ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ;

Γράφει ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

Δεν θα μείνω στα τετριμμένα, τον αριθμό των βουλευτών που ψήφισαν το ασφαλιστικό, τη μη ύπαρξη διαρροών και τα υπόλοιπα αναμενόμενα ή μη, στα οποία αναλώνεται συνήθως το πολιτικό ρεπορτάζ, έπειτα από κάθε συνεδρίαση της Βουλής για κρίσιμα εθνικά θέματα.

Θεωρώ ότι είναι κατάλληλη στιγμή κάποιοι να σηκώσουν την κουρτίνα, για να αντιληφθεί επιτέλους ο ελληνικός λαός ποιο είναι το παιχνίδι που παίζεται σε γεωπολιτικό επίπεδο και τι ρόλο μπορεί να έχει η χώρα μας έτσι όπως κατάντησε σε αυτό.

Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο διεθνώς η Ελλάδα δεν διαθέτει πολιτικούς με το απαιτούμενο ειδικό βάρος. Η σημερινή πολιτική ηγεσία θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί το βοηθητικό προσωπικό ή το προσωπικό οικιακών βοηθών πραγματικών ηγετών άλλων εποχών.

Δεν το γράφω με απαξιωτική διάθεση, αλλά με την επίγνωση όσων διαδραματίζονται εκτός και εντός της χώρας.

Υποψιάζομαι ότι ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί τι παιχνίδι παίζεται και ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος τηςΕλλάδας αυτήν τη στιγμή. Την αντίληψη αυτή, συζητώντας με τον Κλεάνθη Γρίβα, συμφωνήσαμε ότι την είχαν κατά το παρελθόν δύο ηγετικές φυσιογνωμίες με διαφορετικό πρόσημο.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ιωάννης Μεταξάς. Αντιλήφθηκαν άμεσα, λαμβανομένων υπ' όψιν των συγκυριών, ποιες έπρεπε να είναι οι συμμαχίες τους για το καλό του τόπου. Ο δεύτερος μάλιστα πήγε ευτυχώς ενάντια στις προσωπικές πολιτικές του επιλογές, τη Γερμανία του Χίτλερ, διότι σε διαφορετική περίπτωση τα σύνορα της Ελλάδας μετά τη Γιάλτα θα είχαν οριοθετηθεί κάπου έξω από την Κόρινθο.

Η θέση κάθε κράτους στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα καθορίζεται από δύο δεδομένα: τον πλούτο και τον πληθυσμό του. Η Ελλάδα δεν διαθέτει κανένα απ' αυτά κι ως εκ τούτου είναι μοιραίο να ακολουθεί την πολιτική μικρότερων κρατών, διαμορφώνοντας προσεκτικά τις συμμαχίες της.

Έχω την αίσθηση, λοιπόν, ότι η σημερινή κυβέρνηση, σε επίπεδο συμμαχιών, έχει χάσει εντελώς το παιχνίδι δείχνοντας να αγνοεί τι ακριβώς συμβαίνει και τι σχεδιάζουν οι μεγάλοι παίκτες.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η Αμερική είναι η μόνη χώρα η οποία έχει επιβάλει σε ηπειρωτικό επίπεδο την ηγεμονία της. Όταν λέμε Αμερική, εννοούμε Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι υπόλοιποι κινούνται αναγκαστικά κάτω από την ομπρέλα της. Αυτό δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ήπειρο και δεν θα το επέτρεπαν να συμβεί ποτέ οι ΗΠΑ, πολύ απλά γιατί τότε θα αποκτούσαν ισοδύναμο αντίπαλο στην παγκόσμια σκακιέρα.

Με παράλληλη λογική θα έπρεπε να κινείται και η ελληνική εξωτερική πολιτική, λαμβανομένου υπ' όψιν του γεγονότος ότι οι συνεχείς παρεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και τα πισωγυρίσματα των στελεχών του ΔΝΤ σχεδιάζονται από τους Αμερικανούς, όχι με γνώμονα τη σωτηρία της Ελλάδας, αλλά την αποδυνάμωση του ηγεμονικού ρόλου της Γερμανίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Εδώ, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας βασικά στοιχεία ιστορίας, πολιτικού σχεδιασμού και γεωπολιτικών ισορροπιών -τι άλλο να σκεφθεί κάποιος-, αντί να παίξουν λογικά με τον πιθανό νικητή, που στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορούσε να είναι άλλος από την Αμερική, παίζουν με τον σίγουρο ηττημένο.

Αγνοούν, επίσης, ότι τον φιλελευθερισμό στην Ευρώπη μόνο σε μία χώρα -Αγγλία- τον επέβαλε συντηρητική κυβέρνηση.

Σε όλες τις άλλες τον στήριξαν ή τον εγκατέστησαν με αμερικανικά σενάρια οι σοσιαλιστές: Μιττεράν,Γκονζάλες, Σοάρες, Κράξι κ.λπ.

Κάπου εδώ πρέπει να βρίσκεται και το μυστικό της σύγκρουσης με τον Βαρουφάκη, οι επιλογές του οποίου δαιμονοποιήθηκαν εντέχνως και ο ίδιος αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση με εντολή της Μέρκελ και του Σόιμπλε...

Ο Ευρωπαίος κ.Τσίπρας μπορεί ως εκ τούτου να βρεθεί λίαν συντόμως σε δεινή θέση και μαζί του η χώρα βεβαίως, εάν η Γερμανία δεν υποκύψει άμεσα και ταυτόχρονα δρομολογηθεί κάποιο ακραίο σενάριο με την παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φανταστείτε πού φθάσαμε. Κατά το απίστευτο κάποτε Αλβανός τουρίστας ή επενδυτής, σήμερα απελευθερωτική δύναμη και εγγύηση για την ελληνική Δημοκρατία να θεωρείται ο αρχιτέκτονας του ελληνικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου και της τραγωδίας της Κύπρου...

Διαβάστε ακόμα:

Τα μπουμπούκια όταν άνθισε ο Σύριζας