Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΩΝ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ» ΑΠΟ ΤΟ 1821
Ένα καλαμπούρι, για να μην πούμε τίποτα βαρύ, είναι η δημοκρατία σημερινού τύπου, του λεγόμενου δυτικού, ευρωπαϊκού, αστικού, όπως παίζεται στην Ελλάδα μετά την τουρκοκρατία. Το ότι ψηφίζει ο κόσμος δεν σημαίνει τίποτα. Τί-πο-τα. Επειδή, εκ των πραγμάτων, ο πολίτης, οι πολίτες είναι αδύνατον να ελέγχουν την κρατική και την κυβερνητική εξουσία. Για ποια αληθινή δημοκρατία κάνουν λόγο όταν η κυβέρνηση εφαρμόζει πράγματα αντίθετα απ’ αυτά που είχε εξαγγείλει προεκλογικά. Άρα, ακυρώνουν το υποτιθέμενο κριτήριο επιλογής αυτού ή άλλου κόμματος. Ποιου κόμματος, όταν οι πολίτες δεν ψηφίζουν κόμμα, αλλά καταψηφίζουν κόμμα. Του κώλου είναι οι «δημοκρατικές διαδικασίες» επειδή απλά εκλέγεται ΕΝΑΣ άνθρωπος, όχι ένα κόμμα, όχι ένα σύστημα αξιών, όχι η επιθυμία του κόσμου γι’ αυτό και για εκείνο. Με τις εκλογές στην λεγόμενη αστική δημοκρατία, σύμφωνα με το Σύνταγμα, νόμιμα, την εξουσία την παίρνει ένας, ο πρωθυπουργός.
Μετά το 1821 αρχίζει κιόλας στην Ελλάδα η παρωδία των «δημοκρατικών διαδικασιών». Σα σήμερα 30 Μαρτίου, το 1827, εκλέγεται πρώτος κυβερνήτης ο Ιωάννης Καποδίστριας, στην εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Ένα χωριό της Πελοπονήσου, απέναντι από τον Πόρο, με λιγότερους από 500 κατοίκους σήμερα.
Η προηγούμενη της Γ’ εθνοσυνέλευσης, αυτής της Τροιζήνας, ήταν εκείνη του Άστρους, το 1823. Η επόμενη εθνοσυνέλευση ορίστηκε για το 1824, αλλά λόγω των πολεμικών επεισοδίων αναβλήθηκε για το 1826 στην Επίδαυρο. Πράγματι, ξεκίνησε η Γ’ συνέλευση του… έθνους στην Επίδαυρο, αλλά… διαλύθηκε και επαναλήφθηκε αρχικά στην Ερμιόνη, αφού οι εκπρόσωποι του Έθνους είχαν προσκληθεί να προσέλθουν στην Αίγινα. Τελικά, η εθνοσυνέλευση ολοκληρώθηκε στην Τροιζήνα αρχές Μαίου 1827. Η επόμενη εθνοσυνέλευση ορίστηκε στο Άργος, για το 1829.
Όλα τα σχετικά κωλόχαρτα, τα σχετικά με την απόφαση της εθνοσυνέλευσης, τα έστειλαν στην Κέρκυρα, στα χέρια του Βιάρου Καποδίστρια, για να τα προωθήσει στον αδελφό του Ιωάννη, που βρισκόταν στη Γενεύη.
Σήμερα, τον κυβερνήτη, που δημοκρατικά κατέχει όλες τις εξουσίες, δεν τον εκλέγει η εθνοσυνέλευση, ούτε οι ξένοι, αλλά ο… λαός. Που τον λένε «κυρίαρχο». Και τον λένε έτσι στα σοβαρά.
Διαβάστε ακόμα: