ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ

 

Δεν είναι τυχαία η κουβέντα του Άρη Βελουχιώτη '' Άντε, καλή αντάμωση στα γουναράδικα''. Βγάζει όλη τον ψυχικό κόσμο που είχε κτιστεί στον αριστερό για περισσότερο από αιώνα. Και ακόμα περισσότερους αιώνες, πολύ πριν αρχίσει να χρησιμοποιείται ο χαρακτηρισμός Αριστερός, Αγωνιστής, Κομουνιστής. Επειδή ο αριστερός ήταν πάντα ταυτισμένος με τον φτωχό, τον εργάτη, τον αδικημένο, τον κυνηγημένο.

Ο λεβένταρος Άρης Βελουχιώτης πέθανε σα σήμερα 15 Ιουνίου, το 1945. Όσο, όμως, παλλήκαρος κι αν ήτανε - τέτοια ψυχάρα σε κομματικό ορνιθοτροφείο δεν ξαναγεννήθηκε - μέσα του είχε περάσει βαθειά κι αθεράπευτα το σημάδεμα ότι είναι αριστερός. Τον είχε στοιχειώσει ότι είχε βαπτιστεί στο κόμμα, στην αιώνια ζωή. Ήταν πράγματι άνθρωπος κομματικός, δηλαδή όχι ελεύθερος. Και σε κόμμα που το διαφέντευαν νοσηρά μυαλά, δηλητηριασμένα, χαλασμένα, έστω όχι προδοτικά, όχι πρακτορικά.

Γενναίο πνεύμα ο Άρης, η ρωμαλέα του ψυχή βρήκε το λιμάνι του παραδείσου στην ελευθεριότητα του βουνού στα χρόνια της χιτλερικής κατοχής. Έγινε ο αρχηγός, ο πρώτος αρχηγός, όμως δεν μπορούσε να ξεχάσει, να αρνηθεί, να ξεκολλήσει από το κόμμα. Η εξουσία του κόμματος, η καταπίεση του είναι πιο ισχυρή απ’ εκείνη του αυτοκράτορα, του ηγεμόνα, του βασιλιά, του δικτάτορα.

Το είπε το κόμμα.Τέλος. Είναι απόφαση του κόμματος. Τέλος. Και κόμμα είναι κάποιοι ελεεινοί, συνήθως αγράμματοι, αμόρφωτοι, μ’ ένα τσουβάλι περιττώματα στο κεφάλι τους μέσα. Κι αυτοί, οι κοπρίτες, οι κυκλοφορούντες με κόπρο στη σκέψη τους, αυτοί οι κουλτουρέ λεχρίτες λένε "Τό είπε το κόμμα". Κι εσύ, γίγαντα Ρουμελιώτη, τεράστιε Άρη, δεν είσαι καλό παιδί, έχουμε πρόβλημα μαζί σου, πρόσεξε πως πορεύεσαι, γιατί θα σε βγάλουμε προδότη, άνθρωπο της ασφάλειας, όπως το έχουμε ξανακάνει σ’ άλλους συντρόφους, που δεν ήταν υπάκουοι.

Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ!