Κατά γενική εκτίμηση δυο θεωρούνται οι μεγάλοι πολιτικοί της Ελλάδος, που κυριάρχησαν μετά την απόσυρση της στρατιωτικής χούντας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (1907-1998) και ο Ανδρέας Παπανδρέου (1919-1996). Ο πρώτος ίδρυσε δυο κόμματα, την ΕΡΕ πριν τη δικτατορία (1956) και με την μεταπολίτευση την ΝΔ. Μεταπολιτευτικό και το ''κίνημα'' του Παπανδρέου, το ''σοσιαλιστικό'' ΠΑΣΟΚ, που έκανε κομματικό πρωταθλητισμό και κυβέρνησε περισσότερα χρόνια σε σύγκριση με την ΝΔ.
Την Ελλάδα, τον ψυχισμό του Έλληνα, τον εξέφρασε ο Ανδρέας, ο τσαχπίνης, ο λάτρης της ρεμπέτικης μουσικής, ο ερωτιάρης, ο καψούρης με το φουστάνι, όχι ο βαρύς, ο αυστηρός, ο ολιγόλογος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ο Παπανδρέου γεννήθηκε σα σήμερα 5 Φεβρουαρίου και ήταν πιο κοντά στον Έλληνα, διότι εμφανιζόταν «λαϊκός», χάρη στην υψηλή επικοινωνιακή του δυναμική, που θα τη ζήλευαν οι τοπ αμερικάνικες εταιρείες δημοσίων σχέσεων.
Ο Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη και ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να την βγάλει. Μιλάνε τα γεγονότα και είναι αρκετά να αντιληφθεί και ο μπουνταλάς τις πιο μεγάλες αλήθειες. Ότι ο ντοπαρισμένος στο παραμύθι πολιτικός όταν έρχεται η μπάλα επάνω του, δεν κωλώνει να υπόσχεται τα άντερά του.
«Ανήκωμεν εις την Δύση» είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Έτσι ξηγιότανε ο ρεμπετόβιος Ανδρέας; Επειδή ήταν αντίπαλη ομάδα. Όπως στο λέω. Εάν ο Καραμανλής έλεγε «Όχι στην Ευρώπη», τότε ο Ανδρέας θα έσκουζε από τα μπαλκόνια ότι το μέλλον της Ελλάδος είναι στην Ευρώπη.
Το άλλο, το τελειωτικό. Ο Καραμανλής, ο ευρωπαϊστής, ο νατοϊστής, ο φιλοδυτικός, ο φιλοαμερικανός, ήταν ο πρωθυπουργός που ΑΠΕΣΥΡΕ την Ελλάδα σπό το ΝΑΤΟ! Αυτό δεν το έκανε ποτέ ο Ανδρέας, ούτε καν περνούσε από το μυαλό του, όσο ήταν πρωθυπουργός. Έβαζε, όμως, τους υπουργούς του, δηλαδή επί των ημερών του στην κυβέρνηση, να κάνουν πορείες ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Στο πεζοδρόμιο ήταν και γαμώ τον... συνεπή αγωνιστή.
Στις 18 Οκτωβρίου το 1981 το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ο Ανδρέας Παπανδρέου, πήρε για πρώτη φορά τις εκλογές. Μετά από 160 χρόνια και μετά από ποικίλες και αρκετές εθνικές περιπέτειες η Ελλάδα, όπως όλοι αναγνωρίζουν, πάλι δεν κατάφερε να αποκτήσει κράτος σοβαρό. Οργανωμένο, για να μας πάει εκεί που μόνον η κεντρική και νόμιμη εξουσία είναι ικανή να σε οδηγήσει.
Να, ένα από τα προεκλογικά συνθήματα του μπαγάσα Ανδρέα Παπανδρέου, στην Ελλάδα όπου το κράτος και η οργάνωση κοινωνίας υστερούν, ένα έτος φωτός τουλάχιστον πίσω από την ευρωπαϊκή δύση: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!». Πως να τον ανταγωνιστεί ο αντίπαλος, μάλιστα όταν το ακροατήριο του Αντρέα είναι για κλωτσές.
Μπουρδέλο η Ελλάδα και ο πονηρός, ο μπουρδελιάρης Ανδρέας, κάνει παιχνίδι και δίνει τα ρέστα του. Τι θα πει «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»; Θα πει η Ελλάδα να ανήκει στους νταβατζήδες. Εκεί θα κολλήσουμε, αν είναι νταβάδες και διαπλεκόμενοι; Αρκεί να ’ναι Έλληνες. Θέλουμε νταβατζήδες. Μπουρδέλο είμαστε, και ένα μπουρδέλο θέλει τους νταβατζήδες του. Έλληνες νταβατζήδες, όμως.
