Κεντροαριστερά. Έτσι αποκαλούν το έργο που παίζεται τους τελευταίους μήνες στα γήπεδα της πολιτικής. Στην αρένα των κομμάτων, για να είμαστε πιο σωστοί. Μιλάνε για την κεντροαριστερά. Το θέλουν το ξεβράκωμα.
Λοιπόν. Εγώ ξέρω ότι αριστερός είναι αυτός που παίζει αριστερά. Όχι αυτός που λέει ότι είναι αριστερός ή κεντροαριστερός. Ο απατεώνας σαλιαρίζει ό,τι γουστάρει. Ό,τι τον βολεύει. Επειδή έχει σοβαρό ακροατήριο της πλάκας. Επειδή οι προβληματιζόμενοι στη γαλαρία είναι άσχετοι και μασάνε ό,τι τους σερβίρουν κόμματα και ΜΜΕ.
Είπαμε. Αριστερός είναι αυτός στον όποιον ανατίθεται συγκεκριμένος χώρος δράσης του γηπέδου. Πίσω, μπροστά, κοντά στη διαχωριστική γραμμή. Του λέει ο προπονητής ‘’Παίζεις στη θέση σου, αριστερά’’. Και του εξηγεί ακόμα: ‘’Αμυντικός, αλλά αν χρειαστεί θα αβαντάρεις και επιθετικά, πάντα στα αριστερά’’. Το ίδιο και στον ακραίο κυνηγό ‘’Σε θέλω αριστερά, θα βοηθάς και αμυντικά’’.
Ο κεντρώος είναι κεντρώος. Λέμε για τον ποδοσφαιριστή. Έλληνας, ξένος, μαύρος, σκούρος, μουσουλμάνος, χριστιανός, κομουνιστής, σοσιαλιστής, ροκάς, μπουζουκόβιος, ό.τι άλλο, σημασία έχει πως στη μπάλα είναι και λέγεται κεντρώος διότι η θέση του στο παιχνίδ ιείναι στο κέντρο. Η ευθύνη του είτε συμμετέχει στην ανάπτυξη παιχνιδιού, είτε στην ανάσχεση του αντιπάλου, περιορίζεται στο χώρο του κέντρου. Γι’ αυτό τον λέμε κεντρώο. Δεν βγαίνει στο γήπεδο και τρέχει σα μεθυσμένος. Έχει συγκεκριμένη αποστολή, ενεργεί σαν κομμάτι του συνόλου. Μέλος της ομάδας είναι, όχι κάποιου κόμματος να λέει ό,τι του καπνίσει.
Τι θα πει ο τάδε πολιτικός είναι αριστερός; Τίποτα δεν θα πει. Όπως τίποτα δεν θα πει ότι αυτό το κόμμα είναι αριστερό, κεντροαριστερό, ακροαριστερό, κεντρώο, κεντροδεξιό, φασιστικό, αναρχικό, ναζιστικό. Όλα αυτά είναι ταμπέλες.
Ξεκάθαρα τα πράγματα στη μπάλα. Στην πολιτική, πιο σωστά στην κομματική, ο καθένας φοράει όποια φανέλα γουστάρει, χωρίς να ρωτάει κανέναν μπαίνει στο γήπεδο και λέει ό,τι κατέβει. Μιλάμε για σκάνδαλο.
Στο ΠΑΣΟΚ έλεγαν Είμαστε σοσιαλιστικό κίνημα. Το δούλεμα. Τότε γιατί δεν έκαναν σοσιαλισμό όταν κυβερνούσαν; Η ΝΔ επί Σαμαρά και κυβέρνησης Παπανδρέου έλεγε Είμαστε αντιμνημονιακοί. Ο σύριζας έλεγε Είμαστε αριστερό κόμμα. Τότε γιατί ζητούσαν να τους ψηφίσουν και οι μη αριστεροί; Το ΚΚΕ λέει είμαστε κομουνιστές. Πως το ξέρω; Έτσι λένε. Επειδή το λένε, έτσι είναι; Κι εγώ λέω ότι είμαι αστροναύτης. Είμαι πράγματι επειδή το ισχυρίζομαι δημόσια;
Είπαμε. Οι άνθρωποι κάνουν παιχνίδι με τις ταμπέλες. Κρύβονται πίσω από την ταμπέλα. Δεν έχουν να παρουσιάσουν προσωπικές ικανότητες, προσωπικές επιτυχίες, προσωπικό ήθος, και το διαβατήριο τους είναι η ταμπέλα. Είμαι αριστερός, αντιαριστερός, αντιδεξιός, αγωνιστής, αντιστασιακός, ευρωπαϊστής, αντικαπιταλιστής, όποια ταμπέλα πουλάει.
Γιατί, όμως, ο πολιτικός κάνει χύμα παιχνίδι με την… ταμπέλα του; Επειδή ο κόσμος στη μεγάλη πλειοψηφία του ψηφίζει την ταμπέλα. Του δεξιού την ταμπέλα, του αριστερού την ταμπέλα. Του αντιδεξιού, του αντιαριστερού. Με τις ταμπέλες, όμως, κύριοι μαλάκες, δεν κερδίζεις το ματς. Με τις ταμπέλες σκοράρεις μονάχα στις πορείες, τις διαδηλώσεις και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.
Διαβάστε ακόμα:
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΛΥΣΑΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
