ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΠΝΙΣΩ, ΚΑΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ!

Χρόνια ολόκληρα πάλευαν οι γυναίκες για ισότητα και για το δικαίωμα ψήφου στην κοινωνία των αντρών. Οι πρώτες – που τις έλεγαν σουφραζέτες – χλευάστηκαν και φυλακίστηκαν, επειδή βγήκαν στους δρόμους για να τα διεκδικήσουν. Επιτέλους το 1920 – 100 χρόνια πριν – οι άντρες στις Η.Π.Α αποφάσισαν πως οι γυναίκες πρέπει να ψηφίζουν.

Ήταν 1908 στην Ελλάδα…,όταν οι ριζοσπαστικοί στίχοι “Εγώ είμαι η νέα γυναίκα, που θα καπνίζω και θα ψηφίζω…”, ακούστηκαν για πρώτη φορά από το στόμα της θρυλικής Μαρίκας Κοτοπούλη στην επίσης θρυλική επιθεώρηση «Παναθήναια», για να περάσουν αμέσως μετά σαν ασυγκράτητο φεμινιστικό κύμα στο στόμα όλων των Ελληνίδων, από τα εργοστάσια μέχρι τα σαλόνια. Καταρρίπτοντας έτσι απλά μέσα από ένα τραγούδι, δύο ανδροκρατούμενα οχυρά μαζί, πολύ πριν σκάσουν μύτη οι πρώτες σουφραζέτες στη χώρα μας.

Ήταν 1920 στην Ελλάδα…,όταν προοδευτικοί βουλευτές όπως οι Μπάστας – Τυπάλδος κατέθεταν ξανά και ξανά νομοσχέδιο ισοπολιτείας μεταξύ των δύο φύλων στη Βουλή κι ας απέβαινε άκαρπο κάθε φορά…

Ήταν 23 Απριλίου 1944 στην Ελλάδα..., όταν στην κατεχόμενη ανταρτοκρατούμενη Ελλάδα, γυναίκες του ΕΑΜ, πρώτη φορά ψήφισαν και ψηφίστηκαν στην Κυβέρνηση του Βουνού. Φαίνεται πως η γυναίκα της αντίστασης βάσταγε ισάξια το τουφέκι στα βουνά κι ας φόραγε φουστάνι …Και το δικαίωμα της να μπει πίσω από το εκλογικό παραβάν ήταν αυτονόητο…,δικαίωμα που θα γίνει αυτονόητο και για το ελεύθερο αστικό κράτος οχτώ ολόκληρα χρόνια μετά.

Ήταν τέλη 19ου – αρχές 20ου αιώνα όταν χιλιάδες σουφραζέτες συλλαμβάνονταν και φυλακίζονταν στα υγρά κελιά της Μεγάλης Βρετανίας και της Αμερικής για τις εξτρεμιστικές τους δράσεις. Πάλι για το αυτονόητο δικαίωμα…