ΝΑ, Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ!

Γνωστό. Πασίγνωστο. Ο κάθε υφυπουργός αθλητισμού ένα όνειρο έχει. Μια μονάχα η αγωνία του. Μην και αντικατασταθεί πριν φτιάξει δικό του νόμο. Να περάσει στην Ιστορία. Στην αιωνιότητα να αναφέρεται το όνομα του. Επειδή στην Ελλάδα επικρατεί η μαλακία να βαφτίζονται οι νόμοι, για κάθε θέμα, με το όνομα του υπουργού που τον προτείνει. Δεν είναι νόμοι του κράτους, ούτε της Βουλής 'η της τ΄δε κυβέρνησης. Είναι ο νόμος του τάδε.

Μια, λοιπόν, που η κατάσταση δεν φτιάχνει, όλα όσα μας διασύρουν διεθνώς παραμένουν ως έχουν, το κάθε υπουργάκι μοστράρεται για κάμποσο, ότι αυτός θα στρώσει την κωλοκατάσταση. Πως; Δια μαγείας! ΄Έτσι είναι αν μιλάμε πολιτικά. Πολιτικοποιημένα. Κανένας νόμος μόνος του δεν διορθώνει τίποτα. Δεν βελτιώνει τίποτα. Γιατί τι άλλο κάνει η πολιτεία με το νόμο, εκτός από το να απαγορεύει τούτο και το άλλο, προβλέποντας τούτη και την άλλη ποινή.

Ο πολιτικός κάνει πολιτική παρέμβαση και μετά περιμένει να δουλέψει ο νόμος. Πολιτική παρέμβαση σημαίνει με τις αποφάσεις μου δημιουργώ τέτοιο σκηνικό στο χώρο που ακυρώνω τα αίτια και τα ''κίνητρα'' των πρωταγωνιστών στην αθλιότητα.
Έχουν ψηφίσει νόμους για τον αθλητισμό να φάνε οι κότες και τα περιστέρια. Άσε ότι δεν τους εφαρμόζουμε. Να σου πω τη μαύρη αλήθεια. Θέλουν νέο νόμο; Μόνον ένας νόμος θα μας σώσει. Αυτός που θα καταργεί το δικαίωμα των υπουργών να φτιάχνουν νόμους.

Διαβάστε ακόμα:

ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΡΑΤΑΤΕ, ΡΕ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ!