ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ
Η Βουλγαρία σήμερα έχει άδειο δημόσιο ταμείο. Για να τη βγάλει το κράτος δανείζεται του κερατά. Αφήνουμε στην άκρη πως κι έτσι η Ευρώπη συναινεί να δανείζεται μια χώρα που βρίσκεται όλο και πιο βαθειά στο μείον. Και παραμένει ακυβέρνητη, γίνονται και ξαναγίνονται εκλογές και δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν κυβερνητική σταθερότητα.
Τραγική κατάσταση στη γειτονική μας χώρα, Η οποία συνεχώς... ενισχυεται με αγορά πολεμικών όπλων!!! Τι κόλπο είναι αυτό. Δεν έχει μια το κράτος και αγοράζει με... δανεικά αεροπλάνα. Επειδή, λέει, φοβούνται μη μπλέξουν σε πόλεμο. Ποιος να τους πολεμήσει; Η... Ρωσία, που έχει ανοίξει το νταραβέρι στα σύνορα τους, στην Ουκρανία.
Αν τυχόν βρεθείς στη Σόφια κάνε ένα πέρασμα μέχρι τη ρωσική πρεσβεία. Είναι σε κεντρικό σημείο, σε μία σχετικά καλή περιοχή της πρωτεύουσας και κολλητά στο δάσος. Ακριβώς απέναντι είναι το πανύψηλο ξενοδοχείο «Μόσκβα», που συνήθως χρησιμοποιούσαν οι αθλητικές αποστολές της Ελλάδος. Εκεί, δηλαδή, που οι Έλληνες συνήθιζαν να κάνουν την μαύρη ανταλλαγή δολαρίων με λέβα, το εθνικό νόμισμα της Βουλγαρίας.
Η ρωσική πρεσβεία κατέχει πολύ μεγάλη έκταση στην οποία υπάρχει κι ένα συγκρότημα πολυκατοικιών! Για ποιο λόγο; Η Βουλγαρία δεν ήταν απλά στο μπλοκ της Ανατολικής Ευρώπης, όπου τον πρώτο λόγο είχε μετά τον πόλεμο η Σοβιετική Ένωση. Η Βουλγαρία ήταν παράρτημα της ΕΣΣΔ, όπως ο ΟΦΗ κάποτε στον Παναθηναϊκό των Βαρδινογιάννηδων. Να το θέσω αλλοιώς. Σαν πολυεθνική εταιρεία με γραφεία σε ξένη χώρα στην οποία είχε αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα. Έτσι και η Ρωσία επί Σοβιετικής Ένωσης είχε εγκαταστήσει μία παρακυβέρνηση στη Βουλγαρία του Τόντορ Ζίβκωφ.
Το 1989, σα σήμερα 10 Νοεμβρίου, και μετά από 35 χρόνια στην ηγεσία του κομουνιστικού κόμματος της γειτονικής μας Βουλγαρίας, τελείωσε ο κύκλος της εξουσίας του κομουνιστικού κόμματος, και βέβαια του από το 1954 γραμματέα του Θεόδωρου Ζίβκωφ. Ένα ανθρωπάκι, ένας τίποτας, ήταν ο Ζίβκωφ, ο κυβερνήτης της χώρας του, πιο σωστά κομισάριος της μαμάς Ρωσίας. Στη φώτο ο Βούλγαρος σύντροφος χέρι με χέρι με τον Ουκρανό σύντροφο Λεονίδα Μπρέζνιεφ (1906-1982), γραμματέα του ΚΚ της Σοβιετικής Ένωσης.
Με την ευκαιρία, άσχετο. Ο μακαρίτης πια Τόντορ Ζίβκωφ (1911-1998) είχε επισκεφθεί με την γυναίκα του τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου κι όταν επέστρεψαν στη Σόφια έγινε γνωστό ότι είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για το... πλούσιο στήθος της κυρίας Δήμητρας Λιάνη, τότε συζύγου του Ανδρέα.
Από παράρτημα της Ρωσίας η Βουλγαρία είναι σήμερα περήφανο τσουτσέκι των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ. Αυτή, άλλωστε, είναι η μοίρα της μικρής χώρας. Να αποζητά αφεντικό, να πέφτει στην αγκαλιά ενός ισχυρού. Γιατί, θα ήταν παράλειψη να μην το αναφέρουμε, δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Δεν την συμφέρει τη χώρα τσόντα να το παίξει ανεξάρτητη.
Κάτι άλλο. Δεν διαλευκάνθηκε ποτέ η δολοφονία της Λουντμίλα Ζίβκοβα (1942-1981), κόρης του Ζίβκωφ, όταν ήταν υπουργός πολιτισμού και σε δεύτερο γάμο σύζυγος του Ιβάν Σλάβκτωφ. Η Λουντμίλα είχε ήδη κτυπηθεί από καρκίνο βαρειάς μορφής. Ο Ιβάν Σλάβκωφ ξαναπαντρεύτηκε, έγινε πρόεδρος της βουλγάρικης Ολυμπιακής Επιτροπής και αθάνατος στη ΔΟΕ και είχε κατηγορηθεί ότι τα έπαιρνε για να ψηφίσει αυτήν κι όχι μια άλλη πόλη υποψήφια για τη διοργάνωση ολυμπιακών αγώνων.
Διαβαστε ακομα: