Η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο... ΔΕΞΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Μια ζωή στην Ελλάδα παίζει το απόλυτο παραμύθι της κόντρας της Δεξιάς με την Αριστερά. Της Αριστεράς με την Δεξιά. Η επιτομή της κομματικής απάτης, που σκόπιμα καλλιεργήθηκε, που πονηρά συντηρήθηκε και από τις δύο πλευρές. Και σε κάποιο βαθμό εξυπηρετεί ακόμα, αφού τα κόμματα ποντάρουν στην άρνηση, στην αντιπαλότητα, όχι στις όποιες θέσεις τους, τις οποίες κατουράει η καθημερινότητα.

Μιλάει ο αποδυτηριάκιας και στο θέμα αυτό δεν σηκώνω κουβέντα. Καραμπινάτη απάτη πρόκειται, επειδή στην Ελλάδα δεν έπαιξε ποτέ η Δεξιά. Ούτε ποτέ εμφανίστηκε ένα κόμμα που να είπε Είμαστε δεξιοί. Θέλουμε την Ελλάδα δεξιά. Η πολιτική, η κοινωνική, η οικονομική μας ιδεολογία είναι δεξιά.

Βεβαίως το να είσαι δεξιός είναι μια συγκεκριμένη πολιτική θέση. Όπως το αυτό να είσαι αριστερός. Τι έχει γίνει στην Ελλάδα εδώ και 100 χρόνια; Έχει περάσει η αντίληψη, από πλευράς αριστεράς, ότι Εμείς είμαστε με τον λαό, ενώ οι δεξιοί είναι κόντρα στον λαό.

Το ότι ο δεξιός, δηλαδή εκείνος υπέρ της ελεύθερης αγοράς, υπέρ του όσο το δυνατόν λιγώτερου κρατισμού, δεν σημαίνει ότι είναι και εναντίον του λαού. Απεναντίας, κατά τον δεξιό, και νομιμοποιείται ηθικά και πολιτικά να το υποστηρίζει, ο καπιταλισμός έτσι κι αλλοιώς συμφέρει τον λαό, περισσότερο από τον σοσιαλισμό και τον κομουνισμό.
Μέχρι σήμερα η αριστερά αποφεύγει ιδεολογικά να αναμετρηθεί στα ίσα με την δεξιά, με τον καπιταλισμό, απλά περιορίζεται να καταγγέλλει ακαδημαϊκά και αέρα πατέρα την... ανύπαρκτη δεξιά. Πραγματικά, στην Ελλάδα ΑΚΟΜΑ δεν έχει εμφανιστεί το αληθινά δεξιό κόμμα. Η ΝΔ π.χ. δεν ήταν ποτέ δεξιό κόμμα, ούτε καν μαϊμού δεξιό κόμμα. Όποιος χαρακτηρίζει δεξιά τη ΝΔ είναι άσχετος. Δεν γνωρίζει τι λένε τα κιτάπια του καπιταλισμού,και του σοσιαλισμού.
Οι απατεώνες, όμως, δηλαδή οι ψευτοαριστεροί, οι λαϊκιστές, μια ζωή δούλεψαν αυτήν την ευκολοχώνευτη πλατφόρμα: Το κράτος είναι κακό διότι είναι δεξιό, εχθροί του λαού είναι ο στρατός, η αστυνομία, το κεφάλαιο, η κυβέρνηση. Προκειμένου, δηλαδή, να τσουρνέψουν ψήφους, τίποτα ψίχουλα σε βάρος των κυβερνήσεων που εντελώς αντιμαρξιστικά τις χαρακτήριζαν ''δεξιές'', περίμεναν να υποφέρει ο κοσμάκης, να στριμωχθεί οικονομικά. Δεν ποντάριζαν στην δική τους αλήθεια, στο κομουνιστικό τους ιδεώδες.

Φοβερό, ε; Οι δήθεν πολιτικοποιημένοι αριστεροί, στην πραγματικότητα παίζουν λαϊκίστικα, πεζοδρομιακά, σε στυλ αντιπαράθεσης γνήσιας ποδοσφαιρικής εξέδρας. Με το... ζόρι βάπτιζαν δεξιό κόμμα το Λαϊκό, μετά τον Συναγερμό, την ΕΡΕ, και την ΝΔ. Καμία σχέση το ελληνικό “δεξιό” κόμμα με τα “αδελφά” κόμματα της ευρωπαϊκής Δύσης. Που κι αυτά δεν τα ταμπελοποιείς αν είσαι σωστός παρατηρητής, απλά λες ότι είναι κόμματα όπως τα έχουν ανάγκη οι διαφορετικές της Ελλάδος κοινωνίες.

Κωνσταντίνος Καραμανλής. Γεννήθηκε σα σήμερα στις 8 Μαρτίου, το 1907, και πέθανε 23 Απριλίου το 1998, ο αρχηγός της “δεξιάς”, που επί των ημερών του η κυβέρνηση ταυτίστηκε με το αστυνομικό κράτος, με το παρακράτος της δεξιάς, με τον αντικομουνισμό. Φοβερό, ε; Να μην υπάρχει κράτος στην Ελλάδα, να μη θέλουν κράτος, και να αποπροσανατολίζουν βαπτίζοντας δεξιά την ΕΡΕ, που πράγματι ήταν αντιπατριωτική, δουλοπρεπής στους ξένους και σίγουρα αντιλαϊκή, όμως λόγω ανικανότητας και παλιοκομματικής πρακτικής. Όπως ακριβώς και το αριστερό, το σοσιαλιστικό, το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, όπως ο επίσης μνημονιακός ακόμα πιο... αριστερός και κάργα... καϊκός Σύριζα.

Τελικά, με τα χρόνια ο αναντάμ παπαντάμ καραδεξιός Κωνσταντίνος Καραμανλής από τη σκεπτόμενη αριστερά έγινε αποδεκτός(!), όχι βέβαια επειδή ήταν και γαμώ ηγετικός, αλλά διότι για την εποχή του εκτιμήθηκε προχωρημένος, προοδευτικός.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΒΙΛΑ ΔΕΝ… ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ