ΤΣΙΠΡΑΣ, ΕΝΑΣ... ΑΛΛΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

Γράφει ο Μιχάλης Κανιμάς

Όταν ο πρωθυπουργός έδινε την υπόσχεση ότι θα φορέσει γραβάτα μετά τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, τι ακριβώς εννοούσε; Ότι θα φορέσει τη γραβάτα του Ζάεφ ίσα - ίσα για να φωτογραφιστεί στα επινίκια της απόφασης του Γιουρογκρούπ κι όχι ότι θα προσχωρούσε στους κανόνες της αστικής αισθητικής;

Τρία χρόνια το θέμα της αγραβατωσιάς του ήταν το κυρίαρχο παραπολιτικό στις συναντήσεις του με τους ξένους. Κι όταν ήρθε η ώρα να σταματήσει η πλάκα, το γύρισε στο σοβαρό εμμένοντας στην αντίσταση κατά του αστικού καθωσπρεπισμού, με κυρίαρχο στοιχείο του τη γραβάτα. Η υπόθεση μου θυμίζει κάτι σαν το τάμα των πιστών.

Παρακαλάς την Παναγία για κάτι, γίνεται αυτό και εσύ το ξεπληρώνεις με τον τρόπο που έχεις δεσμευθεί. Ανάβοντας ένα κερί, μία λαμπάδα ίσαμε το μπόι σου, αλλά και με την υπόσχεση να φοράς μαύρα όλο τον Δεκαπενταύγουστο, ή μία γραβάτα για κάμποσες ώρες. Στην προκειμένη περίπτωση αν δεν πρόκειται για τάμα, σίγουρα είναι χορός μεταμφιεσμένων, μετά το τέλος του οποίου όλα επιστρέφουν στην καθιερωμένη ενδυματολογική συνταγή.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ξεκάθαρος, ενώ έβγαζε τη γραβάτα μετά την εκπλήρωση του τάματος στο Ζάππειο: ''Εκπλήρωσα το στοίχημα, φόρεσα τη γραβάτα, αλλά πρέπει να σας πω ότι όλα αυτά τα χρόνια τη μάχη την έδινα με τη στολή εργασίας όχι με γραβάτα και έτσι θα συνεχίσω να τη δίνω….».

Είναι προφανώς η ''στολή'' που ύμνησε στα τραγούδια του ο ανεπανάληπτος Στέλιος Καζαντζίδης

«Τα μουντζουρωμένα χέρια
και η φόρμα η παλιά,
κρύβουν χρήμα και αξία
και μια τίμια καρδιά.

Αν με αγαπάς στα αλήθεια,
αγαπούλα μου γλυκιά,
μην διστάζεις που με βλέπεις
με τη φόρμα την παλιά,
αν δουλεύω στην μουντζούρα,
έχω καθαρή καρδιά.

Τα μουντζουρωμένα χέρια
με τους ρόζους, τα χοντρά,
είναι χέρια τιμημένα
και ας μην είναι καθαρά.

Αν με αγαπάς στα αλήθεια,
αγαπούλα μου γλυκιά,
μην διστάζεις που με βλέπεις
με τη φόρμα την παλιά,
αν δουλεύω στην μουντζούρα,

έχω καθαρή καρδιά…»

ΠΗΓΗ timelink.gr