ΜΕ ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΗ ΑΦΟΡΜΗ

Το ‘χω πει χίλιες φορές. Δεν βλάπτει και μία ακόμα. Όταν μιλάει ο πολιτικός, ο κάθε πολιτικός, τα ξύνουμε. Αδιαφορούμε εντελώς, ό,τι κι αν πει. Και τον δικαιολογούμε τον φουκαρά. Απευθύνεται στον πολτό, απαγορευτικό να πει την αλήθεια.

Πρόσεξε φάση. Πριν από πέντε χρόνια σα σήμερα στις 20 Ιουνίου, το 2013, ο τότε Νο 2 της Δημαρ Λυκούδης διαβεβαιώνει το πανελλήνιο ότι δεν υπάρχει θέμα να αποχωρήσει το κόμμα από την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη. Χρόνια στο κουρμπέτι ο σύντροφος Σπύρος Λυκούδης από κούνια στην αριστερά, ξεκίνησε από το ΚΚ Εσωτερικού, συνέχισε στον Συνασπισμό και τον Σύριζα.

Ποιο κόμμα Δημάρ; Ένα μικρομάγαζο, που ξεβράστηκε από τον Σύριζα, όπως αυτό του Λαφαζάνη, κι αυτό της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Πως να τα πεις πραγματικά κόμματα, άλλο ότι τα συντηρεί ο μαλάκας λαός και το δημόσιο ταμείο; Κόμμα είναι αυτό το κόλπο στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί κάποιοι οι οποίοι ασπάζονται τα ίδια πράγματα και στο φινάλε αν υπάρχουν μικροδιαφωνίες σέβονται δημοκρατικά την κυρίαρχη άποψη. Δεν είναι κόμμα η μάζωξη από κάποια νούμερα, που δεν ξέρουν που βρίσκονται κι άλλων τυχοδιωκτών κάτω από την ομπρέλα του δήθεν κόμματος επειδή έψαχναν πολιτικό καταφύγιο.

Στο θέμα μας. Στις 20 Ιουνίου 2013, λοιπόν, ο ιεραρχικά μετά τον σύντροφο πρόεδρο της Δημάρ Φώτη Κουβέλη, ο σύντροφος Σπύρος Λυκούδης δηλώνει ξεκάθαρα: ''Όσοι στο κόμμα θέλουν να φύγουμε από τη συγκυβέρνηση είναι μειοψηφία. Άρα δεν φεύγουμε, άρα δεν υπάρχει θέμα αποχώρησης της Δημαρ''.

Την επόμενη, στις 21 Ιουνίου 2013 η Δημάρ αποσύρει τους υπουργούς της από την κυβέρνηση και τα στελέχη της από τη διοίκηση των κρατικών οργανισμών. ''Δημοκρατικά'' είχαν αποφασίσει να παραμείνουν στην συγκυβέρνηση, όμως... κομματικά, δηλαδή αρχηγικά το παραμάγαζο Δημαρ την έκανε με πηδηματάκια και την ουρανοκατέβατη αφορμή του κλεισίματος της ΕΡΤ. Στην πραγματικότητα η απόφαση πάρθηκε διότι δημοσκοπικά είχε αρχίσει η κατηφόρα του κόμματος. Το 'βλεπαν πως η παραμονή τους στην συγκυβέρνηση ΝΔ -ΠΑΣΟΚ είχε ήδη βάλει το κόμμα τους στη διαδικασία του αργού θανάτου

Τελικά, είναι η απόλυτη κοροϊδία να πληρώνει το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι τύπους που έχουν το ψώνιο της πολιτικής, της κομματικής και για να συνεχίσουν να υπάρχουν λένε το ένα ψέμα μετά το άλλο. Δεσμεύονται δημόσια για πράγματα που δεν ελέγχουν.

Τι έγινε στη συνέχεια. Ο Σπύρος Λυκούδης, που στην Δημάρ εκπροσωπούσε την πλειοψηφία, την έκανε για το Ποτάμι. Ο ''ηγέτης'' της Δημάρ Φώτης Κουβέλης, που είχε αποχωρήσει από τον Σύριζα όταν στις εσωκομματικές εκλογές έχασε από τον Τσίπρα, αφού τον άδειασαν από το κόμμα του άρχισε το φλερτ με τον...Τσίπρα και. τελικά, επανήλθε στον Σύριζα. Λάθος! Στην κυβέρνηση έγινε υπουργός, σε κανέναν Σύριζα δεν επανήλθε. Η δε τσόντα Δημάρ ψιλοβολεύτηκε της προσκολλήσεως με το πεθαμένο ΠΑΣΟΚ.

Και η ζωή συνεχίζεται. Στην πολιτική συνεχίζονται τα λόγια τα μεγάλα από φαιδρούς, που δύσκολα ξεχωρίζεις ποιοι είναι οι φαιδροί απατεώνες, ποιοι οι είναι φαιδροί μη απατεώνες, απλά γραφικοί.

Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΞΙΑ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ...