Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΥΜΝΟΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΓΥΜΝΟΙ...

Όμορφη και παράξενη πατρίδα. Ικανή για την πιο απρόσμενη μεγαλοπρέπεια αλλά και την πιο θλιβερή μικροψυχία συνάμα. Κάποτε έδωσε άσυλο στους Ιταλούς στρατιώτες, που τους έψαχναν οι Ναζί να τους εκτελέσουν μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας με τους συμμάχους στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κι ενώ ήταν ακόμα νωπό το αίμα των νεκρών γιων της στα βουνά της Ηπείρου από τις σφαίρες τους.  

Και αρνήθηκε μία τιμητική κηδεία σε έναν πρώην αρχηγό του κράτους της. Εδώ, στα ίδια χώματα, αυτά που κάποτε ο βασιλιάς της Αθήνας Θησέας, δέχτηκε να σκεπάσει η Αττική γη τον Οιδίποδα, τον καταραμένο αλλά και γηραιό και ανήμπορο ικέτη πρώην βασιλιά της Θήβας, εμείς 3.000 χρόνια, αναμετρηθήκαμε με την σκιά μας και τις σκιές του παρελθόντος μας και βγήκαμε κοντύτεροι. 

Γιατί τόση κακομοιριά; Τι φουκαραδιλίκι ήταν αυτό; Και δεν μιλάω βέβαια για το ρημαδιό του κτήματος στο Τατόι και τις τσαπατσουλιές και τα μερεμέτια που έγιναν κακήν – κακώς λίγες ώρες πριν την κηδεία για να μην γίνουμε τελείως ρεζίλι από τις εικόνες που θα έδειχναν τα κανάλια στον κόσμο ολόκληρο. Ομιλώ για την καταπληκτική και ανεξήγητη αντοχή των φαντασμάτων που εξακολουθούν να μας στοιχειώνουν τρεις ολόκληρες γενιές μετά το τέλος (;) του Εμφυλίου, μισόν αιώνα μετά την λήξη του πολιτειακού ζητήματος και πάνω από τριάντα χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και των τελευταίων κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη.

Τι είναι τούτο το πράμα; Εδώ πρέπει να πιάσουν δουλειά οι ψυχίατροι. Που μάλλον και αυτοί θα σηκώσουν ψηλά τα χέρια.   

Αν εξαιρέσουμε την γραφική Κούβα, που έχει μείνει εκεί, στα νερά της Καραϊβικής, σαν ζωντανό απολίθωμα, ένα πραγματικό Jurassic Park του κόσμου που χάθηκε στο παρελθόν και την έξω νου Βόρεια Κορέα, αληθινή φάρμα των ζώων του Τζώρτζ  Όργουελ, εμείς εδώ παραμένουμε η μοναδική χώρα στον κόσμο που εξακολουθεί να ζει με την illusion του σοσιαλιστικού ονείρου και της ρεβάνς για την ευκαιρία να ζήσουμε τον 21ο αιώνα τον κόσμο που δεν γνωρίσαμε έναν αιώνα πριν. 

Με γιγαντιαίες εικόνες του Άρη στα γραφεία υπουργών, βουλευτές να δίνουν από του βήματος της Βουλής «ραντεβού στα γουναράδικα» και υπουργούς με κοστούμια των 3.000 ευρώ και μεταξωτά ποσεδάκια να δηλώνουν ότι δεν θα ξανακάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν κάποτε οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι στην Βάρκιζα.

Και με όλα αυτά, ακούς τον Πρωθυπουργό να κάνει δηλώσεις μπας και δικαιολογήσει την στάση της σημερινής Ελληνικής Πολιτείας απέναντι σε έναν πρώην νόμιμο αρχηγό του κράτους της και τα κάνει ακόμα περισσότερο μαντάρα. 

Τι εντύπωση θα σχημάτισαν άραγε τα μέλη των βασιλικών οίκων, που τυγχάνουν και νυν ή και πρώην αρχηγοί των κρατών τους, που ήλθαν στην Ελλάδα για να παραστούν στην κηδεία και να αποδώσουν τιμές στον νεκρό; Λέτε να σκέφτηκαν : «τι μαλάκες είναι αυτοί εδώ πέρα»; 

Είδα με θλίψη τις εικόνες της τηλεόρασης. Η σεμνότητα και η αξιοπρέπεια με την οποία η οικογένεια του θανόντος κήδεψε την σωρό, με φέρετρο καλυμμένο με την ελληνική σημαία και το μετάλλιο του Ολυμπιονίκη, έδειξε ότι στην τελευταία του έξοδο δεν ήταν ο τέως Βασιλιάς γυμνός, αλλά όλοι εμείς. 

ΠΑΚΕΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ