ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ

Υποτίθεται ότι ο σύριζα είναι κόμμα αρχών. Ιδεών. Ότι δεν είναι μπουρδέλο, περάστε κόσμε, με εκατό ευρώ όποιος γουστάρει πηδάει την κόρη, την αδελφή, την μάνα μας. Είμαστε κόμμα, λένε αυτοί του Σύριζα, που πιστεύουμε στις αξίες μας κι έχουμε πρόγραμμα, έχουμε και καταστατικό. Όχι μόνο μπουρδέλο δεν είμαστε, αλλά και δεν λειτουργούμε σαν πάγκος λαϊκής αγοράς. Το πρωί να πουλάμε με διαφορετική τιμή, το μεσημέρι μισοτιμής. Όχι τέτοια πράγματα πεζοδρομιακά, είμαστε σταθεροί και συνεπείς στα λόγια και στις πράξεις μας.

Ομοίως και το ΚΚΕ, αυτό κι αν είναι κόμμα ιδεολογικό. Και πληρώνεται από τους φορολογούμενους για να ασκεί κομουνιστική πολιτική. Εκατό χρόνια αυτή η δουλειά. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τζάμπα λεφτά. Ο κόσμος δεν γίνεται κομουνιστής. Δεν ψηφίζει ΚΚΕ.

Και το ΠΑΣΟΚ υποτίθεται ότι ήταν κόμμα σοσιαλιστικό. Άλλο ανέκδοτο αυτό. Το τελευταίο όχι που έκαναν, που σκέφτηκαν να κάνουν οι απατεώνες οι πασόκοι ήταν να παράγουν πολιτική σκέψη σοσιαλισμού.

Δεν μιλάμε για ΝΔ. Αυτοί δεν είναι ιδεολόγοι, είναι δεξιοί, καπιταλιστές, άρα στερούνται πολιτικής σκέψης και πρακτικής. Αυτοί είναι όπως πέσουμε και όπως μπλέξουμε τα μπούτια μας. Λέμε για τους αριστερούς, τους αριστερόφρονες που δεν είναι τυχοδιώκτες και κινούνται σύμφωνα με τα κιτάπια τους, τα όσια και ιερά του κόμματος.

Έχεις να κάνεις με πορνεία. Με πουτάνες κανονικές, όμως όχι δηλωμένες. Καραμπινάτος οίκος ανοχής είναι το κάθε κόμμα, δεξιό ή αριστερό, όταν παρακαλάει να το προτιμήσει και ο πολιτικός αντίπαλος. Δεν λέει ''όχι'' στον οπαδό του καπιταλισμού το υποτιθέμενο αντικαπιταλιστικό κόμμα, το ΚΚΕ, ο Σύριζα. Αγώνα, μάλιστα, κάνει το μπουρδελέ κόμμα να εξασφαλίσει τη ψήφο του κομματικού αντιφρονούντα.

Ο οίκος ανοχής είναι ανοικτός σε κάθε πελάτη. Το κόμμα, που δεν λειτουργεί ως οίκος ανοχής, έχει υποχρέωση να μυήσει πολιτικά, και μόνον πολιτικά, τον πολίτη. Μόνο το μπουρδέλο αδιαφορεί να διαπαιδαγωγήσει πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, ακόμα και σεξουαλικά τους πελάτες. Η πόρνη δεν παραδίδει μαθήματα, μόνο ανοίγει τα πόδια της. Αυτό ακριβώς που κάνει και ο πολιτικός. Ό,τι θέλει ο πελάτης. Ο ψηφοφόρος.

Δειξτε ένα, μόνον ένα κόμμα, που έχει κριτήρια επιλογής. Έστω ότι προβληματίζεται πως θα πληροφορήσει τους πολίτες ότι το σωστό είναι ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομουνισμός, ο φασισμός, οτιδήποτε. Κανένα.

Μοναδική αγωνία όλων των κομμάτων είναι να κερδίσουν ψήφους, όχι ψηφοφόρους.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΟΗΕ