ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ...

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Πώς αλλάζουν οι άνθρωποι, τα μυαλά και η πολιτική. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πως στην ανάγκη και οι θεοί πείθονται. Το ζήσαμε αυτό το 1996. Όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης από τη βήμα της Βουλής ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για την παρέμβαση τους στην ελληνοτουρκική κρίση των Ιμίων. Ποιος ήταν ο Σημίτης;

Ήταν ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, εμποτισμένο με τον αντιαμερικανισμό της εποχής, που στην πρώτη ομιλία του με την ιδιότητα του πρωθυπουργού, ελάχιστες μέρες πριν από την κρίση για τα Ίμια, είχε αποφύγει – προς γενική τότε κατάπληξη - να πει έστω και μία κουβέντα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Λίγο στριμώχθηκε και έγινε ...Γιάνκης.

Κάτι ανάλογο ζήσαμε και την Πέμπτη. Ανήσυχος για τις συνεχιζόμενες προκλήσεις ο Αλέξης Τσίπρας τηλεφώνησε στη Μέρκελ. Ναι στη Μέρκελ, αυτή που περνούσε γενεές δεκατέσσερις, προτού γίνει πρωθυπουργός. Δεν υπήρχε κοσμητικό επίπεδο που να μην της το κόλλησε.

Πως ήρθαν τα πράγματα, ο πρωθυπουργός στη Μέρκελ απευθύνθηκε για να τραβήξει το αυτί του Ερντογάν. Και το έκανε ενώ ακόμη ηχούσαν στα αυτιά όλων οι κατάρες του, στην ομιλία του στην Αβάνα, κατά των «δυναστών» μας, που μας υποχρεώνουν να παίρνουμε σκληρά μέτρα...

Βρε τι σου είναι η πολιτική. Και οι πολιτικοί, βεβαίως, βεβαίως...

Διαβάστε ακόμα:

Ο Φιντέλ Κάστρο κι ο Αλέξης Τσίπρας