ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΤΑΝΚ ΤΗΣ... ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Τελειώνει ο πόλεμος το 1945 και ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μπλοκ. Εμείς και οι άλλοι. Εκείνοι κι εμείς. Σύμμαχοι ενάντια στον κοινό εχθρό, τον Χίτλερ, έβαλαν κάτω το χάρτη και αποφάσισαν. Τραβώντας μία γραμμή. Απ' εδώ εμείς, απ' εκεί εσείς.

Η Ουγγαρία κληρώθηκε στο ανατολικό μπλοκ. Στο δήθεν κομουνιστικό. Στο μαϊμού επαναστατικό. Στο παραμύθι φούρναρης λαϊκό. Κέντρο αποφάσεων στην ανατολική Ευρώπη η Μόσχα.

Το 1956, σα σήμερα στις 3 Νοεμβρίου, το σύμπαν συνελήφθη να παραμιλάει. Τα σοβιετικά άρματα μάχης μπουκάρουν στην Βουδαπέστη. Να πνίξουν την «αντεπανάσταση». Την επανάσταση κόντρα στην επανάσταση. Στο όνομα του λαού, βέβαια, δόθηκε το κτύπημα στην ''αντεπανάσταση'', προκειμένου να συνεχιστεί η... ''επανάσταση''.

Σκοτώθηκαν χιλιάδες Ούγγροι. Αμέτρητοι τραυματίες. Εγκατέλειψαν τη χώρα τους 250.000 Ούγγροι.

Το «επεισόδιο» προέκυψε διότι δεν τράβαγε η «επανάσταση» με την καθοδήγηση της Σοβιετικής Ένωσης. Και οι Ούγγροι σύντροφοι σήκωσαν κεφάλι. Το ''Δεν πάει άλλο'' των Ούγγρων το είπαν αντεπανάσταση οι Σοβιετικοί και για να προλάβουν τα χειρώτερα ανέλαβαν να καθαρίσουν τη μπουγάδα τα τανκ της... επανάστασης.

Το ίδιο έργο επαναλήφθηκε μετά από 12 χρόνια στην Τσεχοσλοβακία. Ο Νο 2... ''αντεπαναστατικός'' τσαμπουκάς του 1968 πέρασε στην Ιστορία ως ''Η Άνοιξη της Πράγας''. Σοβιετικά τανκ πάλι επέβαλαν την τάξη. Την επαναστατική τάξη.

Να σου πω το χυδαιότερο αίσχος. Αυτό που μπροστά του ωχριά η στρατιωτική επέμβαση των σοβιετικών, δηλαδή των Ρώσων, τόσο στην Ουγγαρία, όσο και στην Τσεχοσλοβακία. Είναι η δικαιολογία του αίσχους. Το γιατί κινήθηκαν αντιλαϊκά και με τη βία των βαρέων όπλων. Κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι κομουνιστές καταγγέλλουν φόρα παρτίδα κάθε παρεκτροπή σε βάρος των λαών από τη μια και από την άλλη ευλογούν τα... επαναστατικά τανκ που έλοιωσαν κόσμο σε Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία. Γιατί;

Την απάντηση την έχει δώσει ο αποδυτηριακιας πριν από 187 χρόνια. Ο καρκίνος του οπαδισμού δεν βαράει μονάχα στο ποδόσφαιρο και στη θρησκεία με το παραμύθι της πίστης, της ακλόνητης, της αμετακίνητης. Και στις χαρακτηριζόμενες ιδεολογικές πλατφόρμες αν ξύσεις τη μπογιά θα φας στη μάπα τη σύφιλη του οπαδισμού. Είναι κομουνιστές, θαρρούν ότι δένονται συνειδητά, ηθικά με την ιδεολογία, αλλά τελικά η στάση τους φανερώνει ξεκάθαρα ότι είναι οπαδική η σχέση τους, η πίστη τους με το κόμμα, με την πανανθρώπινη ιδέα να αλλάξουν τον κόσμο.

Δυστυχώς. Ο οπαδισμός, δηλαδή η τυφλή πίστη, η προσήλωση, η επιμονή σε μια ιδέα, σε μια θρησκεία, σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΗ από την ίδια την ιδέα, η οποία στην πράξη διασύρεται. Και εκθέτει τους πιστούς της.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ