ΤΕΛΙΚΑ, ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΙΠΑΝ, ΕΝΑΣ ''ΠΑΠΑΤΖΗΣ''

Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος γράφει για τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος γεννήθηκε Φεβρουάριο του 1888 και πέθανε το 1968, σα σήμερα πρώτη Νοεμβρίου. 

γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος

Δεν ήταν να τον πιστεύεις. «Με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια». Του είχε βγει το όνομα·«παπατζής». Ένας πεφυσιωμένος λιμαδόρος, που ταίριαζε πιασάρικες ατάκες κι απολάμβανε να τις εκστομίζει. Προς τούτο είχε σπίτι του κι έναν μεγάλο καθρέφτη για πρόβες. Αποδείχτηκε ο μοιραίος άνθρωπος. Δύο φορές έγινε πρωθυπουργός και τις δύο φορές η χώρα γκρεμοτσακίστηκε. Πρώτοι τον έκαναν πρωθυπουργό οι Άγγλοι, επί Κατοχής, στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στο Κάϊρο. Επέστρεψε θριαμβικά στην Ελλάδα κι άρχισε να μιλάει, χωρίς να εννοεί τίποτα. Όπως το αλησμόνητο: «Και εις την Λαοκρατίαν πιστεύομεν».

Προσπαθούσε με φανφάρες και μπαγαποντιές να ισορροπίσει ανάμεσα σε περιδεείς ακροδεξιούς και δωσίλογους, απαιτητικούς Άγγλους και θυμωμένους αντιστασιακούς και κομμουνιστές. Ώσπου δεν τον πίστευε κανείς πλέον. Δεν ήταν αξιόπιστος συνομιλητής πια, ούτε για τους Άγγλους που τον διόρισαν, κι ο Τσόρτσιλ έκανε τον στρατηγό Σκόμπι γενικό δερβέναγα.

Στο χάος που είχε δημιουργηθεί, όταν άρχισαν οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη, είναι γνωστό ότι ο Παπανδρέου κατέρρευσε. Παρέμενε έγκλειστος στο σπίτι του παλεύοντας με ψυχικά προβλήματα.

Έκτοτε βολόδερνε στην πολιτική και τελικά διέσωσε τη βουλευτική του έδρα συνεργαζόμενος με τον υπερδεξιό «Συναγερμό» του Παπάγου.

Έγινε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός ελέω Αμερικάνων. Ήθελαν μια πιο ήπια κυβέρνηση για τη χώρα και στρίμωξαν όλους τους περιπλανώμενους να ενωθούν. Η «Ένωση Κέντρου» έδωσε ελπίδα στον κόσμο, που αγωνιούσε να ξεφύγει από το σκληρό μετεμφυλιακό κράτος. Τα σαΐνια για να σβηστεί το «παπατζής», τον ονόμασαν «Γέρο» της Δημοκρατίας. Τα πλήθη τον είδαν σαν σωτήρα και εκλέχθηκε πρωθυπουργός με το εντυπωσιακότατο 53%.

Άρχισε πάλι να μιλάει πολύ και να πράττει ελάχιστα. Πάνω στη φόρα του, ο «Γέρος» συγκρούσθηκε άκαιρα σαν σχολιαρόπαιδο, με τον ανεγκέφαλο Κωνσταντίνο. Δημιουργήθηκε πάλι χάος και ξανάστειλε τη χώρα στον γκρεμό με τη δικτατορία που επακολούθησε. Στην κηδεία του ο κόσμος θρήνησε τη χαμένη ελπίδα (φώτο, με τον βασιλιά Παύλο, πατέρα του Κωνσταντίνου). 

 

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά όπου από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Γνωστότερα έργα του: "Δανεικιά γραβάτα", "525 τάγμα πεζικού", "Τα παιδιά της Χελιδόνας", "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων", "Εκ Πειραιώς".

 Διαβαστε ακομα:

ΚΑΛΟ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΦΗ