Η ΣΦΑΓΗ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΙΣΤΩΝ

Σκοτωμός στους δρόμους της Αθήνας. Επεισόδια αιματηρά. Ο πόλεμος ανάμεσα στους υπερασπιστές της δημοτικής γλώσσας και τους... καθαρευουσιάνους. Φοβερά πράγματα. Και γιατί πέρασαν στην Ιστορία ως «Ορεστειακά» οι χουλιγκανισμοί από 6 έως 9 Νοεμβρίου το 1903;

Η τραγωδία «Ορέστης» του Ευριπίδη παίζεται στο Βασιλικό Θέατρο με γλώσσα δημοτική. Αίσχος! Προδοσία, όσοι είναι υπέρ της δημοτικής είναι πράκτορες πουλημένοι των Σλάβων, η μία πλευρά. Υπέρ της καθαρεύουσας, λέει η άλλη πλευρά, είναι η άρχουσα τάξη, ο κρατικός μηχανισμός, το κατεστημένο, η συντήρηση. Όχι, δεν κινδυνεύει η πατρίδα, ούτε η θρησκεία αν επιβληθεί η δημοτική στην παιδεία, υποστηρίζουν εξέχοντες προσωπικότητες των γραμμάτων. Από την άλλη, επώνυμοι και καταξιωμένοι είναι οι υβριστές, οι χλευαστές της δημοτικής.

Μετά έγιναν τα «Αθεϊκά» του Βόλου, πάλι κόντρα για το γλωσσικό ζήτημα, πάλι ντέρμπυ δημοτικιστών και καθαρευουσιάνων.
Ο αποδυτηριάκιας, βέβαια, έχει τις δικές του απόψεις. Πρώτον, ό,τι είναι να γίνει, ό,τι να επιβληθεί, θα συντελεστεί στην ώρα του κι όχι γιατί είναι συνέπεια τραμπουκισμών της όποιας πλευράς στο γλωσσικό και στο κάθε ζήτημα. Δεύτερον, οι διαδηλώσεις, οι διαμάχες γίνονται διότι κάποιοι έχουν την ανάγκη να εκφραστούν νταηλήδικα, όχι γιατί τους πνίγει το δίκαιο των θέσεων τους. Τρίτον, η Ιστορία τραβάει στο δρόμο της και στο διάβα της καταπίνει, στέλνει στα αζήτητα γεγονότα και αντιπαλότητες που σήμερα κυριαρχούν στην καθημερινότητα κι αύριο έχουν αξία απλής αναφοράς τηλεγραφικού χαρακτήρα.

Σα σήμερα 26 Φεβρουαρίου, το 1911, έγινε μια φοβερή συζήτηση στην Βουλή των Ελλήνων. Από τις πιο σκληρές αναμετρήσεις των «προοδευτικών» βουλευτών, των υπέρμαχων της δημοτικής και των ορκισμένων εχθρών της, των «αντιδημοκρατικών» βουλευτών. Μην παραλείψω να το αναφέρω. Άλλο ένα πρόβλημα... λύθηκε επειδή απασχόλησε την Βουλή. Επειδή αντιμετωπίστηκε με... διάλογο.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΑΝ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ