ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ ΑΝΤΙ ΤΗΣ... ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Τελικά, τις τελευταίες δεκαετίες ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι πρώτο τραπέζι πίστα στη δημόσιο βίο της χώρας. Βαρειά ονόματα μπλέκονται με τις ομάδες, και τα περιπετειώδη επεισόδια της γηπεδικής δράσης, αγωνιστικού και παρασκηνιακού χαρακτήρα, απασχολούν κοινωνικά, πολιτικά. Είναι μια πραγματικότητα αυτή.

Το κόλπο που παίζει με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι γνωστό και φανερό. Ο δεξιός π.χ. πρωθυπουργός “χρίζει” κάποιον που προέρχεται από το αντίπαλο κομματικό στρατόπεδο, για να υποχρεώσει την αντιπολίτευση να συναινέσει. Ο Κώστας Καραμανλής το 2005 πρότεινε τον Παπούλια, από τα γεννοφάσκια του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές. Τι να έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου; Να καταψήφιζε έναν στενότατο συνεργάτη του πατέρα του και επί σειρά ετών υπουργό εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ;

Πριν η μπίλια κάτσει στον Παπούλια ο Καραμανλής είχε “κάψει” το όνομα “Νίκος Κωνσταντόπουλος”, για τον οποίον είχαν οργιάσει τα σενάρια, ότι αυτός, ο μόλις παραιτημένος πρόεδρος του Συνασπισμού, θα είναι ο νέος πρόεδρος Δημοκρατίας. Στην επόμενη φάση έπαιξε “σεναριακά” το όνομα του Φώτη Κουβέλη, διότι ο Σαμαράς έψαχνε έναν αριστερής καταγωγής πολιτικό.

Παθαίνει συντριβή στις ευρωεκλογές του 2004 ο πρώην Σύριζα, ο Συνασπισμός και ο αρχηγός του Νίκος Κωνσταντόπουλος παραιτείται και παρ' ό, τι αποτυχών στις εκλογές είναι στο περίμενε να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τελικά, για κάποιο φεγγάρι, έγινε πρόεδρος του Παναθηναϊκού, επί μεγαλομετόχου Τζίγγερ Βαρδινογιάννη. Η οικογένεια ήθελε για ΄΄μπροστινό'' κάποιο άφθαρτο και με ειδικό βάρος άτομο και προτίμησαν τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, με το από φοιτητής πλούσιο πολιτικό παρελθόν, που γεννήθηκε σα σήμερα 8 Ιουνίου, το 1942.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΡΥΒΕΙ ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ APPLE