ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΙΖΕΙ Ο ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ;

 
γράφει ο στήβεν αβραμίδης 
 
Προσωπικά δεν εκτιμώ ότι οι εκλογές ήταν τόσο κρίσιμες όσο είχαν παρουσιαστεί. Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν σίγουρο και το μόνο στοίχημα ήταν η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος ή η πιθανή συνεργασία του με κάποιους από τους τριτοτέταρτους. Η νίκη του Κυριάκου επιβεβαίωσε ότι η ζωή ποντάρει πολλά στην χρυσή μετριότητα και δεν πολυγουστάρει ιδιαίτερες προσωπικότητες.

Θεωρώ ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι κρισιμότερες. Και το βλέπω έτσι διότι η κυβέρνηση αυτή, με τα τόσο πλούσια βιογραφικά, αν αποτύχει στα απλά στοιχειώδη που απαιτούνται για να δουλεύει ομαλά ένα χρεοκοπημένο προτεκτοράτο, τότε πράγματι ο Έλληνας θα φτωχοποιηθεί πολύ περισσότερο και θα πρέπει να αναμένουμε ακόμα και μετανάστευση των συνταξιούχων.

Διότι ο θρονιασμός του Σύριζα στη δεύτερη θέση ήταν πραγματικά εντυπωσιακός. Σκεπτόμενος μάλιστα ότι η Ζωή πήρε ένα σχεδόν τρία και ο Βαρουφάκης περισσότερο από 2,5%, σε πιάνει σύγκρυο. Σύγκρυο που δυναμώνει αν αναλογιστεί κανείς ότι για να βγει η Νέα Δημοκρατία ψήφισαν ακόμα και δηλωμένοι παραδοσιακοί αριστεροί – εννοώ όχι γιαλαντζί ροζ -, χώρια που από την προηγούμενη δόση εξαφανίστηκαν ποτάμια, Λεβέντηδες και ναζιστές. Και ο νοών νοείτω.

Αυτός δηλαδή που μπορεί να νοήσει. Διότι αυτός που δεν μπορεί, πιστεύει ότι ανήκει στους πολλούς τους οποίους δήθεν θέλησε να ξυπνήσει ο Τσίπρας με το πιο άστοχο προεκλογικό σύνθημα, ότι εμείς είμαστε με τους πολλούς. Διότι απλούστατα οι πολλοί έχουν ανάγκη τους λίγους. Οι λίγοι θα επενδύσουν κι αυτοί θα ανοίξουν θέσεις εργασίας. Εκεί θα πάνε για δουλειά οι πολλοί. Αν βέβαια θέλουν να αλλάξουν την δεδομένη ελληνική νοοτροπία, που είναι κάποιος άεργος διορισμός στο δημόσιο. Χωρίς προοπτικές μεν αφού αυτό διοικείται από ξένους πλέον, αλλά χωρίς και κάποια αξιολόγηση. Γεγονός βέβαια που από μόνο του θα έπρεπε να καταργήσει και την ισότητα της ψήφου, για να μην πω και κάτι πιο βαρύ για όλους εκείνους που βλέπουν μέλλον με την πολιτική της δημόσιας ελεημοσύνης, η οποία οφείλεται στην αφαίμαξη την οικονομική αυτών που δεν είναι κρατικοδίαιτοι.

Και μιλάμε ότι το 32% του 2019 και το 20% του 2023 είναι τεράστια ποσοστά  για τον Τσίπρα, δηλαδή κάποιον που δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο. Για έναν πολύ κακής ποιότητας ηθοποιό, που παρίστανε τον αριστερό ενώ είναι φτειαγμένος για κοχίμπα και κότερα, γνήσιος προδότης των παλιών του συντρόφων, και πατέρας του πιο αντιδημοκρατικού και του πιο αντιαισθητικού κυβερνητικού παιχνιδιού με κάποιον Καμμένο και τώρα ενός μετασχηματισμού κούφιου από απλή ιδεολογική ενόραση. Που φυσικά δείχνει ότι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος είναι πράγματι επικίνδυνος όταν πηγαίνει στην κάλπη.

Κι αυτό φυσικά το λέω και για εκείνους που μετακινήθηκαν και ψήφισαν την σημερινή κυβέρνηση. Δεν έχει διαφορά ο χούλιγκαν τι ομάδα υποστηρίζει. Είναι ακριβώς το ίδιο με την ψήφο. Καμία πολιτική σκέψη, και τα πάντα σε ένα μίξερ μικρών ή μεγάλων συμφερόντων. Οι πολιτικοί δεν είναι υπηρέτες του λαού. Κομμάτι του λαού είναι και σκέφτονται το ίδιο.

Τελείωσε όμως το show των κομμάτων, και μπορούμε να επιστρέψουμε – όσοι βέβαια έχουν κέφι στην κανονικότητα μας. Εγώ προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν θα αλλάξει και κάτι,  αφού αν άλλαζε, δύσκολα θα ξαναγίνονταν εκλογές. Και δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει κάτι κάποιο ελληνικό κόμμα σε ξένη επικράτεια αλλά και με ξένα χρήματα. Οπότε οι πολλοί ας έχουν την ελπίδα ότι αύριο θα βρέχει αστακούς χωρίς κανέναν κόπο. Και μακάρι να έχουν δίκιο, οπότε κι εγώ να μπορέσω να γίνω μουσουλμάνος και να περιμένω τα ουρί στον παράδεισο.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο block του Στήβεν Το Φως του Φεγγαριού και ο Ίσκιος του Ήλιου 
Διαβαστε ακομα:

ΣΑ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ Ο ΔΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ