ΠΟΣΟ ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΜΑ ΠΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΒΟΘΡΟ
Ένα σημείο στην λεγόμενη συνθήκη των Πρεσπών, είναι ότι η επίσημη ονομασία του γειτονικού κράτους θα είναι βόρεια Μακεδονία, αλλά στο εσωτερικό της οι κάτοικοι της θα μπορούν να αυτοαποκαλούνται σκέτο Μακεδόνες. Αυτό μου προκάλεσε εντύπωση. Όχι για εκεί αλλά για εδώ. Που ενώ στην χώρα μας αυτοπροσδιοριζόμαστε και αυτοαποκαλούμαστε μαλάκες, η πατρίδα μας έχει τελείως διαφορετικό όνομα διεθνώς.
Υποθέτω λοιπόν, βάσει ιστορικών στοιχείων που έχουμε ζήσει για μας, ότι το όνομα δεν είναι και τόσο σημαντικό. Αυτό που είναι όντως σημαντικό όμως, είναι ότι εμείς με τον αυτοπροσδιορισμό μας, έχουμε πάει στις κάλπες κι έχουμε εκλέξει τον καθρέφτη μας, ο οποίος με την σειρά του έχει πάει στο κτίριο που αποκαλείται ευγενικά κοινοβούλιο, και θέλει να μας πείσει ότι μάχεται κι ότι δουλεύει για να λύσει ένα εθνικό θέμα. Θα προσλαμβάνατε ποτέ μαλάκα στην δουλειά σας;
Όμως τι να κάνουν κι αυτοί που ψηφίστηκαν αφού βαρέθηκαν να δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα ή είναι μονιμάδες άεργοι στις ληστοσυμμορίες που δήθεν υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού; Δίνουν το show τους. Κάνουν ότι μαλώνουν ή κάνουν ότι έχουν επιχειρήματα, είτε για την πρόταση μομφής για την κυβέρνηση είτε για την συμφωνία των Πρεσπών, που στην ουσία αυτά τα δύο ταυτίζονται στην σκέψη και στην συνείδηση ενός καρεκλοκένταυρου.
Και τώρα το show είναι υπερπαραγωγή. Διότι ο Καμμένος το περασμένο καλοκαίρι για την ίδια συμφωνία, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης ενώ τώρα παραιτήθηκε και μάλιστα βγήκε και στο αντάρτικο σαν δεξιός Βελουχιώτης. Διέγραψε μάλιστα και δυό βουλευτές υπουργούς του, αλλά μερικούς άλλους που θα υπερψηφίσουν τις Πρέσπες, τους κράτησε. Επίσης διελύθη αυτή η υπερδύναμη που λέγεται Ποτάμι, και τα μέλη του ξαναγυρνάνε στα μαντριά, ενώ η Ένωση Κεντρώων φυτοζωεί και οδεύει λογικά στο τρελάδικο. Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες.
Εδώ έχουμε ολόκληρο αριστερό Σύριζα, που δίνει μάχη για να αποκτήσει το Νάτο και η ΕΟΚ, ένα ακόμα μέλος. Εδώ έχουμε ολόκληρη Νέα Δημοκρατία, που έχει ξεχάσει τι έλεγε μερικά χρόνια πριν για το θέμα των Σκοπίων. Και περιμένει ο γίγας λαός να αποφασίσουν τριακόσιοι δημόσιοι υπάλληλοι για ένα εθνικό θέμα. Την ώρα που όλοι αυτοί δεν έχουν αποφασίσει τι ακριβώς πολιτική θέση έχουν οι ίδιοι και σε ποιό κόμμα ανήκουν. Την ώρα που οι μισοί από αυτούς δεν έχουν διαβάσει τι γράφεται στο κείμενο της συμφωνίας των Πρεσπών, όπως φυσικά δεν είχαν διαβάσει τι λέγανε τα μνημόνια.
Και την ώρα που η Αμερική θέλει να φτειάξει στα Σκόπια το τρίτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο για την προσγείωση των F-16 της. Την ώρα που θέλει να σπάσει το πιθανό αλβανικό τόξο στον βορρά μας, και την ώρα που θέλει το γειτονικό μας κράτος απλά να μην πάει στην ρωσσική επιρροή. Κι ενώ είναι τόσο ξεκάθαρο γεωφυσικό αίτημα της Αμερικής – ο Νίμιτς σήμερα μόλις δήλωσε ότι αν δεν ψηφιστεί η συνθήκη μπορεί να έχουμε ντράβαλα στην περιοχή μας -, κάθεται ο κάθε χλιμίτζουρας και λέει το κοντό του και το μακρύ του. Λογικό βέβαια κι αυτό όταν έδωσε μάχη η Ελλάδα με την Τουρκία για το ποιός τελικά έχει εθνικό ήρωα τον καραγκιόζη.
Και σπρώχνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι της βουλής να βρουν θέσεις για κάτι το οποίο θα φανεί τριάντα χρόνια μετά και αν. Την ώρα που δεν διοικούν τίποτα. Την ώρα που και με την βούλα των μνημονίων είμαστε φαλιμέντο προτεκτοράτο χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης, κι άρα ένα παιχνιδάκι στα χέρια του όποιου δίνει δανεικά κι αγύριστα. Διότι οι δημόσιοι υπάλληλοι της βουλής, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι ρουσφέτια στους ψηφοφόρους τους και διορισμούς. Γι’ αυτό εξ άλλου ήρθαν και τα μνημόνια. Τίποτε άλλο δεν μπορούν να κάνουν παρά μόνο τους ηθοποιούς ότι μαλώνουν μεταξύ τους κι ότι οι μεν ξέρουν το συμφέρον της χώρας πιο καλά από τους δε.
Φυσικά και να μιλάνε. Όταν δεν πράττεις, απλά μιλάς. Και μάλιστα να μιλάνε για δύο μέρες για την πρόταση μομφής – ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι λέγανε όταν απλά θα έπρεπε να ψηφίσουν για να επιβεβαιώσουν απλά τα γνωστά εκ των προτέρων τα κουκιά -, και τρεις ημέρες για το θέμα των Σκοπίων σε σχέση με την Ελλάδα, που και τα δύο είναι οικόπεδα της Αμερικής, άντε και της Γερμανίας με τα πρόσφατα πουλήματα. Και να μιλάνε για να πείσουν τις κομματικές βάσεις τους, λες κι αυτές πρόκειται να μετακινηθούν. Ποιόν άλλον να πείσουν; Αυτόν που δεν αισθάνεται μαλάκας; Άμα πέσεις φρεσκοπλυμένος στον βόθρο, θα είσαι ακόμα καθαρός;
Διαβάστε ακόμα: