Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΦΡΙΚΗ ΒΡΩΜΟΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Το μεγάλο παραμύθι. Φταίει ο ένας, ο αρχηγός, άντε και οι έχοντες θέση υψηλά στην ιεραρχία. Ο λαός δεν έχει καμιά ευθύνη. Ο λαός είναι αθώος. Ο λαός, δηλαδή ο ανώνυμος κοσμάκης είναι εκτός κόλπου και δεν είναι σωστό να χρεώνεται εγκλήματα και φρικαλεότητες του δικτάτορα, του κυβερνήτη, του καθεστώτος.
Το μεγάλο ψέμα. Ο λαός είναι αμέτοχος. Δεν αποφασίζει ο λαός.
Από το 1996 κάθε χρόνο η σημερινή ημέρα, η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε στη Γερμανία η Ημέρα Απελευθέρωσης του Άουσβιτς. Είναι η Ημέρα Μνήμης των Εβραίων θυμάτων του λεγόμενου εθνικοσοσιαλισμού. Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Στις 27 Ιανουαρίου 1945 ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης, αυτό του Άουσβιτς.
Η κατάρα πέφτει στον Χίτλερ και στα κρατικά στελέχη της ναζιστικής Γερμανίας. Ποιος λαός; Είναι της πλάκας το μέγεθος λαός. Ανίκανος για το κακό, μα και για το καλό. Το λένε οι ίδιοι οι αγωνιστές του λαού, αφού ποτέ δεν καταδικάζουν την ανυπαρξία του, την παθητικότητα του. Ποιος λαός; Δεν αξίζει να ασχολούμεθα μαζί του. Η πασίγνωστη συνταγή της απενεχοποίησης του γίγαντα λαού, του οποίου την αγιότητα προσκυνούν κόμματα και θρησκείες. Δεν πάει έτσι, όμως.
Στο βιβλίο ‘’Προθυμοι Εκτελεστές του Χίτλερ - Οι μέσοι Γερμανοί και το Ολοκαύτωμα’’ ο συγγραφέας του και ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Αμερικανοεβραίος Ντανιέλ Γκολντχάγκεν ξεκάθαρα υποστηρίζει:
- Ανώνυμοι Γερμανοί απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις συμμετείχαν έτσι ή αλλοιώς στη βαρβαρότητα της Γενοκτονίας των Εβραίων.
- Ο χριστιανισμός ευθύνεται για τον φυλετικό αντισημιτισμό και ο μέσος Γερμανός συμφωνούσε ή τον βόλευε ο δήθεν κίνδυνος του γερμανικού έθνους από τους Εβραίους.
- Ο Γερμανός στρατιώτης σκότωνε εν ψυχρώ και συνειδητά τον Εβραίο, όχι διότι υπάκουε στις εντολές των ανωτέρων αξιωματικών.
- Όλοι οι Γερμανοί, και ο τελευταίος πολίτης, ο εργάτης, ο αγρότης, ο υπάλληλος, ο φοιτητής, γνώριζαν πολύ καλά για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και είχαν αποδεχθεί την… αναγκαιότητα τους. Όσοι Γερμανοί στρατιώτες φωτογραφίζονταν δίπλα στους σωρούς των νεκρών, στα μάτια τους υπήρχε το συναίσθημα της υπερηφάνιας.
Μπράβο στους λεβέντες, για το κατόρθωμα τους να γίνουν ένα με το θηρίο
Διαβαστε ακομα: