ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΣΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Ο 65άρης περιπατητής έχει πλησιάσει το σταματημένο Ι.Χ. και η καλοστεκούμενη κυρία δεν χάνει την ευκαιρία: ''Να σας δώσω το πρόγραμμα μας..., να μας προτιμήσετε, υποψήφιος είναι ο σύζυγος μου...'' λέει στον άγνωστο άνδρα δείχνοντας τον οδηγό του τζιπ.

Ο άγνωστος άνδρας σταμάτησε το βάδην για την εξάσκηση του και αφού έριξε μια σύντομη ματιά στο φυλλάδιο της κυρίας κατάλαβε ότι ήταν συριζαίικο. Από τα χρώματα στο λογότυπο του υποψήφιου και τις λέξεις ''συμμαχία'', ''ενώνουμε''. Από δε το δυναμισμό και τον αέρα στη φιγούρα της γυναίκας υποψιάστηκε το αγωνιστικό της παρελθόν. Το πιθανότερο στα νειάτα της και στα πρώτα ''άντα... '' της να ήταν μαχόμενη αριστερή, αντιβασιλική, αντιστασιακή, αντιχουντική, αντινατοϊκή, πορείες, διαδηλώσεις, καταλήψεις.

Πιάνει στα χέρια του ο άγνωστος το διαφημιστικό φυλλάδιο που του έδωσε η κυρία και, πριν συνεχίσει το δρόμο του, ευγενικά της ψιθύρισε ''Ξεχάσατε τον εαυτό σας... Τον αρνηθήκατε... Λυπάμαι''.

Μετά από 50-60 μέτρα το τζιπ σταμάτησε πάλι, αυτή τη φορά μπροστά σε κάδο απορριμμάτων. Με δάκρυα στα μάτια η κυρία πέταξε στα σκουπίδια όλο το προεκλογικό υλικό που υπήρχε στο αμάξι. Έβαλε τα κλάματα Οι αναμνήσεις, η προσωπική της πολιτική δράση δεν έχουν καμιά σχέση με την ένταξη της σε μαϊμού αριστερό κόμμα. Σε κόμμα που αυτοαποκαλείται αριστερό. ''Τι κάνω σήμερα, για ποιους παλεύω;...'' αναρωτήθηκε η κυρία και οι σκέψεις. οι μνήμες λειτουργούσαν σκέτος εφιάλτης.