ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Γράφουν οι της πλάκας πολιτικοί αναλυτές ότι εξέλιπε προς το παρόν ο κίνδυνος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Κατ’ αρχήν, επειδή με το γάντι στραβώνουν τον κοσμάκη. Τι θα πει ακροδεξιά, και γιατί ονομάστηκε “ακροδεξιά” όταν αυτούς που θεωρούν ως ακροδεξιούς δεν έχουν καμία σχέση με τη δεξιά. Ουδείς σοβαρός και σκεπτόμενος και συνειδητός δεξιός αισθάνεται πολιτικά ή ιδεολογικά συγγένεια με τον θεωρούμενο, τον χαρακτηριζόμενο “ακροδεξιό”.

Όπως επίσης είναι άσχετος ο αριστερός με τον ακροαριστερό. Άλλο αν ασπάζονται τις ίδιες περίπου θέσεις. Τη διαφορά τους την καθορίζει η πρακτική. Κατά βάσιν συντηρητικό άτομο είναι ο αριστερός, ο οποίος ναι μεν βρίσκεται σε απόσταση με τον δεξιό, δηλαδή με τον καπιταλισμό, όμως έχει αποδεχθεί κοινωνικά την ενσωμάτωση. Δεν δρα, δεν αντιδρά με δολοφονίες, με τρομοκρατικές ενέργειες, δεν θα τον πεις αναρχικό, αντιεξουσιαστή τον αριστερό.

Επί του θέματος. Λένε, λοιπόν, οι της πλάκας σχολιογράφοι ότι ευτυχώς που ηττήθηκαν οι ακροδεξιές, οι λαϊκίστικες δυνάμεις σε Αυστρία, Ολλανδία και Γαλλία (φώτο η Marine Le Pen της Γαλλίας). Κουτόχορτο σκέτο. Είναι ήττα για την “Χρυσή Αυγή” μιας ευρωπαϊκής χώρας που δεν πήρε την πρωτιά; Εγώ λέω ότι είναι συντριπτική ήττα της δεξιάς να απειλείται η εξουσία της από τη θεωρούμενη ακροδεξιά, που δεν είναι δεξιά.

Θεμέλιο της δημοκρατίας δυτικού τόπου είναι ο κοινοβουλευτισμός. Άρα, δεν μπορούν να ομιλούν για τον… κίνδυνο της “ακροδεξιάς”, όταν υποτίθεται είναι σεβαστό και αναγνωρισμένο το δικαίωμα του ψηφοφόρου. Τα υψηλά ποσοστά της “ακροδεξιάς” τα δίνει η κάλπη. Όχι νταηλίκι κάποια παρακρατική συμμορία.

Ντροπή, λοιπόν, είναι δημοκράτες πολιτικοί και δημοσιογράφοι να μιλάνε για κίνδυνο που προέρχεται από κόμματα νόμιμα, που τα ψηφίζει ένα κομμάτι του λαού, μικρό, μεγάλο, άσχετο.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΗ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ