ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΑ... ''ΑΞΕΣΟΥΑΡ'' ΤΟΥ

Χώριζε τον παράδεισο από την κόλαση. Αυτή το νόημα είχε το περιβόητο Τείχος του Βερολίνου, που γκρεμίστηκε το 1989, σα σήμερα στις 9 Νοεμβρίου. Παράδεισος ήταν η Ανατολική Γερμανία και κόλαση η Δυτική Γερμανία, ο Δυτικός κόσμος, ο καπιταλιστικός. Και οι αφελείς, οι αφελέστατοι λέγανε ότι με το Τείχος κατέρρευσε και ο κομουνισμός. Μάντολες.

Κανένας κομουνισμός δεν κατέρρευσε. Οι ιδεολογίες, νοσηρές κι όχι, ωφέλιμες κι όχι, δεν πεθαίνουν ποτέ. Κομουνισμός, φασισμός, ναζισμός, σοσιαλισμός, όλοι οι ''ισμοί'', όλες αυτές οι ταμπέλες είναι στην καβάτζα. Πάντα. Με το ίδιο ή άλλο όνομα. Ό,τι ήρθε με κατάρες θα φύγει, για να ξανάρθει στην ώρα του. Γιατί; Οι άνθρωποι, οι ιδεολόγοι είναι αναλώσιμοι και αποδέκτες αναθέματος. Όχι η ιδεολογία στην οποία πάλι, και πάλι θα καταφύγουν, δηλαδή θα χρησιμοποιήσουν οι ιδεολόγοι και επαναστάτες της επόμενης γενιάς.

Το Τείχος σηκώθηκε το 1961 και χώριζε το Δυτικό από το Ανατολικό Βερολίνο. Κι όταν το έριξαν, χιλιάδες Ανατολικογερμανοί, όπως και Δυτικογερμανοί, αγκαλιές, φιλιά, και μ’ ένα σφυρί στο χέρι κοπανούσαν, εκεί, κοντά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου να φάνε κι αυτοί από ένα κομμάτι.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται. Παλιό αυτό, το καινούργιο είναι ότι έχουν ξανάρθει. Από τη δεκαετία του '90.
Το Τείχος του Βερολίνου, λοιπόν, που έπεσε ειρηνικά και ανώδυνα δεν ήταν όπως νομίζουν κάποιοι ένας μαντρότοιχος. Κατ’ αρχήν μην το ξεχάσω. Μια από τις παγκόσμιες αποκλειστικότητες του αποδυτηριάκια ήταν ότι είχε προβλέψει την πτώση του Τείχους ενάμισυ χρόνο πριν καταρρεύσει το έργο σ’ όλη την Ανατολική Ευρώπη. Αυτό το γνωρίζουν οι αναγνώστες του αποδυτηριάκια στην φυλλάδα.

Το «Τείχος» ήταν βαμμένο λευκό για να κάνουν μπαμ όσοι θα προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από τον παράδεισο του κομουνισμού και επάνω του κτισμένο ένα σύστημα ηχητικού και οπτικού συναγερμού. Πριν, όμως, φθάσει, αν φθάσει στο Τείχος που γκρεμίστηκε, ο δραπέτης θα χρειαζόταν να ξεπεράσει, το ένα μετά το άλλο, τα εξής εμπόδια:

1. Ένα άλλο τείχος 4 μ. από μπετόν με ηλεκτρικές συσκευές προειδοποίησης. Το πρώτο εμπόδιο από την πλευρά του Ανατολικού Βερολίνου.
2. Ένα φράκτη με ατσάλινο σύρμα ύψους 2 μ.
3. Ένα διπλό φράγμα με παλούκια βυθισμένα στο χώμα
4. Ένα πλεκτό κυλινδρωτό και αγκαθωτό συρματόπλεγμα
5. Μία ναρκοθετημένη ζώνη λεπτής άμμου για να φαίνονται τα αποτυπώματα των ποδιών.
6. Τα παρατηρητήρια, πυργίσκοι ενόπλων φρουρών.
7. Μία τάφρος βάθους 5 μ.
8. Ένα κατάφωτο τις νύχτες φράκτη φρουρούμενο από ενόπλους πεζούς.
9. Και τέλος, το γνωστό Τείχος.

Ποιος να τολμήσει να την κοπανήσει και ποιος, αν το επιχειρούσε, να γλυτώσει από ένα κάρο εμπόδια. Λέω για τα... ''αξεσουάρ'' του Τείχους. Ούτε στο σινεμά.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ... ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΟΥ