ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΨΟΦΑΝΕ ΜΕ ΤΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ
Ο πίσω από το ψευδώνυμο Φωστήρας κατέβηκε για προσωπικούς λόγους στη Μεσσηνία κι έγραψε για πάρτη μας το κείμενο που δημοσιεύτηκε χθες με τίτλο ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ Ή ΝΑ ΒΑΡΑΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ... Στην κατηγορία ΧΡΗΜΑ και είναι παράλειψη να μην το διαβάσετε. Για δουλειά πήγε Μεσσηνία, αλλά δεν τον άφησε ήσυχο η επιτόπια αυτοψία στην κατάσταση που επιχείρησε εκεί στον τομέα της αγροτικής παραγωγής. Άστα, σου λέει. Τα γερόντια που έχουν απομείνει στα καφενεία δεν μπορούν πλέον να εκμεταλλευτούν τη γη τους και οι νέοι σπουδάζουν σε κάτι σχολές του κώλου και προετοιμάζονται για το Ταμείο Ανεργίας. Όλη η αγροτική παραγωγή έχει περάσει στα χέρια των Αλβανών. Τελειωτικά. Και προχθές ο αυτοαποκαλούμενος Φωστήρας επέστρεψε από την Πάρο, αφού είχε ένα νταραβέρι για την πώληση βίλας σε Εβραίο. Η συμβολαιογράφος του είπε πως έχει να κάνει συμβόλαιο τρία χρόνια με αγοραστή Έλληνα. Είπες κάτι και δεν το άκουσα; Άκου καλύτερα αυτό που μου είπε στο αυτί ο Φωστήρας; Σε δύο, τρία το πολύ χρόνια, δεν θα υπάρχει ξενοδοχείο στην Ελλάδα σε ελληνικά χέρια.
Αυτά τα ολίγα. Στη συνέχεια από τον Φωστήρα για το ίδιο θέμα ένα ακόμα κείμενο.
Από τον Φωστήρα
Η γη θέλει φθηνά εργατικά χέρια. (Θα’ λεγα δούλους, αλλά θα με πάρει η πολιτική κορεκτίλα και θα με σηκώσει). Από την εποχή των Σουμέριων στην Μεσοποταμία. Γι’ αυτό έκαναν την Έξοδο οι Εβραίοι με τον Μωυσή από την Αίγυπτο. Γι’ αυτό έγιναν και οι 4 Μεσσηνιακοί Πόλεμοι στα καθ’ ημάς. Γι’ αυτό και η Ευρώπη είχε 1.000 χρόνια δουλοπάροικους στα μεσαιωνικά φέουδα. Γι’ αυτό έπεσε η Βαστίλη. Με τα δουλεμπορικά από το Αφρικανικό Κέρας γέμισαν οι βαμβακοφυτείες του Νότου στις Η.Π.Α και οι φυτείες με τα ζαχαροκάλαμα στη Βραζιλία. Γι’ αυτό έγινε ο Εμφύλιος στην Αμερική του προπερασμένου αιώνα. Γι’ αυτό ξεσηκώθηκαν οι μουζίκοι στη Ρωσία και πήρανε στο κυνήγι τους βογιάρους και τους Ρομανώφ. Έτσι έγινε και το δικό μας Κιλελέρ τον περασμένο αιώνα.
Η ανθρωπότητα πορεύτηκε με δουλοκτητικό σύστημα επί χιλιετίες, διότι η γη θέλει φθηνά εργατικά χέρια. Τελεία. Μέχρι και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η αποικιοκρατία δεν γνώριζε άλλο και δεν είχε καλύτερο τρόπο επιβολής της δύναμης της στους δύσμοιρους πληθυσμούς της υποσαχάριας Αφρικής και της Ινδοκίνας. Στη Νότια Αφρική το apartheid άντεξε μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα.
Σ’ εμάς, η αναδιανομή των γαιών στον μεσοπόλεμο και ο κατακερματισμός των ιδιοκτησιών σε μικρά τιμάρια των 40 με 50 στρεμμάτων - το πολύ - ανά οικογένεια, έχτισε μία αγροτική οικονομία προορισμένη κυρίως να συντηρεί τον εαυτό της. (Παρένθεση: Κατά θαυμαστή συμμετρία, τόση ακριβώς ήταν η γη που αντιστοιχούσε σε κάθε οπλίτη Σπαρτιάτη στην αρχαία Λακεδαίμονα).
Ο πεθερός μου, θυμάμαι, έλεγε ότι οι οικογένειες θέλανε πολλά αγόρια για δύο λόγους: Ο πρώτος ήταν για να μην πληρώνουν προίκα στα κορίτσια. Και ο δεύτερος για να έχουν δικά τους αγροτικά χέρια.
Τα χρόνια, όμως, άλλαξαν. Αλλάξαν οι καιροί. Η γη είναι δύσκολη και οι αγροτικές εργασίες απαιτούν δύναμη και φυσική κατάσταση δεκαθλητή. Τα μηχανήματα βελτίωσαν πολύ τα πράγματα, αλλά δεν έλυσαν το πρόβλημα. Ιδίως την ώρα της συγκομιδής. Έχετε δει ποτέ να μαζεύουν – ας πούμε - φραουλοχώραφα; Δεν θα ξαναφάτε φράουλες. Έπειτα είναι και τα φυτοφάρμακα. Έχετε ιδέα τι γίνεται σε ανθοκήπια και θερμοκήπια; Μου λένε ότι ψοφάνε και τα ποντίκια με αυτά που τους ρίχνουν.
Ποιος λοιπόν θα κάνει αυτές τις δουλειές; Οι δικοί μας; Ξεχάστε το. Αυτό μας τελείωσε ήδη από της εποχή της πασοκάρας, όταν η μισή Ελλάδα πούλαγε ρούχα και παπούτσια στην άλλη μισή και όλοι θέλανε να γίνουνε γιατροί και δικηγόροι.
Όσο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και την – πως την λέγανε εκείνη – ΠΑΣΕΓΕΣ, δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο στα ταμεία. Όλες οι επιδοτήσεις έγιναν BMW και Mercedes και πιάτα και γαρύφαλλα στα ντόπια σκυλάδικα αλλά και στις μεγάλες πίστες της Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Το πράγμα θα είχε τελειώσει ήδη από τη δεύτερη τετραετία της πασοκάρας, όταν ο πληθωρισμός κόντευε το 30%, αλλά τότε συνέβη το απροσδόκητο: Η κατάρρευση του κομμουνισμού στην Αλβανία (φώτο) και σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο και η είσοδος στην Ελλάδα εκατομμυρίων απελπισμένων και πεινασμένων από όμορες χώρες αλλά και από πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες. Αυτό και μόνο μας έσωσε από την πτώχευση, διότι ξαφνικά γίναμε όλοι αφεντικά. (Θα χρειαστεί κι άλλο σεντόνι)
Διαβαστε ακομα: