ΩΣ ΠΑΛΑΙΑ ΣΤΟ ΚΟΥΡΜΠΕΤΙ ΙΕΡΟΔΟΥΛΟΣ...

Έκρινε ο Ζορζ Κατρουγκάλ τις εκλογές με την ματσόλα του για το ασφαλιστικό, τέσσερις ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες; Να ήταν άραγε τόσο επιδραστικός ο δανδής πρώην υπουργός Εργασίας, που τον θυμάμαι με φλούο μαλλί, παχιό μούσι, αμπέχονο και αρβύλες στα αμφιθέατρα της Νομικής τη δεκαετία του '80 και σήμερα τον βλέπω ξυρισμένο σαν αυγό, κομψευόμενο με ακριβά bespoke κουστούμια, μεταξωτές γραβάτες και ποσεδάκια; 

Ή μήπως το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, έπεισε και τους πιο δύσπιστους, ότι το κόμμα αυτό είναι τελικά ό.τι λάχει;

Έπαιξε ρόλο ο Βαρουφάκης με τις Δήμητρες τυπωμένες στο Εθνικό Λαχείο και ο Τσακαλώτος με τα τοπικά νομίσματα και την κρατικοποίηση ΔΕΗ και Εθνικής;  Ή, τελικά, κούρασε το αλαλούμ για κυβερνήσεις συνεργασίας, ανοχής, ειδικού σκοπού, ηττημένων, κατεστραμμένων κι ό.τι κάτσει; 

Ήταν όλα αυτά μαζί, αλλά και κάτι άλλο. Παρασκευή πρωί ξεκίνησα να κάνω εκλογές στο Ναύπλιο και μετά τα  διόδια της Ελευσίνας έστριψα από συνήθειο  αριστερά το κεφάλι και για πρώτη φορά, μετά από 15 χρόνια, είδα στα Ναυπηγεία πλοία στα ντόκια. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την συγκίνηση μου. Έκανα κάποτε ναυτοδικηγόρος στον Πειραιά και έζησα την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο μαράζωμα της. Ήμουν παρών, όταν στήνονταν απεργίες με το που ανεβαίνανε τα πλοία στις δεξαμενές κι άκουσα με τ’ αυτιά μου εφοπλιστές να αφήνουν ευχή και κατάρα στα παιδιά τους να μην ξαναφέρουνε πλοίο στην Ελλάδα ούτε για διάλυση.

Και να τώρα που και τα τρία μεγάλα ναυπηγεία στην Ελλάδα ξαναλειτουργούν. Δεν ξέρω αν μπορείτε να συλλάβετε τη δυσκολία του εγχειρήματος. Εκείνοι που σίγουρα μπορούν, είναι οι εργαζόμενοι σε αυτά. Και επειδή αυτά τα ζήσανε και φάγανε και πρώτη φορά Αριστερά στο κεφάλι, δεν έχουν πια καμιά αμφιβολία ότι 1.000 χρόνια τούρκικα να είχαμε Αριστερά στην Ελλάδα, πλοία στις δεξαμενές δεν επρόκειτο να ξαναρθούν. Διότι σοσιαλισμός και παραγωγή πλούτου είναι – ιστορικά - έννοιες ασύμβατες. Άστε τις ελληνικές ουτοπίες και τα μπουρδολογήματα κατά μέρος. Στην πραγματικότητα, ο σοσιαλισμός όπου κι αν εφαρμόστηκε, μόνο φτώχεια θέλει και στ’ αλήθεια είναι εξπέρ να παράγει. Την οποία φτώχεια απλόχερα μετά διανέμει σε όλους κατ’ ισομοιρία, για να μπορεί έτσι ευκολότερα να τους ελέγχει. Αυτός είναι ο τελικός του στόχος κι αυτό είναι το λογισμικό, το modus operandi του. 

Όσο για την αρχική ala greca εκδοχή του, αυτή της πρώτης πασοκάρας τη δεκαετία του '80, με τα δανεικά από την Ευρώπη και τα πακέτα Ντελόρ, που όλα γίναν πουτάνες, μπουζούκια και γαρύφαλλα, αυτός δεν ήταν σοσιαλισμός. Ήταν πλιάτσικο.  

Αυτό πια όλοι το κατάλαβαν. Και είναι αλήθεια ότι ο ένας στους τρείς αναποφάσιστους, το πήρε απόφαση μέσα στο εκλογικό τμήμα και ψήφισε Νέα Δημοκρατία.

Ως παλαιά στο κουρμπέτι ιερόδουλος, το κατάλαβα σε αυτές τις εκλογές, όπου για πρώτη φορά εδώ και τριάντα χρόνια είδα ψηφοφόρους να μένουν πεντάλεπτα ολόκληρα μέσα στο παραβάν και να το σκέφτονται. Μάλιστα, την Κυριακή, σε έναν που τον περίμεναν οι άλλοι στην ουρά, κάποιος γνωστός του του φώναξε: «άντε ρε μαλ@@α. Τι κάνεις τόση ώρα εκεί μέσα; Οικόπεδο αγοράζεις;». Και βέβαια δεν αγόραζε οικόπεδο. Στην πραγματικότητα, αποφάσιζε για τη ζωή του.  

ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ!!!