ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΘΟΥΝ!

Τελικά, οι δανειστές της Ελλάδος, και οι θεσμικοί εκπρόσωποι τους δεν ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους. Βεβαίως νομιμοποιούνται και ηθικά να παρεμβαίνουν σε μια χώρα που τους χρωστάει δις, και έχει ακόμα την ανάγκη τους. Επόμενο, λοιπόν, οι δανειστές να καθορίζουν την εθνική οικονομική πολιτική, να απαιτούν τούτο κι εκείνο, να αρνούνται να συμφωνήσουν σ' αυτό και το άλλο. Δεν βγάζει, όμως, αποτέλεσμα η παρέμβαση των τροϊκανών από το 2011 και η Ελλάδα παραμένει στα ίδια.

Βγήκε, λέει, η Ελλάδα από τα μνημόνια, αλλά είναι σα να μην βγήκε. Είμαστε ενάντια των ιδιωτικοποιήσεων, έλεγαν οι συριζαίοι. Στα παπάρια μας το τι λένε τα κιτάπια του κόμματος σας, τους είπαν οι ξένοι, όταν με... εντολή του λαού ο Τσίπρας ξεκίνησε να παίζει το ρόλο του πρωθυπουργού. Η μόνη επαναστατική μαγκιά του Σύριζα ήταν να λέει ''θεσμούς'' κι όχι ''τρόικα'' τους επιτηρητές των δανειστών. Επί της ουσίας. Να ιδιωτικοποιηθούν τρία λιμάνια π.χ., αποφάσιζε η τρόικα. Μαλακία. Η εντολή δεν έπρεπε να ήταν ''Βάλτε μπρος τη διαδικασία αποκρατικοποίησης, στα λιμάνια Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης''. Το σωστό ήταν να κρατικοποιηθεί το αρμόδιο υπουργείο.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ο μέγας αποδυτηριάκιας το έγραφε. Είμαι υπέρ της κρατικοποίησης. Αυτή ήταν και παραμένει η πολιτική μου θέση. Όλα, τα πάντα όλα να είναι κρατικά. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι έχεις κράτος. Όταν αντί να παρουσιάζεις κράτος στη διεθνή κοινότητα, συνεχίζεις να κυκλοφορείς σκέτο μπουρδέλο, τότε συμφέρει να τα παραδώσεις όλα σε ιδιώτες. Επειδή είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα ανατιναχτείς οικονομικά. Δεν γίνεται, δηλαδή, να είσαι καφενείο και να μην αποφύγεις την καταστροφή κάνοντας κουμάντο σε κρατικές επιχειρήσεις, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακή, νοσοκομεία, λιμάνια κ.α.

Ο αποδυτηριάκιας, μάλιστα, είχε προτείνει συγκεκριμένα ποιοι ήταν οι ιδεώδεις διαχειριστές υπουργείων. Μάλιστα! Είχε προτείνει να πουληθούν τα υπουργεία βιομηχανίας στον Κόκκαλη, υγείας στον Γιαννακόπουλο, ενέργειας στον Μυτιληναίο, οικονομίας στον Βαρδινογιάννη, ναυτιλίας στον πιο ικανό εφοπλιστή κ.α. Καταδικασμένο είναι το υπουργείο, το κάθε υπουργείο να μην προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί δεν χαρακτηρίζεται με αντίληψη επιχειρηματική, αλλά λειτουργεί γραφειοκρατικά, και με πρακτική κομματικής ρουσφετολογίας. Γιατί παραμένει στον έλεγχο ανεύθυνων και άσχετων με το αντικείμενο του υπουργείου πολιτικών, των διορισμένων για ένα άλφα διάστημα από τον επίσης ανεύθυνο πρωθυπουργό.

Στο φινάλε. Ποιο είναι το νόημα να εκτελούν τα υπουργεία κατά γράμμα αυτά που αποφασίζει η τρόϊκα, κι όχι να τα κουμαντάρουν επιχειρηματίες που με τα επιτελεία τους μπορούν να συνεννοηθούν στη γλώσσα της αγοράς με τους δανειστές.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΠΑΘΑΝ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΞΕΝΟΙ