Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Φαντάζεσαι την Ελλάδα να μπουκάρει στρατιωτικά σε γειτονική χώρα, ονόματα δεν λέμε. Ο Τούρκος το έκανε, και το ξανάκανε και δεν έχει πρόβλημα να το ξανακάνει. Αυτή είναι η διαφορά μας με τον απέναντι. Και για να μη ξεχνιόμαστε, θυμίζουμε ότι πριν ένα χρόνο, το 2019, σα σήμερα 9 Σεπτεμβρίου, μπήκε στη Συρία ο στρατός της Τουρκίας. Και τότε είχε γράψει ο αποδυτηριάκιας ότι ο Ερντογάν κάνει τρία πράγματα. Πρώτο, προπόνηση. Δεύτερο, επίδειξη ισχύος. Τρίτο, ναι μεν δεν είμαι Αμερική και Ρωσία, αλλά κι εγώ παίζω δυνατά εκτός έδρας και καμιά κουφάλα δεν τολμάει να μου βάλει χέρι.

Ο άνθρωπος έκανε προπόνηση, ολοφάνερο ήταν. Η μπούκα στη βόρεια Συρία, που συνορεύει με την Τουρκία, ήταν ''προετοιμασία'' και για άλλες μπίζνες στη συνέχεια. Μπίζνες στρατιωτικές, τις οποίες πρόθυμος είναι να αναλάβει, να διεκπεραιώσει ο Ερντογάν. Για πάρτη του και για πάρτη τρίτων.

Δεν το συζητάμε ότι ο Ερντογάν κάνει παιχνίδι προσωπικό. όχι της Τουρκίας. Χρησιμοποιεί την Τουρκία για να υπηρετήσει τα όποια προσωπικά του οφέλη. Το είπε ο Λουδοβίκος 14ος, ''Το κράτος είμαι εγώ''. "L' etat c'est moi". Κι έτσι ήταν πράγματι, δεν είχε πει μια μπαρούφα ο ‘’βασιλιάς Ήλιος’’ (1638-1715). Και ο Ερντογάν, με τις ενέργειες του, είναι σα να λέει το ίδιο: ''Το κράτος είμαι εγώ''. Κι έχει δίκαιο. Αυτός αποφασίζει, και δεν αποφασίζει διότι έτσι τον... πιέζει ο λαός, ούτε διότι το επιτάσσουν τα τουρκικά συμφέροντα.

Η Τουρκία, λοιπόν, προχώρησε στην... ειρηνική επιχείρηση της εισβολής σε ξένο έδαφος, στη Συρία και ο Ερντογάν, μέσα στις παρλαπίτες τις καμαρωτές που είχε απολύσει, ήταν και η ακόλουθη παπαριά;

- Είμαστε απόγονοι των μαχητών της Καλλίπολης και στη Συρία θα παλαίψουμε τους άπιστους στο όνομα του Αλλάχ.

Τι είπε ο άνθρωπος! Σε ποιον αιώνα μετά Χριστόν και μετά Μωάμεθ μας στέλνει; Τελικά, η Ιστορία έχει σταματήσει, να το πάρουμε χαμπάρι. Όταν ο αρχηγός κράτους 90 εκατομμυρίων διατάζει πόλεμο επιθετικό και αναφέρεται στον Αλλάχ, σημαίνει ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ξεκολλήσει εδώ και χίλια χρόνια, τουλάχιστον.

Με την ευκαιρία. Η Μάχη της Καλλίπολης. Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, 1915, Άγγλοι και Γάλλοι εναντίον της Τουρκίας. Μετά από οκτώ μήνες απέτυχαν οι σύμμαχοι, κέρδισαν οι... πρόγονοι του Ερντογάν. Κι έτσι προέκυψε στη συνέχεια η γενοκτονία Ποντίων και Αρμενίων.

Επί του θέματος. Ο άτιμος και αδικαιολόγητος πόλεμος με στρατά, από καταβολής, δικαιολογείται πάντα με… επικοινωνιακά άλλοθι. Ο καθένας που σφυρίζει το εναρκτήριο λάκτισμα υποστηρίζει ότι ο ίδιος δεν είναι φιλοπόλεμος, ότι υποχρεώνεται να καταφύγει στην έσχατη λύση. Έτσι και ο Ερντογάν. Πέρασε τα σύνορα, γιατί το ντου στη Συρία ήταν… μονόδρομος, προκειμένου να κτυπήσει την τρομοκρατία.

Και αφού ξεκίνησε το σουλατσο με τανκ και πυραύλους ο Ερντογάν το συριακό έδαφος (φώτο), επόμενο ήταν να κινηθεί και ο Άσαντ. Ο σύμμαχος, λέει, της Ρωσίας. Ο αντίπαλος της Τουρκίας. Με την οποία Τουρκία του σουλτάνου έχει ανοίξει νταραβέρι η Ρωσία του τσάρου Πούτιν.

Ανοησίες. Δεν υπάρχουν συμμαχίες. Ο καθένας είναι μ' αυτόν ή μ' εκείνον διότι έτσι θαρρεί πως εξυπηρετεί τα δικά του προσωπικά συμφέροντα. Είναι αντίπαλος μ' αυτόν ή μ' εκείνον, διότι έτσι θαρρεί ότι τον συμφέρει. Προσωπικά!!!

Πρώτα είναι το προσωπικό (!!!) συμφέρον. Δεν υπάρχει το εθνικό συμφέρον. Μπαίνει στο παιχνίδι το εθνικό, το πατριωτικό συμφέρον διότι χωρίς αυτό δεν κάνει ταμείο το προσωπικό συμφέρον. Η αφέλεια στα όρια της ηλιθιότητας να αγνοείται το προσωπικό συμφέρον, που για τον πολιτικό είναι υπεράνω ακόμα και της προσωπικής κονόμας.

Τραμπ, Πούτιν, Ερντογάν, Άσαντ, όλοι παγιδευμένοι θέλοντας και μη σ' αυτό και στο άλλο κόλπο, σήμερα, χθες, αύριο και κάνουν προσωπικό παιχνίδι στο όνομα της χώρας τους. Για λογαριασμό των... λαών τους.

 Διαβαστε ακομα:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΡΟΧΑΛΕΣ ΜΟΛΥΣΜΕΝΩΝ ΜΕ ΚΟΡΟΝΟΙΟ