου αναμπουμπούλας με αναδιανομή εδαφών, αλλαγές συνόρων και τσέπωμα πλούσιων φυσικών πόρων. Φυσικά εμείς, μπορούμε άνετα να ξανακάνουμε εκλογές.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Οι υπογραφές της μοιρασιάς