Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΔΡΑΚΟΥΛΑ

 

Μιλάς με τα γεγονότα. Τότε είσαι καθαρός και σωστός και πάνω απ' όλα τολμηρός. Δεν μ' ενδιαφέρουν, κύριε μαλάκα, οι απόψεις σου. Οι θέσεις σου. Οι ελπίδες σου. Οι φαντασιώσεις σου. Στο τραπέζι της συζήτησης σε δέχομαι συνομιλητή μόνον αν παίξεις με τα γεγονότα. Ρίξε στη σακούλα μ' όλες τις άλλες μαλακίες μαζί, τις ιδεολογίες, τις ανησυχίες, τις ευαισθησίες, όλα αυτά τα μπαρουφοειδή που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα.

Με αφορμή ότι γεννήθηκε σα σήμερα 6 Ιουλίου, το 1923, ο Βόυτσεκ Γιαρουζέλσκι θα πω με δυο κουβέντες το πως παίζει το αιώνιο παραμυθάκι, που βολεύει όλους. Θα αποφύγουμε να «μιλήσει» οτιδήποτε άλλο παρά μόνον τα φάκτα, τα γεγονότα.

Το 1981 ο Γιαρουζέλσκι, κόμικ φιγούρα από ταινία Δράκουλα, σκέτος βαμπίρ, γίνεται ο πρώτος Γραμματέας του κομουνιστικού κόμματος της Πολωνίας, με την επωνυμία «Ενωμένοι Εργάτες». Άρα, αρχηγός του κράτους η σκατόφατσα, αφού είναι το πρώτο πιστόλι του κόμματος.

Στρατηγός από τα 33 του η ανέκαθεν νεκροκεφαλή με τα μαύρα γυαλιά στα πέτρινα μάτια του το Δεκέμβριο του 1981 επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το κόμμα του λαού, το κόμμα της εργατιάς με τα τανκ, το εργατικό συνδικάτο «Αλληλεγγύη». Κατά... σύμπτωση εκείνες τις ημέρες στη Βαρσοβία βρισκόταν ο Ρώσος διοικητής των δυνάμεων του αντι-ΝΑΤΟ, του " Συμφώνου της Βαρσοβίας" Βίκτωρ Κουλίκωφ.

Όλα τα πρώτα κεφάλια της «Αλληλεγγύης» συλλαμβάνονται και το συνδικάτο τίθεται εκτός νόμου, ενώ κλείνουν τα σύνορα της χώρας. Οι συλλήψεις συνεχίζονται, χιλιάδες(!) οργανωμένοι στην «Αλληλεγγύη» εκτοπίζονται και ο στρατός βαράει στο ψαχνό απεργούς σε ανθρακωρυχείο στο οποίο έχουν κάνει κατάληψη. Σε κάθε πόλη της δυτικής Ευρώπης γίνονται διαδηλώσεις ενάντια στις αγριότητες του καθεστώτος στην Πολωνία.

Συνεχίζουμε με τα γεγονότα, πάντα. Μέσα σε δυο χρόνια ψοφάει η τριανδρία που έκανε το κουμάντο στη Σοβιετική Ένωση, την προστάτιδα και καθοδηγήτρια δύναμη στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Οι σύντροφοι Λεοντίν Μπρέζνιεφ, Γιούρι Αντρόπωφ και Κονσταντίν Τσερνιένκο. Αναλαμβάνει το 1985 ο «μεταρρυθμιστής» σύντροφος Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, στον οποίον βεβαίως λέει «Διατάξτε» ο Γιαρουζέλσκι.

Δεν τους έπαιρνε διαφορετικά, γι' αυτό λασκάρανε την καταπίεση, τόσο στη Ρωσία, όσο και σ' όλο το τόξο της σοβιετικής επιρροής. Το Δεκέμβριο του 1990 αποχωρεί από την εξουσία ο Γιαρουζέλσκι, όπως όλοι οι υπόλογοι στην Σοβιετική Ένωση τοπάρχες στη χώρα τους, και πρόεδρος στην Πολωνία αναλαμβάνει, μάλιστα δημοκρατικά εκλεγμένος, ο ηγέτης της Αλληλεγγύης Λεχ Βαλέσα.

Το 1995, στη «δημοκρατική» πλέον κι όχι «κομουνιστική» Πολωνία, ο κόσμος είναι με το χουντικό τομάρι, τον Γιαρουζέλσκι(!) κι όχι με τον πρώην αντίπαλό του, τον κάργα αντιστασιακό, φιλεργατικό, φιλολαϊκό Βαλέσα, τον νέο αρχηγό του κράτους. Σύμφωνα με τα γκάλοπ ο λαός νοστάλγησε τον Γιαρουζέλσκι, αυτόν προσωπικά, και δεν γουστάρει πλέον τον Βαλέσα.

Στην κηδεία του Γιαρουζέλσκι παρών και ο Βαλέσα! Δεν είναι αυτό το πιο φοβερό. Ο αντιστασιακός Βαλέσα (1943) αθώωσε τον Γιαρουσέλσκι. Είπε ο άλλοτε αρχηγός της «Αλληλεγγύης» για τον δικτάτορα: «Κάποιοι του κομουνιστικού κόμματος δεν ήθελαν δημοκρατία. Άλλοι υπονόμευαν τη σοβιετική επικυριαρχία μέσα από το πολωνικό κόμμα. Δεν ξέρω πού να κατατάξω τον Γιαρουζέλσκι».

 

Αυτά είναι τα γεγονότα. Αφού τα παρέθεσα, ας προχωρήσει στην ανάλυσή του ο αποδυτηριάκιας. Δεν ήταν με το κάθαρμα τον Γιαρουζέλσκι ο κόσμος στα χρόνια της προεδρίας του Βαλέσα. Απλά με την προτίμησή του στο καθήκι εκδήλωνε την απογοήτευσή του για τον Βαλέσα. Κακώς, βέβαια. Ό,τι μπορούσε έκανε ο Βαλέσα. Ο κόσμος περίμενε περισσότερα, όμως. Έτσι συμβαίνει. Πάντα. Ο κόσμος θέλει περισσότερα, δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα.

Και άμα είναι ευχαριστημένος ο κόσμος, τότε στα παπάρια του αν οι παραμύθηδες που το παίζουν εξουσία λέγονται κομουνιστές, καπιταλιστές, φιλελεύθεροι, αν λένε ότι κάνουν σοσιαλισμό, εκδημοκρατισμό, όλες αυτές τις παπαριές. Ξεκάθαρα, απλά είναι τα Θέλω του κοσμάκη, τον οποίον στην πραγματικότητα τον ξεμπροστιάζουν ότι είναι απατεώνας αν τον αντιμετωπίζουν με...σταθερές αρχές, συγκεκριμένες ιδέες και έτοιμο να... αγωνιστεί για τα υψηλά πανανθρώπινα ιδανικά.

 

Επί Γιαρουζέλσκι 700.000 Πολωνοί ξενητεύτηκαν. Πώς να ζούσαν σ' ένα... λαϊκό καθεστώς που δεν έκανε καλύτερη τη ζωή του λαού.

Άγνωστο αν ήταν πράγματι κομουνιστής ο Γιαρουζέλσκι. Στην Πολωνία γεννήθηκε ο άνθρωπος, δεν θα είχε τύχη αν δεν πήγαινε πάσο την τότε κρατική εξουσία. Ήταν ή δεν ήταν ιδεολόγος αριστερός. Το σίγουρο είναι πως δεν είχε επιλογή και, βέβαια, δεν θα ανερχόταν στην ιεραρχία αν δεν το έπαιζε κρατιστής.

Μετά από μισό περίπου αιώνα υπαρκτού σοσιαλισμού και την εξουσία των κομουνιστικών κομμάτων στην ανατολική Ευρώπη. Ερώτημα. Αλήθεια, οι κομουνιστές που γίνονται κατάσταση σε μια χώρα πόσα χρόνια χρειάζονται για να δείξουν στον κοσμάκη ότι καλύτερα είναι μαζί τους κι όχι με καθεστώς ελεύθερης οικονομίας. Διακόσα χρόνια. Επτακόσα. Χιλιατρακόσα. Πόσα;

Άσχετο. Ένα χρόνο πριν πεθάνει (Μάιο του 2014), δηλαδή στα 90 του, η γυναίκα του Γιαρουζέλσκι, τον κατήγγειλε δημόσια ότι έκανε σεξ (!), και κάθε μέρα (!!!) την έβγαζε κανά δίωρο στο κρεβάτι και χαμουρευότανε με την 50αρα οικιακή βοηθό του ζευγαριού.
Διαβαστε ακομα:

ΥΠΕΡΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΝΕΟΠΑΤΡΙΩΤΕΣ