ΠΑΠΑΤΖΗΛΗΚΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Τον έχω για πέταμα τον πολιτικό εκείνον ο οποίος ασχολείται με τον απέναντι. Με τον αντίπαλο πολιτικό. Αυτή, θαρρώ. είναι η πιο βαρειά κουβέντα, από την εποχή του Περικλέους. Και είναι δική μου κουβέντα. Η άπαικτη, η άχαστη κομπίνα στο παραμύθι της δημοκρατίας είναι να πλακώνονται δυο πολιτικοί. Το κόλπο. Να μη βγαίνει στη σέντρα η αλήθεια, το σωστό, το αναγκαίο, αλλά οι δυο ''πλευρές'', η μια κόντρα στην άλλη, να κλέβουν την παράσταση.

Πήρες χαμπάρι; Ο κοσμάκης πέφτει στη λούμπα. Καλά τα λέει αυτός, οι μεν. Όχι, μούσι πουλάει, ο άλλος είναι καλύτερος, οι δε. Το παιχνίδι. Ο αποπροσανατολισμός. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος λένε ποιοι είναι, απλά ποντάρουν στο να βγάλουν άχρηστο τον άλλον. Όχι, κύριε. Έτσι δεν παίζω.

Από τον πολιτικό θέλω να με κυβερνήσει. Να διαχειριστεί τη χώρα σε εθνικό, σε κοινωνικό και, κυρίως, σε οικονομικό επίπεδο. Θέλω, λοιπόν, πρωθυπουργό μάνατζερ. Τέτοιον χρειάζομαι. Με ικανότητες και εμπειρίες διοίκησης, όχι να ξέρει να μιλάει καλά. Να κατέχει τη μαστοριά να κατηγορεί τον αντίπαλο.

Δυστυχώς ακόμα είμαστε στην εποχή του «παπατζή», του Γεωργίου Παπανδρέου. Του πατρός του Ανδρέα και του παππού του Γιώργου. Φοβερό. Πιάσαμε 21o αιώνα και το έργο συνεχίζεται στα ίδια χνάρια. Ο πρωθυπουργός εκλέγεται επειδή τα έχωνε στον προηγούμενο. Ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης.

Οκέϋ. Να συμφωνήσουμε ότι ο νυν τα έχει κάνει μαντάρα. Ο άλλος που παίρνει σειρά με ποια φόντα πείθει ότι δεν θα τα κάνει μαντάρα κι αυτός; Επειδή κάνει ''αντιπολίτευση''. Εδώ γελάνε. Κατσαρά.
Γεώργιος Παπανδρέου. «Ο Γέρων της Δημοκρατίας». Ντροπή. Ποια δημοκρατία; Ο ορισμός του φασισμού. Να παρουσιάζεται ως... δημοκράτης ο Παπανδρέου, άρα ο αντίπαλος Καραμανλής δεν είναι δημοκράτης. Απάτης πράγματα. Να κάνουν πολιτική οι... πολιτικοποιημένοι με ταμπέλες. Εμείς είμαστε οι ''δημοκρατικοί'', οι ''προοδευτικοί'', οι αντίπαλοι μας είναι ''συντηρητικοί''. Και, τελικά, στην πράξη, δεξιοί, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, αριστεροί, όλοι είναι στο πόντο οι ίδιοι. Οι 100% ίδιοι.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου μέγας, ασυναγώνιστος ρήτορας. Ο μπαλκονάτος. Στιχουργός ο άνθρωπος. Συνθηματολογος. Ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που λάνσαρε το σύνθημα ''Αλλαγή''. Μ' ένα κάρο χουντικούς και βασιλικούς στο κόμμα του, την Ένωση Κέντρου, το έπαιζε αντιδεξιός, αντιβασιλικός.

Γεννήθηκε το 1968 και πέθανε σα σήμερα πρώτη Νοεμβρίου, το 1968, ο ''Γέρων της Δημοκρατίας'' που καταγράφεται στην Ιστορία ως ''παπατζής''. Ο αναξιόπιστος. Ο άλλα λέει, άλλα κάνει. Ο δεν πιάνεται, ο δεν τον βρίσκεις. Στη φώτο, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Τι κέρδισε ο κόσμος που κέρδισε τις εκλογές ο Παπανδρέου το 1963 και τις έχασε το κόμμα του Καραμανλή; Ό,τι κέρδισε η Ελλάδα επειδή ο Κώστας Καραμανλής το 2004 κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Ό,τι κέρδισε η Ελλάδα επειδή το 2009 ο Γιώργος κέρδισε τον Κώστα. Ό,τι κέρδισε η Ελλάδα επειδή το 2012 ο Σαμαράς πλειοψήφισε του ΠΑΣΟΚ. Ό,τι κέρδισε η Ελλάδα επειδή το 2015 ο Τσίπρας κέρδισε τη ΝΔ.

Στο γήπεδο της δημοκρατίας δεν βγαίνει συμπέρασμα, γιατί; Επειδή κανένας πρωθυπουργός δεν κρίνεται στη ζυγαριά. Πόσο μετράει. Σε σύγκριση με τα όποια δικά του κιλά. Ο καθένας παίρνει βαθμό ως... αντίπαλος του απέναντι.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ, ΟΠΩΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ;