ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΕΣ ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ

Στην αίθουσα της Βούλης πρέπει να αναρτηθεί η εξής επιγραφή. «Αμπέλι όσο το μπορείς και σπίτι όσο το χωρείς...». Που θα πει να μη λυπάσαι έξοδα για κτήματα και επενδύσεις προσοδοφόρες, αλλά να μη ξοδεύεις πολλά για δαπάνες ευμάρειας, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα μέχρι πριν τα μνημόνια. Δυστυχώς, οι κυβερνήτες μας έκαναν ότι και ο μεθυσμένος που ξόδεψε όλα του τα υπάρχοντα με τη φράση «Ας πάει και το παλιάμπελο...». Για το λόγο, αυτό η Ελλάδα κινδυνεύει να πάει «Σαν το σκυλί σα στ’ αμπέλι...». Αυτό λέμε για κάποιον που πέθανε άδικα και χωρίς να αναζητηθούν οι ένοχοι. Αυτό πάθαιναν τα σκυλιά όταν έμπαιναν σε αμπέλια, όπου είχαν ωριμάσει τα σταφύλια και προκαλούσαν μεγάλες ζημιές. Ο ιδιοκτήτης μπορούσε να τα σκοτώσει άφοβα χωρίς διατυπώσεις και χωρίς το αφεντικό τους να μπορεί να του ζητήσει το λόγο.

Στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου πρέπει να τοποθετηθεί μία άλλη επιγραφή προς γνώσιν και συμμόρφωσιν. «Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτες...». Που σημαίνει πως κάθε θέση θέλει πρόσωπο με κατάλληλες δεξιότητες.

Στα Ευαγγέλια υπάρχει η παραβολή των κακών γεωργών. Ένας νοικοκύρης «...εφύτευσε αμπελώνα και φραγμόν αυτώ περιέθηκε» και ύστερα νοίκιασε το αμπέλι σε κακούς γεωργούς. Αυτοί, όμως, όχι μόνο δεν τον πλήρωναν, αλλά και έδιωχναν ή και σκότωναν τους απεσταλμένους του. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνδυάζει τον άφρακτο αμπελώνα με μία ευαγγελική παραβολή: «Η ταλαίπωρος Ανατολή υπήρξε και τότε, ως τώρα και πάντοτε, υπό τε γεωγραφικήν και κοινωνική, υπό πολιτικήν και θρησκευτικήν έποψιν, άφρακτος αμπελών. Αλλ’ ο Χριστός ομιλεί περί τινός μελλούσης ημέρας, ότε θα έλθη ο κύριος του αμπελώνος...».

Διαβαστε ακομα:

ΚΤΙΣΤΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΜΑΣΤΡΟΧΑΛΑΣΤΕΣ ΕΧΟΥΜΕ