Η ιστορική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα, όταν ασκούσε τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα. Μια μεγάλη νίκη, που την κατάκτησε με την αξία του, Όπως λέμε με το σπαθί του, μάλιστα στους πιο δύσκολους καιρούς. Αυτός, όμως, τα κατάφερε και του αξίζει το χρυσό μετάλλιο.
Η κουβέντα δεν αφορά αγώνες αθλητικούς. Σε παρακαλώ. Έχουν περάσει οι εποχές που η νίκη προσλάμβανε χαρακτήρα ηρωϊκό. Επικό. Ότι ο πρωταθλητής μας ήρθε πρώτος στο εξωτερικό και γκρεμίστε τα τείχη. Δώστε του τιμές, λεφτά και αργομισθίες. Στον αιώνα του ντόπινγκ και της τεχνογνωσίας στον αθλητισμό οι ολυμπιακοί αγώνες είναι ένα event ολότελα εμπορικό και διαφημιστικό, ένα show τηλεοπτικό. Και οι ολυμπιονίκες, και οι παγκόσμιοι πρωταθλητές, όλοι είναι αναλώσιμοι, δεν αξίζουν μνείας μόλις μια εβδομάδα μετά.
Σα σήμερα 14 Αυγούστου, το 2015, ψηφίστηκε το Νο 3 Μνημόνιο. Το μνημόνιο του Τσίπρα. Είναι αυτή η μεγάλη του επιτυχία; Βεβαίως. Λίγο και μικρό να του απονεμηθεί το χάλκινο μετάλλιο στον αγραβάτωτο, τον και γαμώ συνεπή στην αγραβατωσύνη, για την απόφαση του να φέρνει στη Βουλή και δικό του μνημόνιο. Το πιο σκληρό, το πιο αντιλαϊκό μνημόνιο. Ολόχρυσο το μετάλλιο διότι το Νο 3 μνημόνιο, αυτό των Τσίπρα και Σόιμπλε, ψηφίστηκε και έγινε νόμος του κράτους.
Ναι, υπάρχουν κι άλλοι αγώνες, όχι μόνον οι αθλητικοί. Υπάρχουν και οι αγώνες εκείνοι που αφορούν την ίδια μας την ζωή. Οι πολιτικοί αγώνες. Οι κυβερνητικοί αγώνες. Οι μνημονιακοί αγώνες στους οποίους θριάμβευσε ο Τσίπρας. Και μην αγνοούμε το γεγονός ότι το Νο 3 μνημόνιο πέρασε χωρίς στην πραγματικότητα να γνωρίσει την αντίδραση του κοσμάκη. Μιλάμε για αληθινά προσωπικό άθλο του συριζαίου πρωθυπουργού.
Οι δανειστές της Ελλάδος είχαν πάθει την πλάκα της αιωνιότητος. Με το μνημόνιο του ο Τσίπρας έβαλε το χασαπομάχαιρο στην καρωτίδα του ελληνικού λαού, αλλά οι διαμαρτυρίες των πολιτών ήταν να φωνάξουμε έτσι για λέμε ότι διαμαρτυρηθήκαμε, έτσι να κρατήσουμε τα προσχήματα. Να έχουμε να λέμε ότι κάτι κάναμε, δεν το αφήσαμε στο ντούκου. Όσο, επί της ουσίας, αντιστάθηκε στο μνημόνιο ο κομματικός σύριζας, άλλο τόσο και ο γίγαντας και κυρίαρχος ελληνικός λαός.
Με το δίκιο τους οι δανειστές αναγνώρισαν και επιβράβευσαν τον Τσίπρα για τη συνεργασία του. Στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Από ανήλικο αγοράκι ο Τσίπρας ξεκίνησε τον αγώνα του στο κομουνιστικό κόμμα. Στρατευμένος. Στρατιώτης κανονικός. Συνεπής. Πειθαρχημένος. Ιδεολόγος. Από 15 χρονών στις καταλήψεις, στις διαδηλώσεις, να κολλάει αφίσες, να πρωταγωνιστεί στις συνελεύσεις, μαθητικές, φοιτητικές. Είκοσι χρόνια προπονήθηκε ο Τσίπρας, ώστε αν ποτέ κληθεί να είναι έτοιμος να αναλάβει, στο όνομα του λαού, το πιο σπουδαίο πολιτικό καθήκον. Ένα μνημόνιο στα μέτρα των δανειστών.
Διαβαστε ακομα:
