ΜΟΥΣΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΓΑΝΑ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ
27/06/2020
•
γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
Ας πούμε, ότι μπλέξατε. Στις σπουδές, στη δουλειά, στη γειτονιά, υπάρχει ένας τραμπούκος που συνεχώς σας προκαλεί και σας κάνει δύσκολη τη ζωή. Απαιτεί με τη βία, αυτά που σας ανήκουν. Απειλεί τη ζωή σας ή αγαπημένα σας πρόσωπα. Εσείς είστε άνθρωπος φιλήσυχος, ειρηνικός. Δεν σκέφτεστε να του ανταποδώσετε τα ίσα. Αυτός αποθρασύνεται. Η διαλλακτική σας στάση, εκλαμβάνεται σαν αδυναμία, δειλία. Εκείνος απαιτεί ακόμα περισσότερα και κάνει τις πρώτες βίαιες κινήσεις εναντίον σας. Σας ωθεί στο μη περαιτέρω.
Ποια είναι τα όριά σας; Η «κόκκινη γραμμή» σ' αυτήν την τρομοκρατία που δέχεστε; Να τον αγνοήσετε είναι αδύνατον. Ή θα αντισταθείτε ή θα παραδοθείτε στις ορέξεις του.
Αυτό βιώνουμε επί χρόνια με την Τουρκία. Διεκδικεί όλο και περισσότερα από τα νόμιμα δικαιώματά μας: νησιά, βραχονησίδες, υφαλοκρηπίδα, αιγιαλίτιδα ζώνη, ΑΟΖ, και δεν έχει τέλος.
Θυμάμαι έναν γνωστό καθηγητή, που σε αντίστοιχα κρίσιμη περίοδο, είχε περάσει επιτυχώς, από το υπουργείο Εξωτερικών. Ο πιο πασιφιστής άνθρωπος του κόσμου. Για τα ελληνοτουρκικά είχε απελπιστεί: «Αν αύριο τους δίναμε ένα νησί για να ησυχάσουν, σύντομα θα επανέρχονταν απαιτώντας άλλα».
Με βάση το διεθνές δίκαιο, καταφεύγουμε στην ΕΕ και στις ΗΠΑ για υποστήριξη, αλλά φευ. Στην καλύτερη περίπτωση εισπράττουμε ευχολόγια. Όλες οι διπλωματικές προσεγγίσεις μας προς τη γείτονα για συνεννόηση, συναντούν αδιαλλαξία. Αναμενόμενο. «Διπλωματία χωρίς όπλα, είναι μουσική χωρίς όργανα». Και μας εξαναγκάζουν στο δίλημμα: Ειρήνη ή Πόλεμος;
Μόνο παρανοϊκός θα πρόκρινε αμέσως το δεύτερο. Αλλά μάλλον έχουμε εξαντλήσει τις προσπάθειες για το πρώτο. Αν τελικά η Τουρκία περάσει την «κόκκινη γραμμή» δεν θα πολεμήσουμε για πετρέλαια ή υδρογονάνθρακες. Θα πολεμήσουμε, επειδή κάθε ανθρώπινο πλάσμα δικαιούται ασφάλειας και αξιοπρέπειας.
Πηγή:Lifo.gr
---------------------------------------
Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά και από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Έχουν εκδοθεί - πέραν του μνημειώδους "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων'' - τα "Δανεικιά γραβάτα", "525 τάγμα πεζικού", "Τα παιδιά της Χελιδόνας", "Εκ Πειραιώς". Εκδόσεις Τόπος 210.8222.835-856.