ΑΡΧΙΚΑΡΤΕΓΑΡΗΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ

Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, γεννήθηκε το 1821 στη Μόσχα. Πρώτο του μυθιστόρημα το 1846 «Οι Φτωχοί». Το 1864 έγραψε το «Υπόγειο», ένα αποδυτηριάκειο σεντόνι δίχως τέλος, ένα αφήγημα που ο ίδιος το χαρακτήρισε «τραχύ και παράδοξο», στο οποίο η σκέψη του και η πένα του βάζουν τη θέληση να συγκρουστεί με τη λογική.

Αναρωτιέμαι, αν το Υπόγειο γράφτηκε για να δικαιολογήσουμε την αχρειότητα των ιδεολόγων Συριζαίων της Ελλάδος και την παθητικότητα τους στον τυχοδιωκτισμό του «αρχηγικού» κομματικού τους πυρήνα. Σε κάποιο σημείο ο επίσης οργανωμένος σε κίνηση επαναστατική ενάντια στο τσαρικό καθεστώς Ντοστογιέφσκι και γι’ αυτό εξορισθείς στη Σιβηρία και καταδικαστείς σε θάνατο, γράφει:

«...Ακόμα κι ένας αρχικατεργάρης μπορεί να είναι απόλυτα τίμιος, χωρίς ωστόσο να παύει να είναι και καρτεγάρης. Οι ρομαντικοί γίνονται τις περισσότερες φορές τόσο καρτεγάρηδες, τόσο αριβιστές και δείχνουν πως μυρίζονται τόσο την πραγματικότητα, που μένουν με το στόμα ανοικτό μπροστά τους οι πάντες.

Η προσαρμοστικότητα των κατεργάρηδων είναι πράγματι καταπληκτική. Ένας Θεός ξέρει τι μπορεί να προκύψει ακόμα με τους τυχοδιωκτισμούς αυτούς και τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Και μιλάμε για ατομα που δεν είναι από κακή πάστα!».

Διαβάστε ακόμα:

Ασημοι αντί γκλαμουράτων στα ψηφοδέλτια