ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΝΕ;

 
Δεν χρειάζεται να γνωρίζει πολλά κανείς, αρκεί να καταλαβαίνει λίγα, για να τον πιάνει ένα δέος τρομερό σχετικά με την εξουσία που σήμερα κατέχει ο αρχηγός κράτους ηγετικού στον πλανήτη. Τι μπορεί να πάθει η γη και η ανθρωπότητα από την απόφαση του Πούτιν π.χ. ή του Μπάιντεν και πολύ περισσότερο του Κινέζου Σι Τσίντιγκ. Δέος και τρόμος αν σκεφθείς το μέγεθος της πυρηνικής τους δύναμης. Ο καθένας μόνος του είναι σε θέση να καταστρέψουν για πλάκα δέκα φορές, όχι μόνο μια, τον πλανητάκο μας.
Οι τσάροι και αυτοκράτορες της Ιστορίας είναι γραφικότητα σε σύγκριση με την ισχύ των σημερινών. Άντε να πεις ότι ελέγχεται η σακούλα στις ΗΠΑ, μια απόφαση για τελειωτικό πόλεμο, για πόλεμο συντέλειας, θα περάσει από μια διαδικασία. Ποιος να σταματήσει το παιδάκι στην Βόρεια Κορέα; Ποιος να κοντράρει μέσα στη Ρωσία τον Πούτιν; Άσε δεν μιλάμε για την Κίνα. Εκεί είναι η απόλυτη μονοκρατορία. Ό,τι πει ο από το 2013 γενικός γραμματέας του κόμματος, ένα είναι τοι κόμμα, και πρόεδρος της Κίνας. 
Ο Σι Τζίντιγκ είναι το σούπερ αφεντικό στην χώρα με το μεγαλύτερο πληθυσμό. Αύριο δεν αποκλείεται να είναι το τίποτα. Έτσι πάει. Οι δομές του μεγάλου κράτους είναι τέτοιες που απαιτούν από τον Έναν να είναι Κάισαρ και Μέγας Αλέξανδρος και Ναπολέων και Χίτλερ μαζί. Και αν τελειώσει ο κύκλος του ψάχνεις να βρεις στα σκουπίδια τον Γαμάω και να μην τον βρίσκεις.
Από την ημέρα που έκανε το γιουρούσι στην Ουκρανία ο Πούτιν έγινε κώλος και βρακί με τον Σι Τζίντιγκ. Μόνο για τεμπέληδες και αραχτούς μην τους πεις. Πως δεν έχουν τι κάνουν, και δεν ξέρουν πως να σκοτώσουν την ώρα τους. Κανέναν άλλο αρχηγό κράτους δεν έχει συναντήσει τόσες πολλές φορές ο Κινέζος όσες τον Πούτιν. Η πρόσφατη ήταν στον αριθμό 39 (!) από τότε που ο Τζίντιγκ πήρε το κουμάντο στην Κίνα. Και μετά την εισβολή στην Ουκρανία οι σχέσεις, οικονομικές, εμπορικές και άλλες, είναι καλύτερες από ποτέ ανάμεσα σε Κίνα και Ρωσία. Από την  άλλη οι ΗΠΑ ξοδεύουν δις δολάρια για να παρακολουθούν, να ξέρουν από πρώτο χέρι τι τρέχει ανάμεσα σε Ρωσία και Κίνα. 

Διαβαστε ακομα:

ΣΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΣΤ' ΑΜΠΕΛΙ