Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ
Αυτή είναι η Ελλάδα. Αυτή ήταν η Ελλάδα και πριν 40 και 50 και 60 χρόνια. Αυτή που είναι. Μια χώρα δεν αλλάζει επειδή σκάει μύτη μια δικτατορία, επειδή αποσύρεται μια δικτατορία. Ούτε αλλάζει κάτι προς το καλύτερο ή το χειρώτερο επειδή γίνεται κυβέρνηση αυτό κι όχι το άλλο κόμμα.
Αυτή είναι η Ελλάδα. Και επειδή είναι αυτή που είναι, γι' αυτό έγινε η χούντα των στρατιωτικών το 1967, σα σήμερα 21 Απριλίου. Που σημαίνει, για να μιλάμε σοβαρά κι όχι με τη γλώσσα της κομματικής αλητείας, είναι εκτός ουσίας να κατηγορούνται οι πραξικοπηματίες, εκείνοι οι φαιδροί Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος.
Δεν βγαίνει τίποτα να ρίχνουμε κατάρες στους επίορκους αξιωματικούς που κατέλυσαν τη... δημοκρατία και να μην κρίνουμε κατά πόσο ισχυρό και αξιόπιστο ήταν το πολίτευμα της λεγομένης δημοκρατίας μας με βασιλιά. Κόμματα στη Βουλή και ανώτατος άρχων στο παλάτι ήταν για τον καμπινέ. Αυτή είναι η αλήθεια. Και τη βασιλική δημοκρατία για κλωτσές τη ξεφτύλισε σε λίγες ώρες μια συμμορία ρομαντικών αξιωματικών που προσφέρονταν για ήρωες σε ταινία κωμική για κλάματα.
Στις δυο μετά τα μεσάνυχτα άρματα μάχης Μ47 στη διασταύρωση Κηφισίας και Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Σε μια αληθινά σοβαρή και παραδοσιακή δημοκρατία ο κόσμος θα έπιανε την κοιλιά του από τα γέλια. Αν είναι δυνατόν! Τανκ να βγαίνουν από τα στρατόπεδα όχι να κάνουν παρέλαση αλλά να... κυβερνήσουν τη χώρα. Το πλέον επιθεωρησιακό του έργου ήταν πως επικεφαλής της φάλαγγας των αρμάτων μάχης ήταν ένας άλλος Θανάσης Βέγγος, κάποιος ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός.
Στη φώτο, η κομπανία που θα συναγωνιζόταν το τρίο Στούτζες, ο αρχηγός Παπαδόπουλος ανάμεσα στους Παττακό (αριστερά) και Μακαρέζο και η οποία έκανε την ''επανάσταση'' σε συνεργασία με τις μυστικές και φανερές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Διαβάστε ακόμα: