ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΗ

Ήρθε από το Παρίσι o Καραμανλής και πήρε την ομάδα. Αυτό έγινε. Τόσο απλά. Αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα, δηλαδή στις χώρες καφενεία. Σε κράτη που βρίσκονται στον αέρα.

Μία ωραία πρωίαν αξιωματικοί του στρατού αδιαφορώντας εντελώς για τον όρκο που έδωσαν, όμως για να προστατεύσουν την πατρίδα από τον παραμύθι φούρναρης κομουνιστικό κίνδυνο καβαλάνε τα τανκς και κάνουν πραξικόπημα. Ποιος να τους εμποδίσει; Ο κανένας.

Μία ωραία εσπέραν, μετά από επτά χρόνια, σα σήμερα 24 Ιουλίου, το 1974, έγινε ένα άλλο πραξικόπημα, πάλι χωρίς διαδικασίες δημοκρατικές. Κατέλαβε την εξουσία ένας άλλος σωτήρας. Ο Καραμανλής. Πραξικοπηματικά.
Έτσι το λέω. Και όπως θες, το παίρνεις. Στα σοβαρά, στα αστεία. Εγώ πάντως δεν ήμουν ποτέ πλακατζής. Η μεγάλη ημέρα,λέει, η 24η Ιουλίου. Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, λέει. Το σίγουρο είναι ότι η αποκατάσταση, η μεταπολίτευση έγινε πραξικοπηματικά. Χωρίς δημοψήφισμα. Όπως ακριβώς χωρίς δημοψήφισμα και εκλογές επεβλήθη η δικτατορία στις 21 Απριλίου 1967.

Όλα ήταν αποφασισμένα, για το φινάλε της χούντας. Από ποιους, δεν το λένε. Όλα έγιναν σε μια νύχτα. Πραξικοπηματικά. Είπαμε. Δεν είπαμε; Η μόνη «δημοκρατική» διαδικασία ήταν η συναπόφαση των στρατιωτικών να παραδώσουν την εξουσία. Αυτό έγινε. Κανένας λαός δεν γκρέμισε τη χούντα. Ο λαός βγήκε στους δρόμους αφού η χούντα παρέδωσε τα όπλα, εννοώ τα κλειδιά του μαγαζιού, τρεις ημέρες μετά τον «Αττίλα», την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ούτε είχε νόημα η «δημοκρατική διαδικασία» των πολιτικών αρχηγών και στελεχών των κομμάτων που συμφώνησαν να σχηματίσουν πολιτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Τελικά, πάντα πραξικοπηματικά, πρωθυπουργός έγινε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που με το αεροπλάνο του Ζισκάρ Ντ' Εσταίν, πρόεδρου της Γαλλίας, ήρθε στην Αθήνα στις 2 τα ξημερώματα στις 24 Ιουλίου, σα σήμερα το 1974. Ορκίστηκε ο κουφός μετά από διόμισυ ώρες από τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και ''παρέλαβε'' το μαγαζί από τον χουντικό πρόεδρο της Δημοκρατίας στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη (φώτο).

Έτσι που λες. Όλα έγιναν στο τσάκα τσάκα. Ποιές δημοκρατικές διαδικασίες; Δύο - τρία τηλέφωνα έπεσαν, συνωμοτικά, και έκλεισε η δουλειά.

Η ίδια βιόλα στην Ελλάδα από το 1821. Μέχρι σήμερα. Έτρεξαν οι αεκτζήδες στον Μελισσανίδη, τίγρη σώσε μας, πάρε την ομάδα, μπες μπροστά. Με τα λεφτά του ήρθε να σώσει τον ΠΑΟΚ ο Σαββίδης. Χωρίς τα λεφτά του ήρθε να σώσει τον Παναθηναϊκό ο Αλαφούζος.

Η Ελλάδα, το κωλοχανείον «Η ΣΩΤΗΡΙΑ», παίζει μπάλα μόνο με μεσσίες. Με σωτήρες. Την έσωσε την Ελλάδα από τον Καραμανλή ο Ανδρέας Παπανδρέου που έκανε τη μαϊμού αλλαγή και καπάκι μετά έκανε απαλλαγή, πάλι με το στόμα, ο Μητσοτάκης.

Δεν είχε φύγει ακόμα ο οθωμανός από την Ελλάδα και οι Έλληνες, πάντα διχασμένοι, πολύ περισσότερο στον απελευθερωτικό αγώνα τους, έψαχναν στην Ευρώπη να βρουν έναν βασιλιά. Τελικά, έκαναν μεταγραφή ένα μαλακισμένο, κάποιον Ότο, οπαδό της Μπάγερν Μονάχου. Τον πρώτο βασιλέα της Ελλάδας, τον Όθωνα. Από τότε τη δουλεια τη μανουβράρουν οι ξένοι και το κακό παράγινε με το θίασο του έτσι χωρίς γραβάτα. Για τα προσεχή εκατό χρόνια δώσαμε δικαιώματα στην Ιστορία.

Διαβάστε ακόμα:

''Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ ΖΕΙ''