ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ... ΠΟΤΑΜΙ

Ήρθε, τον...είδαν, και θα φύγει. Ο Σταύρος Θεοδωράκης. Τον έχασε η δημοσιογραφία και η τηλεόραση, δεν τον κέρδισε η πολιτική και η κομματική πιάτσα. Γιατί;

Ανοικτό γήπεδο βρήκε μπροστά του ο Θεοδωράκης. Σακατεμένα τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, κι αυτός άφθαρτος σίγουρα και με κάποια σχετική αναγνωρισιμότητα. Κι όμως, πάει άψαλτος. Είναι ήδη εκτός παιχνιδιού. Γιατί;

Ποιοτικός κόσμος ψήφισε το Ποτάμι. Ήταν ένα κόμμα, κίνημα, οργάνωση, κλαμπ, ότι ήταν, και ξεκίνησε από την αρχή. Δεν υπήρχε κάτι να του προσάψεις. Γρήγορα, όμως, πήρε την κάτω βόλτα. Και να λάβει υπ’ όψιν του κανείς ότι το Ποτάμι υποστηρίχθηκε, προβλήθηκε με το παραπάνω από μερίδα των μήντια. Γιατί;

Επειδή ο «αρχηγός», ο Σταύρος Θεοδωράκης αποδείχθηκε, πρώτον, ότι είναι λίγος, δεν έχει βάρος, δεν τρομάζει, δεν προκαλεί εμπιστοσύνη. Και, δεύτερον, επειδή δεν είναι της δουλειάς. Δεν είναι ίδιο το ανοίγω κόμμα, με το ανοίγω περιοδικό, site, ρεστωράν, μπουάτ, γυμναστήριο, φροντιστήριο.

Χάσαμε έναν... πρωθυπουργό. «Γιατί ο Τσίπρας κι όχι εγώ...» σκεπτόταν ο Θεοδωράκης. Κατανοητό. Όταν ανοίγεις κόμμα η φιλοδοξία δεν φτάνει μέχρι να γίνεις αντιπολίτευση. Πως, όμως, να προχωρήσει παραπέρα ο αρχηγός του Ποταμιού όταν έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια του στο ίδιο του το κόμμα. «Την πατήσαμε μαζί του...» λένε άνθρωποι που ποντάρισαν σε πολιτική διαδρομή με το πάντρεμά τους με το Ποτάμι.

Διαβάστε ακόμα:

Το τυρί στη φάκα που δεν βλέπει ποτέ ο λαός