ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΟ... ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Απεργία πείνας ξεκίνησαν δημοσιογράφοι, που νταηλήκι το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση, εντελώς πειρατικά τους τρώει το ταμείο τους. Αφού προηγουμένως τους βούτηξε σαν τον Λαφίτ τον αρχικούρσαρο τα αποθέματα του ταμείου τους.

Πρόσεξε. Μόλις πριν επτά χρόνια οι δημοσιογράφοι ήταν και πολύ άνετοι. Με δύο και τρεις και τέσσερις δουλειές. Σήμερα κάθε μέρα όλο και περισσότεροι μένουν άνεργοι. Kαι, βέβαια, ξανακόβεται και ξανά μανά κόβεται ο μισθός των εργαζομένων και η σύνταξη των συνταξιούχων.

Και στην Ελλάδα των μνημονίων οι εργαζόμενοι με την πληρέστερη και περισσότερο ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να βρίσκονται στο κενό. Μιλάμε για κανονική ληστεία.

Έστω, με τις απεργίες πείνας, τις κινητοποιήσεις, καταγγελίες, διαμαρτυρίες, όλα αυτά τα ευλογημένα από τους αρχιερείς της αριστεράς, οι δημοσιογράφοι σε κάποιο βαθμό τελικά θιγούν λιγότερο τα δίκαια συμφέροντα τους από την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση. Σε κάποιο βαθμό ζοριστούν εκδότες, καναλάρχες και σία από την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση. Ερώτημα. Θα πρόκειται για… επιτυχία του απεργιακού και συνδικαλιστικού αγώνα; Επιτυχία της κυβέρνησης, των εργοδοτών, ποιος θα έχει κερδίσει.

Δεν κατάλαβα. Γιατί η κυβέρνηση να χρειάζεται την πίεση της απεργίας για να κάνει το σωστό. Το έντιμο. Το πρέπον. Κι αν το κάνει, γιατί αυτό να είναι το σωστό, το έντιμο, το πρέπον κι όχι προϊόν εκβιασμού.

Η κουβέντα με αφορμή όλες αυτές τις κομματικές και συνδικαλιστικές αθλιότητες για το κοινωνικό κράτος, τους κοινωνικούς αγώνες, λες και μας κυβερνάει δικτατορία κι όχι η λαϊκή εντολή σε κόμμα της βαράτε με κι ας κλαίω αριστεράς.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ Η… ΠΟΡΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ