ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΕΜΕΝΗ

Δυο λόγια για την Γιοβάνκα. Μια είναι σ’ όλα τα Βαλκάνια η Γιοβάνκα, η ζωή της οποίας είναι δεμένη με την μεταπολεμική Ιστορία της Γιουγκοσλαβίας και ο θάνατός της, στα 88, δίνει αφορμή να φωτιστεί η προσωπικότητα του μεγάλου Τίτο. Και να απομυθοποιηθεί ένας ακόμα ιστορικός ηγέτης.

Κορμί Σοφίας Λώρεν η Γιοβάνκα. Χυμώδης, πληθωρική. Βουκολική σεξουαλικότητα. Αρχοντική θηλυκότητα παλαιάς κοπής. Μπήκε στο κόμμα στα 17 κι αμέσως έγινε αντάρτισσα στον σέρβικο ΕΛΑΣ, εκεί όπου γνώρισε τον στρατάρχη Γιόζιπ Μπρος, πιο γνωστό σαν Τίτο (στη φωτό δεξιά με την βασίλισσα της Ελλάδος Φρειδερίκη). Από τα 19 της χρόνια ήταν ερωτική σύντροφος του μεγάλου ηγέτη με τις αριστερές καταβολές, ο οποίος κράτησε ανεξάρτητη την ενωμένη Γιουγκοσλαβία από το σοβιετικό μπλοκ.

Ο πόλεμος τελείωσε, ο Κροάτης Τίτο γίνεται ο κυβερνήτης της νέας Γιουγκοσλαβίας, στην πατρίδα του παίζει χωρίς αντίπαλο, όμως η συμπεριφορά του σε βάρος της Γιοβάνκας είναι η Αποκάλυψη Τώρα ότι επρόκειτο στην πραγματικότητα για ένα ανθρωπάκι, έναν ξεροκούτη, παραδομένο στην Παράγκα του κόμματος, στην αληθινή εξουσία του ομοσπονδιακού κράτους.

Η επίσης Κροάτισσα Γιοβάνκα κατηγορήθηκε για κατασκοπία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης από το ιερατείο του κόμματος. Ότι ήταν πράκτορας της Μόσχας, ότι είχε ξελογιάσει τον Τίτο, τον οποίον τελικά, και αφού η σχέση τους πέρασε από σαράντα κύματα, παντρεύτηκε το 1970.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο εθνάρχης της Γιουγκοσλαβίας υποκύπτει στην Παράγκα του κόμματος και δέχεται να ξεκινήσει έρευνα για το... παρελθόν της συζύγου του. Λινάτσα ο κύριος. Ακόμα κι αν η κυρία ήταν άνθρωπος της Μόσχας ο Τίτο όφειλε να καθαρίσει μόνος του τη δουλειά. Όχι σε κομματικό, όχι σε κρατικό επίπεδο.

Τελικά, η Γιοβάνκα από το 1980 ζούσε με το στίγμα της πουλημένης μέχρι το θάνατο της το 2013, σα σήμερα 20 Οκτωβρίου. Εγκαταλελειμμένη στην απομόνωση, «σε κατ’οίκον περιορισμό», με σύνταξη ντροπής, σε σπίτι χωρίς θέρμανση.

Το πλέον σύνηθες σπορ σε κομουνιστικό κόμμα, πολύ περισσότερο στο ελληνικό, είναι η ρουφιανιά. Τα συντροφικά μαχαιρώματα. Οι εσωκομματικές δολιοφθορές. Αυτός είναι καρφί, εκείνος συνεργάτης των αντιπάλων, ο άλλος διπλός πράκτωρ.

Η έκπληξη να μη θεωρηθεί προδότης του κόμματος και το πιο κορυφαίο στέλεχος. Το εν λόγω κεφάλαιο είναι απέραντο. Χαώδες. Ειδικά τους Έλληνες κομουνιστές τους είχε κάνει άνω-κάτω μια ξεφωνημένη κωλόμπα από το αντίπαλη πλευρά, την κρατική. Είχαν τσιμπήσει τα κορόιδα και αλληλοκαρφωνόντουσαν.

Στην πραγματικότητα η Ιστορία του κομουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα είναι ένα ατελείωτο σήριαλ προδοσίας. Και ποιον δεν έβγαλαν χαφιέ. Σιάντο, Ζεύγο, Βελουχιώτη, Πλουμπίδη, ένα σωρό.

Ποια είναι η αλήθεια, η εξήγηση στο φαινόμενο. Λοιπόν. Κατά πρώτον δεν είναι θέσφατο, οι ηθικές αρχές σε κάποιον επειδή είναι κομουνιστής, πιο σωστά επειδή είναι μέλος του κόμματος. Συνέβαινε και το άλλο, στο ΚΚΕ κυριάρχησαν βλάκες. Μεγαλοστελέχη με στόκο στο μυαλό. Πίτουρες. Υπήρξαν και αγράμματοι, πέρα από τους μειωμένης αντιλήψεως ''μορφωμένους''.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΤΙΤΟ...