ΠΑΝΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΩΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΩΝ ΚΑΦΕΤΖΗΔΩΝ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Το καφενείο του χωριού είναι κάτι παραπάνω από ένα σημείο κοινωνικής συναναστροφής. Όποιος δεν το καταλαβαίνει τρώει τα μούτρα του. Πριν από μερικά χρόνια, η πιθανότητα υπαγωγής στον ΟΑΕΕ ελεύθερων επαγγελματιών που ήταν ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ πυροδότησε έντονες συζητήσεις στα χωριά και προκάλεσε πολιτικές εντάσεις.

Για το θέμα αυτό, το 2013 τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλαν ερώτηση στον τότε υπουργό Εργασίας, ενώ η τοπική κομματική οργάνωση Βορείου Έβρου εξέδωσε ανακοίνωση αναφέροντας ότι διαλύεται η κοινωνική και ό,τι έχει απομείνει από την οικονομική ζωή σε ολόκληρη την ύπαιθρο. Το σχέδιο πάγωσε για να επανέλθει με το πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν άνευ αντιλογίας, αυτή τη φορά, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας αναστάτωση στα χωριά.

Ο νόμος προβλέπει ότι καφετζήδες και λοιποί επαγγελματίες που είναι ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ και δραστηριοποιούνται σε περιοχές μικρότερες των 2000 κατοίκων ακολουθούν τους αγρότες στον ΕΦΚΑ και από το 2022 θα πληρώνουν εισφορές στο 20% του φορολογητέου τους εισοδήματος. Το σήμα κινδύνου που εξέπεμψαν οι μικροεπαγγελματίας της υπαίθρου ανάγκασαν την κυβέρνηση να ζητήσει την άδεια από την τρόικα για να πάρει πίσω τη ρύθμιση, καθώς είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι εκατοντάδες καφενεία σε όλη τη χώρα θα οδηγηθούν σε βέβαιο κλείσιμο με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη κοινωνική ζωή της υπαίθρου.

Στην Ελλάδα, το πρώτο οργανωμένο καφενείο άνοιξε στο Ναύπλιο, αμέσως μετά την απελευθέρωση, ενώ στην Αθήνα σαν το πρώτο καφενείο αναφέρεται το «Πράσινο δενδρί» στην Ιερά Οδό, το 1834, Βαυαρικής ιδιοκτησίας.

Από το 1930 έως και το 1960, το θέατρο και το σινεμά, παίζονταν στο καφενείο του χωριού και οι υποψήφιοι βουλευτές έκαναν εκεί τις ομιλίες τους. Λειτουργούσαν επίσης σαν ...παραρτήματα των ΕΛΤΑ και του ΟΤΕ, αλλά και σαν χώροι για χαρτοπαιξία. Σε πολλές περιπτώσεις, τα καφενεία στέγαζαν στον ίδιο χώρο κουρείο, μπακάλικο και μικρό μαγειρείο. Αποτελούσαν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις και ο ιδιοκτήτης τους, που ήταν ο μοναδικός εργαζόμενος και ταυτόχρονα σερβιτόρος, αποκαλούνταν καφετζής.

Παραδοσιακά καφενεία αυτής της μορφής υπάρχουν ακόμη, ωστόσο ο αριθμός τους μειώθηκε σημαντικά τις δεκαετίες του 1950-60 εξαιτίας του μεταναστευτικού ρεύματος. Ο κλάδος τις τελευταίες δεκαετίες βρίσκεται σε πορεία φθοράς, ενώ νέοι άνθρωποι σπανίως μπαίνουν στο επάγγελμα, καθώς και οι πελάτες προτιμούν πλέον, τις καφετέριες. Στην περιοχή της Ελληνικής πρωτεύουσας δραστηριοποιείται, εκπροσωπώντας τους ιδιοκτήτες και εκμεταλλευτές καφενείων από το 1914 τουλάχιστον, το σωματείο «Αδελφότητα Καφεπωλών Αθηνών».

Διαβάστε ακόμα:

Μπράβο ωρέ Καρανίκα, τους ξευτύλισες όλους!