ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ
04/07/2018
•
Αν ήταν δυνατόν να ανοίξει κάποιος το καπάκι ενός υπονόμου και να ρίξεις κατ' ευθείαν μέσα όλα τα ψέματα που λένε οι πολιτικοί, κυβερνητικοί κι όχι. Οι κουβέντες τους μόνον για τον αγωγό που οδηγεί στο βόθρο αξίζουν.
Φοβερό, ε; Να κρατάει κάποιος την αλήθεια, το φως που χρειάζεται να δει ο κόσμος, και να μην το καταφέρνει. Να ξεχωρίσουν οι πολίτες το χρυσάφι από τα σκουπίδια. Και να σκεφτεί κανείς ότι όλος ο ατέλειωτος οχετός της υποκρισίας, του ψέματος, της παραπληροφόρησης γίνεται στο όνομα της... δημοκρατίας.
Ο αποδυτηριάκιας το έχει πει 987 φορές και σήμερα θα το επαναλάβει για 988η φορά. Τα ξύνεις όταν μιλάει ο πολιτικός. Το 'χεις χαμένο το παιχνίδι αν δεν ξηγιέσαι έτσι. Να τα ξύνεις, ακόμα και στην περίπτωση που ο κομματάρχης λέει το σωστό. Λέει αυτό που συμφωνείς. Λέει αυτό που σε βολεύει. Πάλι τα ξύνεις εσύ. Επειδή δεν έχει καμία αξία η αλήθεια του πολιτικού. Είναι σα να μην την είπε! Επειδή δεν είναι σε θέση να την υλοποιήσει. Εκτός κι αν θέλουμε μητροπολίτη και τον υπουργό, τον πρωθυπουργό. Μόνον να λέει, όχι να κάνει. Να το ρίχνει στις ευχές, στις ελπίδες, στις προσευχές.
Ανασύρω από το αρχείο μου μια δημόσια τοποθέτηση του Αντώνη Σαμαρά, στις 4 Ιουλίου σα σήμερα, το 1993. Συνέντευξη του τότε αρχηγού της Πολιτικής Άνοιξης στην Καθημερινή. Φοβερά πράγματα. Να, τι είχε πει: «Δεν θα επιστρέψω στη ΝΔ ακόμα κι αν αλλάξουν οι συνθήκες στην πολιτική ζωή της χώρας. Ακόμα κι αν με καλέσουν να γίνω αρχηγός του κόμματος».
Να συνεχίσω τα σχόλια είναι περιττό. ΌΛΟΙ οι πολιτικοί έχουν πει τα άντερά τους που στη συνέχεια τα κατάπιανε αμάσητα. Ούτε σταγόνα αίματος θα τρέξει από το σώμα τους αν τους καρφώσεις τα μεγάλα ψέματά τους, τα μεγάλα παραμύθια, τις μεγάλες υποσχέσεις, δεσμεύσεις, τις μεγάλες παπαριές. Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτοσεβασμό, και δεν σέβονται τον κόσμο με τη δικαιολογία ότι ο κόσμος απαιτεί το μπαλαμούτι. Πράγματι, ο κοσμάκης τους θέλει να λένε μεγάλα λόγια, τόσο μεγάλα που δεν τα πιστεύουν οι ίδιοι, αλλά και ο κόσμος που θέλει να τα... ακούει.
Διαβάστε ακόμα: