Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΣ

Πέφτω από τα σύννεφα. Ο υπουργός εξωτερικών του Σύριζα κύριος Νίκος Κοτζιάς έκανε μήνυση, αγωγή, τι ακριβώς δεν ξέρω, σε βάρος περιοδικού και ζητούσε αποζημίωση 250.000 ευρώ, επειδή τον αξιολογούσαν, τον χαρακτήριζαν ως...

«...τον πιο ακραίο και φανατικό, σκληρό και αμείλικτο Κνίτη της γενιάς μας, της γενιάς του, έναν πραγματικό γκαουλάιτερ του σταλινισμού».

Το δικαστήριο έκρινε ότι ο Κοτζιάς δεν ήταν φανατικός σταλινικός, άσχετο ότι υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, της νεολαίας του κόμματος.

Γίνονται, ρε, αυτά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης; Του 21ου αιώνα! Να, που γίνονται. Από πού και ως πού είναι δυσφήμηση να πεις «σταλινικό» έναν κομουνιστή, μάλιστα στέλεχος κομματικό; Εγώ αν ήμουν κομουνιστής θα ήμουν περήφανος για την αφοσίωσή μου στη γραμμή του κόμματος, που για δεκαετίες επαινούσε τον Στάλιν.

Πέρα απ' αυτό. Γιατί να μη θεωρείται τιμητικό να πεις αντισταλινικό κάποιον και να 'ναι δυσφήμιστικό να τον πεις σταλινικό; Εγώ ξέρω ότι στις δημοκρατίες κολάζονται οι πράξεις, σταλινικές, αντισταλινικές. Όχι οι σκέψεις, οι απόψεις, οι θέσεις.

Κατά τη γνώμη μου, μ' αυτά που κάνει ένας κάποιος μπορώ να τον χαρακτηρίσω θαυμαστή του Χίτλερ. Του Στάλιν. Του Κάστρο. Του Παπαδόπουλου. Του όποιου εξουσιαστή. Γιατί είναι μηνύσιμη η άποψή μου; Μπορεί να κάνω λάθος στην εκτίμησή μου ότι κάποιος είναι π.χ. σταλινικός, αντισταλινικός. Άλλο αυτό. Άποψη εξέφρασα.

Διαβάστε ακόμα:

Βουτιά θανάτου για το πολιτικό σύστημα